طبیعت مانعی برای رشد اقتصادی بریتانیا نیست: برای آن حیاتی است | تونی جونیپر

آاز آنجایی که ما در مورد بهترین روش ادغام اهداف زیست محیطی و اقتصادی بحث می کنیم، شاید شایان ذکر است که حتی بانک های مرکزی نیز نیاز به خوردن، نوشیدن و استنشاق هوای پاک دارند. امنیت غذا و آب، محافظت در برابر تغییرات آب و هوایی، چرخه کربن، سلامت عمومی و دوباره سازی هوایی که تنفس می کنیم، همگی به طبیعت بستگی دارند. کمتر این است که طبیعت بخشی از اقتصاد ما باشد، بلکه این است کل سیستم اقتصادی ما یک شرکت تابعه کاملاً متعلق به طبیعت است.

در سال‌های اخیر مجموعه‌ای از بررسی‌های تخصصی وجود داشته است که مقیاس خطرات اجتماعی و اقتصادی را که با تخریب مداوم طبیعت همراه است، آشکار کرده است. برخی این یافته ها را دلیلی برای مخالفت با رشد اقتصادی تفسیر می کنند. با این حال، سوال کلیدی در مورد رشد فی نفسه نیست، بلکه سبک و کیفیت رشدی است که ما دنبال می کنیم. رشدی که منجر به نابودی طبیعت شود، در نهایت متوقف خواهد شد. توسعه اقتصادی که در مقابل، به سمت انتشار گازهای گلخانه‌ای صفر خالص و احیای طبیعت حرکت می‌کند، چشم‌انداز بسیار متفاوتی است.

نمونه های قانع کننده ای از کشورهایی وجود دارد که این استراتژی را انتخاب کرده اند. در دهه 1980 دولت کاستاریکا تصمیم گرفت تا قالب رشد ناشی از تخریب محیط زیست را بشکند و در عوض برنامه بازیابی طبیعت را آغاز کرد. به سرعت در دهه 2010 و این کشور نه تنها پوشش طبیعی جنگل، بلکه تولید ناخالص داخلی سرانه را نیز دو برابر کرده بود.

در اینجا در بریتانیا شواهد روشنی از مزایای اتخاذ یک رویکرد یکپارچه مشابه وجود دارد. بر اساس مطالعه‌ای برای اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، بازگرداندن 55 درصد از تورب‌زمین‌های بریتانیا به شرایط طبیعی نزدیک به حداقل 45 میلیارد پوند کربن ذخیره می‌کند. ایجاد 100000 هکتار تالاب در بالادست شهرها و شهرهای بزرگ می تواند نسبت سود به هزینه تا 9:1 را به همراه داشته باشد. طبیعت همچنین یک عامل اصلی در رفاه جمعیت ما است، با یک گزارش تخمین زده می‌شود که در سال 2020 مزایای سلامتی تفریحات در فضای باز حداقل 6.2 میلیارد پوند بود.

طبیعت همچنین زیربنای شرکت های بزرگ است. نچرال کپیتال فایننس تخمین می‌زند که 13 بخش از 18 بخش که FTSE 100 را در سال 2018 تشکیل می‌دادند، فرآیندهایی بسیار وابسته به سرمایه طبیعی (مانند غذا و آب) داشتند که معادل تقریباً سه چهارم ارزش بازار FTSE 100 است. ارزش سهام دارایی‌های سرمایه طبیعی بریتانیا که این مزایا بر آن استوار است، در سال 2019 به ارزش 1.2 تریلیون پوند برآورد شد. در سطح جهانی، خدمات ارائه شده توسط اکوسیستم ها مزایایی به ارزش تخمینی 125 تریلیون دلار در سال را حفظ می کند – بیش از یک و نیم برابر اندازه تولید ناخالص داخلی جهانی. با بهره مندی از همه این دانش، رشد تولید ناخالص داخلی در حالی که سیستم های طبیعی را که در وهله اول امکان وجود آن را فراهم می کند، تخریب می کند، مطمئناً اقتصاد دیوانه خانه است.

این امر به ویژه زمانی بیشتر می شود که هزینه های غفلت از طبیعت آشکار شود. یک مطالعه در سال 2021 برآورد کرد که هزینه های جهانی ناشی از آسیب های زیست محیطی در حال حاضر حدود 7 تریلیون دلار در سال است و در یک دهه دو برابر خواهد شد. با کم کردن این هزینه ها از معیارهای خام رشد تولید ناخالص داخلی، مشخص می شود که معیارهای محدود پیشرفت اقتصادی در واقع توهمی است که از اندازه گیری ناقص ناشی می شود.

بریتانیا در مسیری قرار گرفته است که می‌تواند بهبود اقتصادی مشترکی را که در مواجهه با شرایط اضطراری آب و هوا و طبیعت ضروری است، فراهم کند، مسیری که همزمان با انتشار خالص کربن صفر و احیای دنیای طبیعی، شغل و ثروت ایجاد کند. . سیاست کشاورزی پس از اتحادیه اروپا و مجموعه ابزار در قانون محیط زیست 2021 از جمله اهرم‌های جدید قدرتمندی هستند که ما باید در راستای اهداف بهبود محیط زیست، در فرآیند تحریک نوآوری، انعطاف‌پذیری، و امنیت غذا و آب پیش ببریم. فرصت استفاده از این سیاست‌ها و اهداف دیگر برای تقویت رشد اقتصادی و زیست‌محیطی در بلندمدت، فرصتی غیرتاریخی است که دولت و شرکای آن در سال‌های اخیر تلاش زیادی برای آن انجام داده‌اند.

به عنوان مشاوران دولت و شرکای تحویل در طبیعت، Natural England مشتاق همکاری با طیف گسترده ای از شرکای خود در پیشبرد هدف خود برای حفظ و ارتقای محیط طبیعی است و از پایداری بهبود اقتصادی کشور در حال تلاش است.

• تونی جونیپر سی بی ای، رئیس نچرال انگلستان است. او قبل از این که در آوریل 2019 این سمت را برعهده بگیرد، مدیر اجرایی حمایت و کمپین ها در WWF-UK، یکی از همکاران موسسه رهبری پایداری دانشگاه کمبریج و رئیس انجمن حیات وحش بود.