چگونه سرکوب روسیه در سیلیکون ولی قدرت و تهدید آن را اثبات می کند | آوریل گلیزر، جوآن دونووان و جنا رادوک

Lیک روز پس از تهاجم روسیه به اوکراین، رئیس امنیت متا (فیسبوک سابق) اعلام کرد این شرکت دیگر پول تبلیغاتی از رسانه های دولتی روسیه مانند روسیه تودی و اسپوتنیک را نمی پذیرد. توییتر گفت همه تبلیغات از روسیه و اوکراین را متوقف می کند. و روز بعد، 26 فوریه، یوتیوب بی سر و صدا به اشتراک گذاشته شده است که شروع به مسدود کردن تعداد معدودی از رسانه‌های کرملین از کسب درآمد و پخش تبلیغات در کانال‌هایشان کرده است.

این آغاز موجی از انکار خدمات شرکت‌ها بود: رسانه‌های اجتماعی برجسته و شرکت‌های فناوری یکی پس از دیگری محدودیت‌های حضور رسانه‌های دولتی روسیه را در پلتفرم‌های خود تشدید کردند. حتی شرکت های بزرگ زیرساخت اینترنتی، مانند ثبت کننده دامنه Namecheap و ارائه دهنده خدمات اینترنتی Cogent، به مشتریان روسی خود گفتند که کسب و کار خود را به جای دیگری ببرند.

طی هفته آینده، اقدامات شرکت ها علیه روسیه تشدید شد. رسانه‌های تحت حمایت کرملین از خرید تبلیغات در جستجوی Google مسدود شدند و گوگل برنامه‌های خبری Russia Today (RT) و Sputnik را از فروشگاه Google Play خود در اروپا حذف کرد. اپل همین کار را در اپ استور خود انجام داد. Spotify تمام محتوای تولید شده توسط رسانه های دولتی روسیه را حذف کرد. DirectTV و Roku اجرای RT America را متوقف کردند. نتفلیکس، اسنپ چت، مایکروسافت و بسیاری دیگر، به هر طریقی، کانال های رسانه ای تحت حمایت کرملین را از پلتفرم های خود حذف کردند.

در مرکز شورنشتاین هاروارد، ما ردیابی واکنش شرکت‌های بزرگ فناوری به جنگ اوکراین را از زمان تهاجم دو هفته پیش آغاز کردیم. ما متوجه شدیم که شرکت‌ها تصمیمات خود را برای حذف رسانه‌های مورد حمایت کرملین یا قطع خدمات خود در روسیه در تلاش برای مبارزه با انتشار اطلاعات نادرست مضر توسط بازیگران روسی، حمایت از اوکراین و در برابر تهاجم روسیه و پیروی از یک قانون نسبت دادند. موج تحریم های جدید و درخواست های دولت

برای مثال، در 27 فوریه، اتحادیه اروپا تحریم بی سابقه ای را اعلام کرد که توزیع روسیه امروز و اسپوتنیک در اتحادیه اروپا را ممنوع می کرد. این هفته اتحادیه اروپا حتی به موتورهای جستجو دستور داد که اطمینان حاصل کنند که هیچ نتیجه جستجویی را در اتحادیه اروپا نشان نمی دهند توصیف کردن یا به محتوای RT یا Sputnik پیوند دهید. در همین حال، رهبران سیاسی اوکراین از شرکت های فناوری مستقر در ایالات متحده خواستند تا تجارت در روسیه را متوقف کنند و همه روابط خود را با دولت روسیه قطع کنند.

به نظر می‌رسید که شرکت‌های فناوری در سرتاسر جهان گوش می‌کنند. حذف علنی و بسیار سریع کانال‌های روسی در رسانه‌های اجتماعی نشان‌دهنده تغییر بزرگی نسبت به سال‌ها تصمیمات پیشین تعدیل محتوا بود، زمانی که درخواست‌های دولت برای حذف اغلب با هیاهوی کمتری انجام می‌شد و اغلب با خشم گروه‌های حقوق بشری مواجه می‌شد.

