خشونت شورشیان در شرق کنگو باعث افزایش گرسنگی می شود

نیراگونگو، کنگو — آخرین چیزی که پاسیکا باگریمانا قبل از مرگ پسرانش به یاد می آورد فریادهای گرسنگی آنها بود. اما مادر 25 ساله چیزی برای تغذیه آنها نداشت.

“مامان، من باید بخورم. می‌توانی به من غذا بدهی؟» آنها از او التماس کردند. دانیل، 2 ساله، و بونان، 5 ساله، پس از فرار از خشونت در روستای خود در شرق کنگو بین شورشیان M23 و نیروهای دولتی، تنها به فاصله چند هفته در ماه ژوئیه جان باختند.

باگریمانا نگران است که دو فرزند باقیمانده او ممکن است بعدی باشند. او می گوید: «گرسنگی باعث مرگ مردم می شود.

به گفته امدادگران، غیرنظامیان و کارکنان بهداشت، گرسنگی در بخش‌هایی از استان کیوو شمالی کنگو که جنگ‌زده است، جایی که درگیری بین شورشیان M23 و سربازان دولتی از نوامبر آغاز شده است، افزایش یافته است.

بر اساس پیش‌نویس ارزیابی داخلی گروه‌های امدادرسان که توسط آسوشیتدپرس مشاهده شده است، با وجود اینکه حاصلخیزترین منطقه در شرق کنگو است، نزدیک به 260000 نفر در مناطق نیراگونگو و روتسشورو با ناامنی شدید غذایی روبرو هستند.

در این گزارش آمده است که نیراگونگو بیشترین شیوع گرسنگی را در استان دارد و روتشورو، جایی که درگیری در آن متمرکز است نیز “یک نگرانی باقی مانده است.”

بر اساس پیش نویس گزارش امنیت غذایی منتشر نشده توسط آژانس های امدادرسان و دولت که توسط AP مشاهده شده است، کنگو کشور شماره 1 در جهان است که به کمک غذایی نیاز دارد. حداقل 26 میلیون نفر – بیش از یک چهارم جمعیت – عمدتاً به دلیل خشونت با ناامنی غذایی مواجه هستند. پیامدهای اقتصادی ناشی از همه گیری COVID-19 و جنگ در اوکراین نیز اوضاع را بدتر می کند.

تنها 10 درصد از کسانی که امسال توسط گروه های امدادی هدف قرار گرفتند، کمک های غذایی کامل توصیه شده را دریافت کردند، زیرا کمبود بودجه و نگرانی های امنیتی محدود کننده دسترسی است. سازمان های بشردوستانه هشدار می دهند که در صورت ادامه جنگ، میلیون ها نفر ممکن است با گرسنگی شدید مواجه شوند.

مارک سکپون، رئیس سازمان هماهنگی امنیت غذایی کنگو، گروهی از آژانس های کمک بین المللی که بر استراتژی امنیت غذایی و مداخله متمرکز شده اند، گفت: “وضعیت از قبل وخیم بود و این درگیری فقط لایه دیگری را اضافه می کند و همه چیز را بدتر می کند.”

وی گفت: “اکثریت مردم در این مناطق یا آنچه می خورند کشت می کنند یا غذای خود را از بازار تهیه می کنند.” افزایش قیمت مواد غذایی در استان و کاهش دسترسی آنها به محصولات کشاورزی به طور جدی توانایی آنها را برای تهیه غذا به خطر می اندازد.

در طول سفر به سه شهر در روتسشورو و نیراگونگو در ماه سپتامبر، جایی که نزدیک به 200000 نفر آواره شده اند، مردم به AP گفتند که چگونه خشونت آنها را مجبور به ترک مزارع خود کرده است و مواد غذایی تازه برداشت شده را به حال خود رها کرده است تا پوسیده شود.

غیرنظامیان گفتند که زمینی برای کشت ندارند و نمی توانند در شهر پول کافی برای خرید غذا به دست آورند. فلورانس بیوئیکی، معاون رئیس یک سایت آوارگان موقت، گفت که از نزدیک به 3000 خانواده آواره در نیراگونگو، 450 خانواده کمک دریافت کرده اند.

