میراث انگلیسی میزبان تورهای داستانی ارواح در پنج صومعه | میراث

مایکل کارتر، مورخ آشکارا خوشحال، در حالی که خود را برای شروع یک سرمایه گذاری جدید در برخی از دیدنی ترین و جوی ترین ویرانه های انگلستان آماده می کرد، گفت: “این پاییز است، نه، شما می توانید مرگ و زوال را احساس کنید.”

English Heritage این آخر هفته سری جدیدی از تورهای داستانی ارواح را در پنج صومعه شمالی خود آغاز خواهد کرد.

این تورها با همکاری کارتر، مورخ ارشد انگلیسی هریتیج، و دیل تاونشند، استاد ادبیات گوتیک در دانشگاه متروپولیتن منچستر، از داستان‌های ارواح برای تابش نور بر مکان‌هایی استفاده می‌کنند که تاریخ‌های عمیق‌تر و جذاب‌تر از آنچه بازدیدکنندگان گاهی تصور می‌کنند دارند.

کارتر گفت: این یک شوخی است، اما همچنین درست است که “این در مورد استفاده از مردگان برای زنده نگه داشتن صومعه های قرون وسطایی است”.

داستان ها شامل گزارش هایی از رؤیاهای مقدس، مردگان متحرک، مجازات الهی و دیدارهای شیطانی است.

کارتر گفت که آنها از داستان های “بانوی خاکستری اثیری” یا “سواران بی سر” که بسیاری از مکان های میراثی در زرادخانه خود دارند، دوری می کنند. او گفت داستان هایی که “افسانه های مدرن” بودند.

در عوض آنها از منابع تاریخی استفاده می کردند تا «به قلب هدف صومعه ها برسند».

او امیدوار است که از نظر آکادمیک سخت‌گیرانه اما سرگرم‌کننده باشد و مخاطبان جدیدی را وارد کند که ممکن است به زودی خود را در اشتیاق فراوان کارتر به صومعه‌های قرون وسطایی به اشتراک بگذارند.

این تورها در صومعه ریوولکس در یورکشایر شمالی، اولین صومعه سیسترسین در شمال انگلستان، صومعه فورنس در بارو، صومعه روشه در یورکشایر جنوبی، لنرکاست پریوری در شمال کامبریا، و ابی بایلند در شمال یورک مورز، زمانی یک بار برگزار می شود. از بزرگترین صومعه های انگلستان

بایلند جایی است که راهبی یکی از مهم ترین مجموعه داستان های ارواح را برای زنده ماندن از اروپای قرون وسطی نوشت. آنها در سال 1922 توسط نویسنده ترسناک MR James جمع آوری و به زبان لاتین اصلی خود منتشر شدند.

کارتر گفت: آنها عموماً داستان‌هایی هستند که اگر بدون اعتراف به گناه یا اصلاح اشتباهی بمیرید، چه اتفاقات وحشتناکی روی می‌دهد و اغلب درباره «تأیید نقش صومعه‌ها» است.

اغلب ترس ها قابل حل هستند اما نه همیشه. یک داستان مربوط به یک کشیش محلی است که در بایلند دفن شده است اما جسدش در شب سرگردان است. در یک سرگردانی چشم زنی را که صیغه او بود بیرون می آورد.

نتیجه آن این است که جسد او از گور حفر شده و به گورمیر، دریاچه ای در شمال یورک مورز منتقل می شود. داستان می‌گوید: زمانی که جسد او در آب انداخته می‌شد، «گاوانی که واگن را می‌کشیدند وحشت کردند و تقریباً از ترس غرق شدند».

کارتر گفت: در داستان، کشیش “فراتر از رستگاری” است. “او به جهنم می رود. او یک زندگی شیطانی داشته است، او یک صیغه دارد و واضح است که او بدون توبه مرده است. حتی در هنگام مرگ نیز قادر به ایجاد آسیب است. تنها کاری که کلیسا می تواند در این موارد انجام دهد، دفع جسد است.»

هیچ داستان ارواح موجود مرتبط با مکان هایی مانند ابی فورنس وجود ندارد، اما برخی از بازدیدکنندگان در اواخر قرن 18 و 19 برای نوشتن داستان خود الهام گرفتند، از جمله آن رادکلیف، بزرگترین عاشق گوتیک عصر خود، که در صومعه با قطار زندگی می کرد. برادران شبح وار

کارتر گفت که در قرون وسطی “صومعه ها به عنوان نمایی از بهشت ​​در اینجا روی زمین در نظر گرفته می شد. با عبور از دروازه، وارد جایی شدی که اورشلیم آسمانی تلقی می شد.

تصور می‌شود که زندگی راهب فرصتی برای زندگی فرشته‌ای در اینجا روی زمین فراهم می‌کند.»

امروزه صومعه‌ها به دلیل انحلال صومعه‌ها توسط هنری هشتم ویرانه‌اند، که در تورها نیز مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

کارتر گفت هنوز چیزهای زیادی در مورد این دوره باید آموخت، به ویژه در مورد انحلال.

آثار تاریخی و تخیلی فراوانی وجود دارد، اما کارتر می‌گوید: «هنوز به طور کامل توضیح داده نشده است که چرا در سال 1535 می‌توان از جایی مانند ریوولکس ابی، درخواست‌هایی از مردم برای آواز خواندن توده‌ها برای وجود روح دریافت کرد. چند سال بعد انبوهی از ویرانه ها

من توضیح کاملی برای آن ندارم، اگرچه مردم تزهای مختلفی را مطرح کرده اند. صومعه‌ها از زمان سنت بندیکت به بعد همواره مورد انتقاد قرار گرفته‌اند و هیچ چیز در مورد زندگی صومعه‌ای در دهه 1530 بدتر از هر زمان دیگری در قرون وسطی وجود نداشت. در برخی موارد، رعایت آنها در آن زمان بهتر از همیشه بوده است.»

اولین تور در Roche Abbey در 1 اکتبر است. آنها رایگان هستند و نیازی به رزرو قبلی ندارند، اما هزینه ورودی برای سایت ها اعمال می شود.