اوربان را از صدور خودکامگی اطلاعاتی خود در سراسر اروپا متوقف کنید | چشم انداز

اعلام هفته گذشته مبنی بر اینکه کمیسیون اروپا قصد دارد 7.5 میلیارد یورو از بودجه مجارستان را در پاسخ به نقض حاکمیت قانون در مورد اعطای فاسد قراردادهای عمومی متوقف کند، ممکن است ناظران بین المللی را به این فکر کند که چگونه ویکتور اوربان موفق شد در آوریل گذشته یک پیروزی قاطع به دست آورد. علیرغم چنین شواهد گسترده ای از حکومت بد، روابط قوی او با ولادیمیر پوتین، و حمله روسیه به اوکراین که مبارزات انتخاباتی را مختل کرد؟

حزب حاکم مجارستان Fidesz با کسب 3 میلیون رای از بیش از 5.6 میلیون رای (52٪) به چهارمین اکثریت قانون اساسی با 68٪ (135) از کرسی های پارلمان دست یافت.

علی‌رغم اینکه نظرسنجی‌های اولیه یک رقابت نزدیک را پیش‌بینی می‌کرد، اپوزیسیون متحد تنها 57 کرسی از 199 کرسی را به دست آورد – تقریباً منحصراً در پایتخت بوداپست – در حالی که حزب راست افراطی Mi Hazánk با شش کرسی به پارلمان راه یافت.

اوربان این پیروزی بزرگ را در شرایطی به دست آورد که می‌توانست به اپوزیسیون سیاسی متحد مجارستان نه تنها از طریق جمع کردن نهادها با حامیانش برای حفظ او در سمت خود – بلکه با چرخاندن اطلاعات برای تسلط بر گفتمان عمومی کمک کند.

کمپین انتخاباتی اوربان بر چهار ادعای کلیدی تکیه داشت و اینها باید چراغ هشداری برای سایر کشورهای عضو اروپایی باشد که پوپولیست‌ها در آن در حال صعود هستند – مانند ایتالیا، جایی که متحد اوربان، جورجیا ملونی، به عنوان پیروز در رقابت ظاهر شده است. کمپین انتخاباتی پایین

اول، مخالفان مجارستان را به جنگ می کشانند و حتی غیرنظامیان مجارستانی را برای جنگ در اوکراین اجباری می کنند. دوم، اپوزیسیون مجارستان حقوق بازنشستگی ماه “سیزدهم” را حذف می کند – که در آن دولت هر سال یک ماه حقوق بازنشستگی اضافی را پرداخت می کند. سوم، اپوزیسیون مجارستان مخفیانه با رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی برای مداخله در انتخابات مجارستان توطئه کرد. چهارم، اگر مخالفان پیروز می شدند، کودکان در معرض جراحی خطرناک تغییر جنسیت قرار می گرفتند. رفراندوم برگزار شده توسط دولت در روز انتخابات شامل این سوال اصلی بود: “آیا از ترویج جراحی های تغییر جنسیت برای کودکان حمایت می کنید؟”

این چهار خط حمله، با وجود اینکه هیچ ارتباطی با واقعیت نداشتند، در انتخابات پیروز شدند. اگرچه مخالفان سعی کردند آنها را رد کنند، اما آنها گیر کردند. قبل از انتخابات آوریل امسال، 86 درصد از رای دهندگان مجارستان شنیده بودند که “نامزد اصلی اپوزیسیون نیروهای خود را به اوکراین می فرستد”، 79٪ شنیده بودند که اپوزیسیون چپ حقوق بازنشستگی 13 ماهه را خواهد گرفت و 67٪ نیز شنیده بودند که چپ ها از تغییر جنسیت حمایت می کنند. طبق تحقیقات بنیاد رسانه‌ای Dimenzió، جراحی‌ها. 60 درصد از کسانی که در مورد “طرحهای” مخالفان برای سربازگیری مجارها و فرستادن آنها به جنگ شنیده بودند نیز معتقد بودند که این اظهارات واقعی است – و این خطوط را به عنوان واقعیت پذیرفتند.

برای درک اینکه چگونه این امر ممکن شد، باید مفهوم «خودکامگی اطلاعاتی» (یا «دیکتاتوری اسپین») را که توسط سرگئی گوریف و دانیل تریزمن توصیف شده است، وام بگیریم. رژیم اوربان کاملاً در این مفهوم می گنجد.