کارکنان بهداشتی در بیمارستان اصلی نیراگونگو گفتند که تعداد کودکان مبتلا به سوءتغذیه شدید بین آوریل تا ژوئیه تقریباً سه برابر شده است – 17 تا 49. مارک لوکاندو، پرستار این کلینیک، گفت که یک پسر 2 ساله در ماه ژوئیه بر اثر سوء تغذیه جان خود را از دست داد.

او می گوید که این بیمارستان چیزی برای تغذیه کودکان مبتلا به سوء تغذیه ندارد. او گفت و زمانی که می تواند مکمل های غذایی را برای خانواده ها فراهم کند، گاهی اوقات والدین آن را می فروشند و به جای دادن آن به فرزندان، از پول آن برای تغذیه کل خانواده استفاده می کنند.

در حالی که شورشیان M23 تقریباً یک دهه بود که تقریباً غیرفعال بودند، آنها با نشان دادن افزایش قدرت آتش و تصرف بخش‌هایی از قلمرو دوباره ظاهر شدند و توسط گروه‌های حقوق بشر و جوامع به کشتن غیرنظامیان متهم شدند. یکی از افرادی که در زیر M23 زندگی می‌کرد و از ترس امنیت خود نمی‌خواست نامش فاش شود، به AP گفت که این گروه ساکنان را مجبور می‌کند هر بار که می‌خواهند به مزارع خود دسترسی پیدا کنند، مالیات 5 دلاری بپردازند. او گفت که جنگجویان M23 اخیراً به روستاییان گفته اند که باید کیسه های حبوبات را برای گروه بیاورند یا از آنجا بیرون رانده شوند.

با این حال، برخی از مردم آنقدر به دنبال غذا هستند که جان خود را برای بازگشت به شهرهای تحت کنترل شورشیان به خطر می اندازند.

Chantale Dusabe در ماه ژوئن پس از کشته شدن شوهرش توسط بمبی که در محوطه آنها منفجر شد از روستایش گریخت. او علی‌رغم خطر چند روز بعد بازگشت، اما برای برگشتن خیلی وحشت زده بود.

دوسابه که موفق به بازیابی تعدادی موز شد، گفت: «می دانستم M23 آنجاست، اما بچه ها گرسنه بودند.

لارنس کانیوکا، سخنگوی سیاسی M23 در بیانیه ای کتبی به AP گفت که مردم اجازه دارند آزادانه تردد کنند و اتهامات مربوط به نقض حقوق بشر بی اساس است.

لوک آلبرت باکوله، مدیر منطقه ای روتسشورو، گفت که دولت در حال برنامه ریزی یک ضد حمله برای بازپس گیری تقریباً 30 درصد از قلمروهایی است که توسط M23 تصرف شده است.

وی گفت: ما باید تمام تلاش خود را برای بازپس گیری تمام مناطق تحت کنترل دشمن انجام دهیم تا مردم ما بتوانند به خانه های خود بازگردند و زندگی خود را به حالت عادی از سر بگیرند.

اما در حالی که دولت برای به دست آوردن مجدد تلاش می کند، مردم از گرسنگی می میرند. پزشکان بدون مرز اعلام کردند که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته شاهد افزایش 50 درصدی پذیرش کودکان با سوءتغذیه شدید در بیمارستان شهر روتشورو در فاصله ژانویه تا ژوئیه بوده است.

در ماه اوت، راهابو مامبی، دخترش را که دچار سوءتغذیه شده بود، به بیمارستان روتشورو آورد، پس از اینکه مادر 22 ساله از روستای مجاور در جنگ فرار کرد. او گفت که از زمان آواره شدن، خانواده فقط یک بار در روز غذا می خورند.

ماومبی در حالی که کودک 18 ماهه خود را از لوله ای در بینی خود تغذیه می کند، می گوید که نمی تواند از نگرانی در مورد مرگ دخترش دست بردارد.

او گفت: “اگر جنگ نبود، بچه من در این وضعیت قرار نمی گرفت.” این جنگ چیزهای زیادی را در زندگی ما نابود کرده است.»