با هم، اقدامات برای حذف محتوای دولتی روسیه، که در نهایت منجر به تعطیلی کامل فعالیت‌های آمریکایی توسط RT شد، نشان می‌دهد که شرکت‌های فناوری نقش مهمی در تصمیم‌گیری اینکه چه اطلاعاتی در مواقع بحران منتشر می‌شوند و کدام روایت‌ها می‌توانند مورد توجه قرار گیرند، ایفا می‌کنند. اما بدون مقررات واقعی و بدون اینکه شرکت‌ها خط‌مشی‌های خودشان را طراحی و دنبال کنند، فقط می‌توان انتظار سردرگمی بیشتری داشت.

مقرراتی در کار نیست

زمانی که نیک کلگ، رئیس امور جهانی متا، اعلام کرد که شرکتش محدودیت ها را بر رسانه های دولتی روسیه تشدید خواهد کرد، او گفت که این تصمیمات به دستور دولت اوکراین گرفته شده است. کلگ گفت: «ما با دولت اوکراین در تماس بوده‌ایم و به درخواست آنها دسترسی به حساب‌های مختلف در اوکراین از جمله حساب‌های متعلق به برخی سازمان‌های رسانه‌ای دولتی روسیه را محدود کرده‌ایم.» نوشت.

این استدلال منعکس کننده استدلال سایر شرکت های فناوری بود که تصمیمات مشابهی داشتند، اما این یک چرخش باورنکردنی بود.

شرکت‌هایی مانند فیس‌بوک، یوتیوب، دایرکت‌تی‌وی و دیگران نیز به بازیگران دولتی روسیه اجازه داده بودند تا سال‌ها از پلتفرم‌های خود برای تبلیغ تبلیغاتی استفاده کنند، حتی اگر سیاست‌های ضد اطلاعات نادرست را نقض کنند.

و شرکت های فناوری به طور سنتی بر سر درخواست های دولت با فشار مواجه بودند. در سال 2020، فیس بوک توسط گروه های حقوق بشری به دلیل سانسور پست های انتقادی از دولت ویتنام در پاسخ به قوانین محلی مورد انتقاد قرار گرفت و سال گذشته فیس بوک و توییتر به درخواست دولت هند پست هایی را با محتوای انتقادی از تلاش های این کشور برای ویروس کرونا حذف کردند. وقتی نوبت به سایر درخواست‌های دولتی می‌رسد، مانند درخواست‌های مجری قانون برای داده‌های کاربران، گوگل، توییتر و فیس‌بوک همگی گزارش‌های سالانه‌ای ارائه می‌کنند که در آن جزئیات تعداد درخواست‌هایی را که در هر کشوری که شرکت‌ها در آن فعالیت می‌کنند دریافت کرده‌اند و چند وقت یک‌بار از آن پیروی کرده‌اند، تهیه می‌کنند.

حرکت جدید برای انطباق آشکار با درخواست‌های دولت برای حذف محتوا توسط مجموعه‌ای از عوامل پیچیده انجام شد. به ویژه برای شرکت های رسانه های اجتماعی، اطلاعات نادرست یکی از ویژگی های طراحی خود فناوری است. پلتفرم‌ها برای تشویق بحث در مورد موضوعات بحث‌برانگیز طراحی شده‌اند، حتی اگر این امر اغلب به این معنی است که اطلاعات نادرست یکپارچه در کانون توجه قرار می‌گیرد، زیرا افرادی که با آن مخالف یا موافق هستند برای مشارکت جمع می‌شوند. ثانیاً، شرکت های فناوری با سیاستمداران بسیاری از کشورها رقص دقیقی انجام می دهند تا بتوانند به تجارت بین المللی خود ادامه دهند. بنابراین برداشتن گام‌هایی برای حذف کامل اطلاعات نادرست می‌تواند شرایط سیاسی نامطلوبی را ایجاد کند که در نهایت بر سود تأثیر می‌گذارد.

شرکت‌های فناوری مستقر در ایالات متحده به طور معمول منتظر می‌مانند تا رویدادهای سیاسی چنان وحشتناک شوند که چاره‌ای جز انجام کاری برای جلوگیری از انتشار اطلاعات نادرست، اطلاعات نادرست و نفرتی که همیشه خشونت را پیش‌بینی می‌کند، نداشته باشند.

