هشدار مرگ ناگهانی ماهیان خاویاری در معرض خطر زیست شناسان کانادایی | گونه های در معرض خطر

دبلیوهنگامی که اولین لاشه دوکی و زره پوش در اوایل سپتامبر در رودخانه پرسرعت نچاکو مشاهده شد، نیکولاس گانتنر و دو همکارش با یک قایق جت با جریان های قوی برای بررسی این کشف وحشتناک حرکت کردند.

چند روز بعد، بقایای 10 نفر دیگر در امتداد 100 کیلومتری رودخانه در غرب کانادا شناور شدند.

در مجموع، 11 ماهی خاویاری سفید در حال انقراض به طور مرموزی در مدت زمان کوتاهی مرده اند و زیست شناسان را که در تلاش برای نجات ماهی در حال انقراض است، کور کرده اند.

این گونه در طول 200 میلیون سال نسبتاً بدون تغییر باقی مانده است: شکارچیان راس بدون دندان که به زیبایی در تعدادی از رودخانه های بریتیش کلمبیا می چرخند. برای پیمایش در آب‌های تیره، ماهیان خاویاری به آرامی هالترهای سبیل‌مانندی را که از پوزه‌شان در امتداد کف سنگ‌ریزه‌ای آویزان است، بمالید.

ماهیان خاویاری سفید، با نیم تنه ای پوشیده از پنج صفحه استخوانی متمایز به نام اسکات، به هر اینچ ماهی ماقبل تاریخ نگاه می کنند. بزرگترین رکورد ثبت شده به طول 20 فوت و دیگری که 104 سال قدمت دارد، نزدیک به 1800 پوند وزن داشت.

گانتنر، زیست‌شناس ارشد شیلات در دولت بریتیش کلمبیا، می‌گوید: «وقتی سر بزرگی را می‌بینید که از میان آب کدر ظاهر می‌شود و چشم‌ها به شما نگاه می‌کنند، دیدن این حیوان باشکوه زنده باورنکردنی است. “و شما برای آن احترام قائل می شوید، زیرا می دانید که بیشتر ماهی هایی که می بینیم از ما مسن تر هستند.”

متوالی سریع مرگ و میرها، تلفات احساسی غیرمنتظره ای را بر گانتنر و همکارانش وارد کرده است.

من عمیقاً متأسفم. در این دو هفته اخیر، احساس می‌کنم که در حال گذراندن غم و اندوه هستم. هر بار که او و همکارانش لاشه‌های حجیم ماهی را از ساحل به فریزر و روی میز کالبدگشایی منتقل می‌کنند، غم و اندوهی به او دست می‌دهد. فکر نمی‌کنم از ماهی‌های دیگری که با آن‌ها کار کرده‌ام چنین احساسی داشته باشم.»

تاکنون هیچ پاسخ واضحی وجود ندارد. این تیم هیچ نشانه ای از تروما یا شواهدی از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، بیماری یا مرگ ناشی از ماهیگیری پیدا نکرده است.

هر چه که باشد، ماهیان خاویاری بزرگتر را تحت تأثیر قرار می دهد، نه گونه های دیگر. محدود به مکانی در زمان و مکان است. استیو مک‌آدام، زیست‌شناس در وزارت زمین، آب و نظارت بر منابع استان، می‌گوید. «به نوعی، کنار گذاشتن یک سری چیزها آسان تر از حکم کردن بر برخی چیزها است.»

مرگ و میر در نچاکو به ویژه برای مک آدام دردناک است، که در سال‌های 1993 و 1994 در پایین‌ترین رودخانه فریزر، زمانی که منطقه 36 ماهی را در طی دو سال از دست داد، مرگ مشابهی را مطالعه کرد.

مک‌آدام گفت: مجموعه‌ای از آزمایش‌هایی که به دنبال آن مرگ انجام شد، بی‌نتیجه بود. این رویدادها در اکوسیستم‌های مختلف، صدها کیلومتر از هم رخ داده و سرنخ‌های محدودی را در اختیار محققان قرار می‌دهد.

از آنجایی که تیمی که اپیزود فعلی را بررسی می‌کند، فرصت کمی برای بازیابی ماهیان خاویاری مرده قبل از شروع تجزیه و از بین بردن سرنخ‌های ارزشمند دارد، از مردم درخواست کمک کرده‌اند. در منطقه ای که ماهی ها پیوندهای فرهنگی عمیقی با ملل اول دارند و بخشی از برنامه درسی مدارس محلی هستند، ساکنان به این پدیده توجه زیادی داشته اند.

