آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیدر اینجا یک طرح کلاسیک فرای و لوری آمده است که در آن دو مفسر به سبک مسابقه آزمایشی با مشاهدات خود روی کبوترها، اتوبوس‌ها، علف‌های چیده شده و مواردی از این دست در حالتی از خلسه کار می‌کنند. “انگلستان قدیم خامه ای … کرم های کاستارد … توت فرنگی و خامه!” آنها فریاد می زنند. جفت کمیک همیشه از طنز کردن فرقه نوستالژیک انگلیسی بودن لذت می بردند. اکنون استفن فرای در شرف ریاست یکی از نوستالژیک ترین موسسات انگلیسی در ورزش است.
این قراری هوشمندانه است، نه حداقل به این دلیل که کمدی پوچ‌گرایانه زمینه‌ای عالی برای هر نقشی در باشگاه کریکت مریل‌بون است. روز دوشنبه فرای پست یک ساله خود را به عنوان رئیس در پی یک هفته بزرگ برای MCC به عهده می گیرد. ابتدا باید با یک حکم رسمی در مورد فرار چارلی دین که به پایان رسید و به عقیده برخی، ODI نهایی انگلستان در برابر هند در لردز را خراب کرد، بررسی می شد. سپس به طور موقت مسابقات Eton-Harrow و Varsity را که هنری بلوفلد با حذف آنها تهدید به سپوکو در کارت عضویت قرمز کوچک خود کرد، دوباره برقرار کرد.
همه اینها به تیتر خبرها تبدیل شد زیرا MCC که اعضای 18000 نفری آن عمدتاً به عنوان یک اشتراک ارزان برای صندلی در مسابقات آزمایشی وجود دارد، تأثیر میراثی در مدیریت بازی حفظ می کند. همچنین به این دلیل که هیچ چیز غم انگیزتر از کلمات “جنگ داخلی در لرد” وجود ندارد. رویداد آشتی‌جویانه سه‌شنبه گذشته – زمانی که یک جلسه بالقوه خصمانه و رای تفرقه‌انگیز در آخرین لحظه از طریق مصالحه هر دو طرف لغو شد – ناگزیر به عنوان یک چرخش تحقیرآمیز گزارش شد. حتی گفته می‌شود که این مایه شرمساری فرای است که هیچ نقشی در روند رسیدگی نداشت و از نظر قانون اساسی بعید به نظر می‌رسد که از هیچ یک از اینها خجالت زده شود.
خارج از دروازه‌های گریس و هیهو فلینت، سر و صدا در مورد میزبانی چند برنامه تاریخی ارزش کمی بیش از یک چشم‌انداز دارد. تنها در MCC، یکی از محافظه‌کارانه‌ترین مؤسسات ورزشی، افراد بد اخلاق نه به این دلیل که خواستار تغییر هستند، بلکه به این دلیل که قاطعانه این کار را نمی‌کنند، شورش می‌کنند. برخی تهدید کرده اند که عضویت خود را استعفا خواهند داد که با توجه به لیست انتظار 29 ساله، بعید به نظر می رسد به باشگاه آسیب برساند و در واقع ممکن است آن را به سمتی مترقی تر حرکت دهد.
نه اینکه کسی تهدید را دنبال کند. این به معنای قربانی کردن یک امتیاز است، همان چیزی که آنها به آن اعتراض می کنند. به هر حال، مسابقات مورد بحث چیزی نیست ولی امتیازات ایتون در مقابل هارو و آکسفورد و کمبریج دیگر مسابقات ورزشی باکلاس نیستند و نباید در رویدادهای اجتماعی شرکت کنند – همانطور که این واقعیت نشان می دهد که اعضای MCC خود به آنها نمی روند و تیم ها در زمین خالی بازی می کنند. استدلال دایره ای از اردوگاه که می خواهد بازی ها را در لردز نگه دارد این است که آنها باید بهتر ارتقا پیدا کنند. رفیق، اگر نمی توانی خودت حوصله رفتن را به خودت بدهی، فکر نکن که قرار است دیگری را متقاعد کنی.