این الگو در ایالات متحده قبل از حمله خشونت‌آمیز و مرگبار به ساختمان کنگره آمریکا مشهود بود – تا ژانویه، فیس‌بوک در واقع ابزارهایی را که برای محافظت از انتخابات 2020 ساخته بود، از بین برد و این شرکت نتوانست جلوی گسترش ویروس “سرقت را بگیرید” ” جنبش آنلاین قبل از محاصره. جراح عمومی ایالات متحده سال گذشته گفت که اطلاعات نادرست درباره کووید-19 در سیستم عامل هایی مانند یوتیوب، فیس بوک و اینستاگرام یک “بحران سلامت عمومی” است که به قیمت جان انسان ها تمام شده است. فیس بوک اعتراف کرد که برای متوقف کردن سخنان نفرت انگیز در پلتفرم خود که برای «تشویق خشونت» و پاکسازی قومی علیه اقلیت های مسلمان در میانمار استفاده می شد، «خیلی کند» عمل کرده است.

علاوه بر این، هیچ قانون دولتی ایالات متحده وجود ندارد که شرکت های فناوری را مجبور به تعدیل محتوا به هر طریقی کند. در غیاب چنین سیاست‌هایی، یکی از معدود مکانیسم‌هایی که شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی را مجبور کرده است تا پلتفرم‌های خود را کمتر خطرناک کنند، مطبوعات انتقادی و فشار عمومی است که پس از یک بحران ایجاد می‌شود. با این حال، بررسی رفتار شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی به طور فزاینده‌ای به چالش کشیده می‌شود، زیرا اطلاعات نادرست جسورتر می‌شوند و کاربران قدرتمندی در کل اکوسیستم اطلاعاتی شده‌اند.

بسته به فشار عمومی برای وادار کردن شرکت‌ها به پاکسازی پلتفرم‌هایشان نیز هنوز دستاوردهای قابل‌توجهی در سیاست به همراه نداشته است. بر اساس نظرسنجی جدید گالوپ و بنیاد نایت، آمریکایی ها به طور گسترده نگران گسترش اطلاعات نادرست آنلاین هستند. اما در حال حاضر، شرکت‌های فناوری ایالات متحده در تلاش هستند تا آب را روی آتش‌سوزی‌های جنگلی پس از آن‌که برای مهار آن‌ها بزرگ شده‌اند، بریزند. بعید است که یک کنگره تقسیم شده به این زودی ها بر سر قوانین کوچک یا بزرگ درباره بخش فناوری به توافق برسد. در همین حال، شرکت‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند که چه اطلاعاتی پس از آغاز جنگ زمینی و مدت‌ها پس از رسیدن محتوایی که به آن کمک کرده به میلیون‌ها نفر رسیده است، در دسترس هستند و در دسترس نیستند.

قدرت تصمیم گیری برای اینکه چه کسی به چه اطلاعاتی دسترسی پیدا کند نمی تواند صرفاً در دست شرکت های بسیار تأثیرگذار باشد. اگر دولت‌ها، شاید بیش از حد مسحور فناوری یا بیش از حد توسط تیم‌های لابی قدرتمند خود متقاعد شده‌اند، این شرکت‌ها را تنظیم نکنند، زمان آن رسیده است که قوانین خود را بنویسیم و بر شفافیت و پاسخگویی در کل پشته فناوری، از ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی گرفته تا پلتفرم‌ها، ابر اصرار کنیم. شرکت ها و وب باز دسترسی مطمئن به فناوری ارتباطات یک حق بشر است، نه فقط یک درخواست مصرف کننده.

زیرساخت های ارتباطی مشترک ما یک موضوع عمومی مهم است که نیازمند توجه بیشتر همه بخش های جامعه است. جنگ در اوکراین و انکار خدمات شرکتی متعاقب آن به ما یادآوری می کند که این فناوری خنثی نیست، بلکه برای صلح بین کشورها بسیار مهم است.

نویسندگان پژوهشگران مرکز شورنشتاین در رسانه، سیاست و سیاست در مدرسه کندی هاروارد هستند.