طیف وسیعی از تئوری ها پیشنهاد شده است، از جمله این باور که دمای آب بالا مقصر است. اما مک‌آدام گفت که تابستان‌های گرم قبلی منجر به مرگ‌های مشابهی نشده است.

ایده ها پایانی ندارند. برخی توضیحات جزئی وجود دارد، اما ما واقعاً سعی می کنیم ذهنی باز داشته باشیم و خیلی از یک مسیر منحرف نشویم.»

قبل از مرگ های مرموز، ماهیان خاویاری سفید که در فهرست گونه های فدرال در معرض خطر قرار دارند، قبلاً با مشکل مواجه بودند.

در طول قرن گذشته، تعداد رودخانه نچاکو از بیش از 5000 به تنها 500 کاهش یافته است. اندکی پس از ساختن سدی بر روی رودخانه نچاکو در سال 1957، این گونه چیزی را تجربه کرد که زیست شناسان آن را “شکست استخدام” می نامند – ماهی های جدید وجود نداشتند. به جمعیت اضافه می شود.

این 11 نفر از درون جمعیت پیری که در حال حاضر یک نسل کامل از ماهی ها را از دست داده اند، مرده اند.

صید بی رویه، پروژه های زهکشی و ساخت سد همگی در فروپاشی نقش داشته اند. در تمام رودخانه‌های استان که زمانی ماهیان خاویاری رشد می‌کرد، سدها جمعیت آن‌ها را از بین برده‌اند. تنها رودخانه فریزر، بزرگترین رودخانه بدون سد، دارای جمعیت نسبتاً سالم ماهیان خاویاری در حدود ده ها هزار است.

بریتیش کلمبیا از سال 2001 برای کمک به احیای گونه‌ها کار کرده است و تیم‌هایی متشکل از زیست‌شناسان استانی و فدرال، گروه‌های اولین ملل و صنایع مرتبط با از دست دادن زیستگاه ماهیان خاویاری، مانند اپراتورهای سدهای برق آبی، را جذب کرده است.

تلاش‌ها شامل استفاده از هچری‌ها، «اقدامات توقف» برای کمک به بهبود جمعیت، و همچنین هدف بلندمدت بازسازی زیستگاه است.

اما مرگ ناگهانی 11 عضو از گونه‌ای که در حال حاضر به سمت نابودی می‌رود، روندی را در سراسر جهان نشان می‌دهد: ماهیان خاویاری به تهدید‌ترین جنس ماهی تبدیل شده‌اند.

همه 26 گونه باقیمانده ماهیان خاویاری اکنون در معرض خطر انقراض هستند. آنها قربانی صید بی رویه هستند. در برخی از گونه ها، مانند ماهیان خاویاری بلوگا، قلیه به عنوان خاویار ارزشمند است. و زیستگاه هایی که آنها در آنها ادامه داده اند در حال از بین رفتن هستند.

آنها یک گونه کاملاً کاریزماتیک هستند و این ماهی است که میلیون ها سال در اطراف وجود داشته است. بنابراین وقتی در خطر است، آن را ساده نگیرید،» مک آدام.

تلف شدن ناگهانی ماهی ها تا حدودی باعث تعجب زیست شناسان شده است زیرا ماهیان خاویاری سفید در سه دهه گذشته دقیقاً به دلیل وضعیت نامطمئن آنها از نزدیک مورد مطالعه و نظارت قرار گرفته اند.

و سپس در عرض یک هفته، این اتفاق می افتد. گانتنر گفت: ما یک علامت سوال بزرگ جدید داریم. “این واقعا ما را کور کرده است.”

هم گانتنر و هم مک آدام امیدوار بودند که این مرگ و میرها به یک هدف گسترده تر کمک کند و بینش ارزشمندی را در اختیار زیست شناسان از آنچه ممکن است رخ داده باشد – و اینکه چگونه می توان از یک نتیجه مشابه در آینده جلوگیری کرد.

زیرا گزینه دیگر – این که آنها قبلاً به نوعی نقطه اوج رسیده اند – بسیار تاریک است که نمی توان در نظر گرفت.

مک آدام گفت: «ما هرگز آزمایش حذف کامل آنها را انجام ندادیم و متوجه شدیم که ماهیان خاویاری چقدر برای یک اکوسیستم اهمیت دارند. و شخصاً، من فکر نمی‌کنم که ما هرگز بخواهیم.»