اولاً، یک استبداد اطلاعاتی از استفاده از خشونت و سرکوب مستقیم علیه مخالفان خودداری می کند. روزنامه‌نگاران مستقل زندانی نمی‌شوند و سازمان‌های غیردولتی به طور رسمی ممنوعیت ندارند، حتی اگر تلفن‌های آنها شنود شود. دوم، رژیم به طور مؤثر از بیشتر نهادهای دموکراسی تقلید می کند، و ظاهری ایجاد می کند که ناظران بین المللی را به این نتیجه می رساند که انتخابات «آزاد اما ناعادلانه» بوده است. سوم، روایت‌های رژیم، در حالی که در میان نخبگان با تحصیلات عالی حمایت نمی‌شود، چنان عمیقاً در میان گروه‌های کم سواد و کم برخوردار جا افتاده است که می‌تواند با خیال راحت به حمایت آنها تکیه کند.

این سیستم بر “سخت افزار” و “نرم افزار” متکی است. از منظر سخت افزاری، به متمرکزترین و کنترل شده ترین سیستم رسانه ای در اتحادیه اروپا بستگی دارد. دولت دوم اوربان، که در سال 2010 قدرت را در دست گرفت، یک امپراتوری رسانه ای سازماندهی شده توسط دولت را به وجود آورد که در آن بیش از 500 رسانه منطقه ای و محلی همگی پیام های یکسانی را منعکس می کنند. در سال 2019، گزارشگران بدون مرز اعلام کرد که در مجارستان “درجه ای از کنترل رسانه ای بی سابقه در یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا” را یافته است.

در بخش نرم افزار، اخبار جعلی و تئوری های توطئه بسیار زیاد است. رسانه‌های مجارستانی حامی فیدز مکررا خطوط کرملین در مورد جنگ در اوکراین را تبلیغ می‌کنند و داستان‌های نادرست را در مورد مسائلی مانند مهاجرت، نفوذ جورج سوروس سرمایه‌دار بین‌المللی، ناتو و ایالات متحده و به اصطلاح «نخبگان لیبرال» غربی مطرح می‌کنند. .

فیدز از این نکات صحبت می کند تا پایگاه سیاسی خود را بسیج کند و ملت مجارستان را به دو اردو تقسیم کند: یک طرف “وطن پرست” که صرفا توسط فیدز نمایندگی می شود و یک اردوگاه “غیر میهن پرست” که در خدمت منافع خارجی است که توسط سیاستمداران دولتی به عنوان “اخبار جعلی” معرفی می شود. کارخانه ها”.

دولت اوربان از طریق اطلاعات نادرست کنترل شده مرکزی که از طریق تلویزیون، رادیو، رسانه های چاپی و فیس بوک سرازیر می شود، جمعیت را دستکاری می کند. لفاظی آن متشکل از پیام‌های یکپارچه و قابل فهم است که از نتایج نظرسنجی‌های انجام شده توسط اندیشکده‌های حامی دولت انتخاب شده است. به طور خلاصه: کمپین اطلاعات نادرست حزب حاکم مجارستان از روش‌های قرن بیست و یکم برای انتشار روایت‌های ساده‌شده مشابه تبلیغات به سبک قرن بیستم استفاده می‌کند.

رهبران اروپا باید به جنبه های اطلاعاتی حکومت اوربان توجه داشته باشند و از رسانه های آزاد و مستقل حمایت کنند. از آنجایی که تمرکز در مجارستان توسط سایر کشورهای منطقه نیز پذیرفته شده است، ممکن است راه حل های آن در جاهای دیگر نیز مورد نیاز باشد. قانون رسانه اروپا می تواند گام مهمی در جهت درست باشد. اما مهمتر از همه، کشورهای غربی باید از تاثیر بین المللی اوربان آگاه باشند.

در چند سال گذشته، رژیم پسا حقیقت اوربان تاکتیک های خود را صادر کرده است. این به «غیرلیبرال‌های» همفکر در بالکان غربی (مانند صربستان، مقدونیه شمالی، اسلوونی، جمهوری صربسکا) با رسانه‌ها، مشاوره‌های سیاسی، حمایت دیپلماتیک و پول کمک می‌کند، اما همچنین به راست‌های پوپولیست در ایتالیا، ایالات متحده، برزیل، فرانسه و جاهای دیگر. اوربان به معلم دیکتاتوری اسپین تبدیل شده است – و سیاستمداران دموکراتیک غربی باید تمام تلاش خود را برای مهار نفوذ او انجام دهند. هرچه اوربان منابع بیشتری داشته باشد، نقش او به عنوان یک «اسپیلر» مهم‌تر خواهد بود.

پیتر کرکو مدیر مؤسسه سرمایه سیاسی است و یکی از برگزارکنندگان مجمع این ماه بوداپست (21 تا 22 سپتامبر) بود، که در آن یک پانل موضوع اطلاعات نادرست تحت حمایت دولت را بررسی کرد.