آیا چهار مؤسسه دانشگاهی غیرقابل انکار نخبه لیاقت یک روز خاص خود را در پرمخاطب ترین و پرتقاضاترین زمین این ورزش دارند، تنها به این دلیل که همیشه یکی از آنها را داشته اند؟ این سوال اساسی در اینجاست که طرفداران آن را «حفظ تاریخ» می‌نامند و مخالفان آن را یک خوش شانسی برای 44 نفری که درگیر می‌کنند می‌خوانند.
لردز دیگر میزبان مسابقه جنتلمن مقابل بازیکنان نیست. مردم غم از دست دادن آن را ندارند. این یک بخش بسیار گفته شده از داستان باشگاه باقی مانده است. هیچ کس تاریخ را خراب نمی کند زیرا با این پیشنهاد که دو وسیله در حال مرگ خانه جدیدی پیدا می کنند راحت هستند – زمین های کوچکتر فضای بیشتری را به آنها القا می کند و حتی ممکن است محبوبیت آنها را احیا کند. این بی احترامی به میراث معروف ترین زمین کریکت در جهان نیست که فرصت بازی در آن را افزایش دهیم.
پیشنهاد این است که مسابقات ایتون و هارو و آکسبریج با فینال دو مسابقه جدید مدرسه و دانشگاه جایگزین شود و در نهایت به بهترین بازیکنان جوان کشور انگیزه داده شود و در نهایت به آنها پاداش داده شود. حتی سنت گرایان بیش از حد مرده، که در مسابقات قهرمانی که در آن شرکت نمی کنند، شایستگی یا هدف آن ایده را به چالش نمی کشند.
آنها در عوض بر بحث‌های مکتبی در مورد اینکه چند روز بازی می‌تواند در میدان لرد برگزار شود تمرکز می‌کنند و شکایت می‌کنند – اتفاقاً این یک شوخی نیست، بلکه در واقع بخشی از تسلیم آنها است – که در سال 1962 مسابقات بسیار بیشتری برگزار شد. تقویم 60 سال پیش امروز کاملاً بی ربط است، زیرا شامل تهیه ویکت های بسیار کمتر – و کیفیت بدتر – می شود.
اما آنها این را می دانند، زیرا آنها عاشق کریکت هستند. این یک اعتراض نمادین است، یک نبرد نیابتی، زوزه ای از سرخوردگی در دنیایی که خیلی سریع در حال تغییر است. MCC در نبردهای قرن گذشته شکل گرفته است. سه تلاش جداگانه برای تضمین عضویت زنان لازم بود، و این به خاطر خدا تا دهه 1990 انجام نشد. باشگاه در طول عمر طولانی خود بارها در مورد عدالت و برابری اشتباه کرده است، شاید این واکنش مروارید گیر در واقع راه دیگری برای حفظ تاریخ باشد.
چیزی که دیوانه کننده است این است که MCC به یک هدف نیاز دارد. از زمانی که دیگر محرک، تکان دهنده و اقتدار نهایی کریکت نبود، برای نفوذ بزرگ خود نیاز به توجیه داشت. مخزن گذشته بودن، یا صاحب زمین معروف ترین ورزش، کافی نیست.
بسیاری از اعضا به درستی به آزمایش های پیشگامانه آن افتخار می کنند، این واقعیت که می تواند از ثروت و ارتباطات مستقل استثنایی خود برای بهبود و رشد بازی استفاده کند. اگر باشگاه می خواهد به ایفای نقشی که فکر می کند باید ادامه دهد، پس باید رهبری را به نمایش بگذارد – و رهبری بازی را همانطور که امروز هست، نه مانند 200 سال پیش.
اتفاقاً موجی از استعفا پس از رأی گیری برای زنان رخ نداد. اکثر مردان در اتاق بلند اکنون داشتن یک باشگاه مشترک را مایه افتخار می دانند. بسیاری از سنت های جدید که به نفع مشتریان است، مشتاقانه پذیرفته شده اند، حداقل یک مسابقه آزمایشی کامل در سال. MCC که قرن ها کریکت را پرورش داده است، مملو از افرادی است که با وسواس این بازی را دوست دارند. کدام یک از آنها نباید به اقدامی که امروزه اهمیت کریکت را افزایش می دهد – برای همه افتخار کند؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
