اندونزی علاقه زیادی به فوتبال دارد اما با تراژدی بیگانه نیست | فوتبال

منعشق اندونزی به فوتبال در تمام آسیا بزرگترین است، اما همراه با این اشتیاق، فهرست بلندبالایی از تراژدی ها وجود دارد. فاجعه روز شنبه در مالانگ، که در آن حداقل 125 هوادار هنگام تلاش برای فرار از گاز اشک آور توسط پلیس جان خود را از دست دادند، نه تنها بدترین فاجعه تاریخ چهارمین کشور پرجمعیت جهان است، بلکه یکی از بدترین ها در همه جا است.

هواداران در اندونزی از تمرکز رسانه‌های بین‌المللی بر داستان‌های منفی مجمع‌الجزایر به جای نمونه‌هایی از فرهنگ عمیق فوتبال شکایت دارند، اما هرکسی که در بازی‌های این کشور شرکت کرده است، تصدیق می‌کند که اگرچه می‌تواند تجربه‌ای هیجان‌انگیز باشد، اما اغلب ترسناک است. شاید به همین دلیل بود که گزارش‌های اولیه حاکی از آن بود که درگیری‌هایی بین گروه‌های رقیب حامیان وجود داشته است. این اولین بار نبود اما در این مناسبت فقط طرفداران آرما ملنگ حضور داشتند زیرا پیروان پرسبایا سورابایا اجازه حضور در این مراسم را نداشتند تا احتمال خشونت را کاهش دهند.

این کشوری است که گاهی اوقات تیم های میهمان با نفربرهای زرهی به استادیوم ها اسکورت می شوند. در سال 2019، مالزی برای بازی مقدماتی جام جهانی خود در جاکارتا درخواست یک درخواست داد. خشونت غیر معمول نیست. تخمین زده می شود که از سال 1994 تا 2019، 74 مورد مرگ و میر ناشی از فوتبال رخ داده است (برخی می گویند این ارقام بالاتر و برخی دیگر کمتر است). در گذشته بارها بوده است که گروه‌های هوادار فوتبال – مانند “جاکمانیا” که پیرو پرشیا جاکارتا هستند – که اعضای شش رقمی دارند و نفوذ زیادی دارند، دور هم جمع شده‌اند تا بگویند “نه دیگر”. یکی از این موارد در سال 2018 بود که لیگ پس از مرگ هارینگگا سیریلا، یکی از طرفداران Persija که توسط هواداران رقیب سرسخت خود Persib Bandung تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت، به حالت تعلیق درآمد. دو سال پیش از آن، یک هوادار 17 ساله پرسیب، محمد رووی ارحمان، به دست هواداران جاکارتا دچار همین سرنوشت شد.

مقامات برای مقابله با همه اینها تلاش کرده اند، بی کفایتی، فساد و سوء مدیریت به آنها کمک نکرده است. محبوبیت این بازی رهبرانی را جذب کرده است که از آن برای اهداف خود استفاده می کنند و به نحوه عملکرد آن اهمیت چندانی نمی دهند. نورالدین حلید در سال 2007 به دلیل فساد مالی در زندان سپری کرد اما همچنان به ریاست فدراسیون فوتبال اجازه ادامه یافت. هنگامی که او در نهایت در سال 2011 توسط فیفا به دلیل حضور برای سومین دوره ریاست جمهوری محروم شد، نبرد برای قدرت چنان بود که دو لیگ رقیب، فدراسیون ها و تیم های ملی ظهور کردند. در سال 2015 فیفا این کشور را از حضور در بازی های بین المللی محروم کرد.

با این حال، زمانی که تعلیق یک سال بعد برداشته شد، چیز زیادی تغییر نکرده بود. گروه های هوادار می گویند که مقامات برنامه ریزی درستی ندارند یا نمی توانند و تلاش اندکی برای مدیریت جمعیت صورت می گیرد. ازدحام بیش از حد بی سابقه نیست. مقامات روز شنبه گفتند که 42000 بلیت برای یک سالن 38000 نفری صادر شده است. کسانی که بلیت بازی‌های بزرگ را ندارند، گاهی اوقات می‌توانند با جمع‌آوری در ورودی‌های بیرونی به این امید یا انتظار داشته باشند که در نهایت اجازه ورود پیدا کنند. این اتفاق در بازی‌های بین‌المللی نیز افتاده است. در جام ملت‌های آسیا 2007، زمانی که اندونزی با عربستان سعودی بازی کرد، 88000 تماشاگر رسمی داشتند و ورزشگاه گلورا بونگ کارنو پر بود، حتی قبل از اینکه هزاران نفر بعداً موفق به ورود به پله‌ها و راهروها شدند.

هواداران بر این باورند که نیروهای امنیتی عادت دارند که اول ضربه بزنند و بعداً در مورد فوتبال سؤال بپرسند و پلیس متهم شد که در سال 2016 یک هوادار 16 ساله به نام محمد فهرضا را تا سر حد مرگ در بازی پرشیا و پرسلا لامونگان مورد ضرب و شتم قرار داد. هزاران نفر از هموطنان خود برای این جوان بیدار بودند و تابلوهایی را در دست داشتند که خواستار پایان دادن به خشونت پلیس علیه هواداران فوتبال بودند.

با این حال، گاز اشک آور در سطح متفاوتی قرار دارد. وقایع غم انگیز آخر هفته در زمانی رخ می دهد که اخبار دلگرم کننده ای از کشور منتشر شده بود. تیم ملی که درازمدت در آسیا کم‌آورد بود با نتایجی که هرگز به جمعیت و اشتیاق نزدیک نمی‌شد، در ژوئن به جام ملت‌های آسیا 2023 راه یافت و به لطف پیروزی چشمگیر مقابل کویت، برای اولین بار از سال 2007 در صحنه قاره ظاهر شد. در شهر کویت قرار است سال آینده اندونزی میزبان جام جهانی فوتبال زیر 20 سال باشد. این تورنمنت باعث سرمایه گذاری در امکانات شد و به عنوان گامی عظیم در توسعه کشور و رویای بلندمدت روزی تبدیل شدن به “برزیل آسیا” نه تنها از نظر علاقه و رنگ بلکه از نظر توانایی مورد ستایش قرار گرفت. در حالی که در حال حاضر مشکلات بزرگتری وجود دارد، قبلاً اظهارات نگران کننده ای مبنی بر اینکه آیا این فاجعه باعث می شود هیئت حاکمه جهانی این رویداد را در جای دیگری برگزار کند، وجود داشته است.

رئیس جمهور این کشور، جوکو ویدودو، دستور توقف همه بازی های لیگ را تا زمانی که تحقیقات درباره آنچه اتفاق افتاده و ارزیابی وضعیت امنیتی همه مسابقات انجام شود، صادر کرده است. او گفت: «از وقوع این فاجعه متاسفم. و امیدوارم این آخرین تراژدی فوتبال در کشور باشد. ممکن است این تلفات جانی عظیم و غم انگیز در نهایت باعث تغییر واقعی در نگرش همه طرف ها شود: دولت، فدراسیون های ورزشی و نیروهای امنیتی و همچنین خود هواداران. اما در حال حاضر یک کشور عزادار است.