پاکستان با وجود قهرمانی های داوسون در انگلستان، چهارمین سری T20 را برد پاکستان – انگلیس 2022

یک بازی جذاب، پر پیچ و خم، پر از چرخش ها و ضربه های غیرقابل پیش بینی، با پیروزی سه ران پاکستان به پایان رسید. این مسابقه ای بود که انگلیس در 10 دقیقه شکست خورد، برد و باز هم شکست خورد. در شروع، آنها به 33 ران از 18 توپ نیاز داشتند تا 166 توپ پاکستان را شکست دهند، و به لیام داوسون و عادل رشید برای انجام این کار در برابر محمد حسنین، که قبلاً 2 تا 16 را با چند بولینگ سریع و شیطانی انجام داده بود، تکیه داشتند. آنها می گویند قهرمانان را می توان در غیر محتمل ترین مکان ها پیدا کرد، اما در خارج از روستای زادگاه داوسون، گواتکر، نمی توان افراد زیادی را تماشا می کرد که انتظار اتفاقات بعدی را داشتند.

داوسون یک شش را به زمین کشید، سپس به مرد چهار تا سومی نگاهی انداخت، ضربه آزاد را از وسط ویکت کوبید، ضربه بعدی را روی لغزش ها آپکرات کرد و به پای مربعی پنجم نگاه کرد. زمانی که او یک تک بازی را از تحویل نهایی حذف کرد، 24 ران اوور زده بود، که یک گل بیشتر از گلزنی او در 10 مسابقه قبلی T20 برای انگلیس بود. متیو مات، سرمربی تیم گفت: «فکر می‌کنم این موضوع همه را غافلگیر کرد. فکر نمی‌کنم در وحشیانه‌ترین رویاهایمان که تا به حال تصور می‌کردیم در آن موقعیت قرار بگیریم.»

استادیوم ملی الان خیلی خلوت بود. بسیاری از 30000 نفری که عصر را با فریاد و تشویق گذرانده بودند در حال ترک بودند زیرا انگلیس تنها به 9 توپ از 12 توپ پایانی نیاز داشت. داوسون از روی توپ دوم اوور هریس رئوف، چهار تای آنها را به ثمر رساند. سپس بازی دوباره چرخید.

رئوف داوسون را دفع کرد که آنقدر تقویت شده بود که سعی کرد توپ را بکشد و در وسط ویکت کوتاه گرفتار شد، ضربه ای که وقتی او از زمین برگشته بود بی وقفه تکرار کرد. اولی استون با پنج مورد نیاز وارد شد و بعد از اولین زایمانش دوباره بیرون رفت. توپ هت تریک رئوف با سرعت 96 مایل در ساعت بود که تقریباً ریس توپلی lbw را داشت.

مردمی که می خواستند آنجا را ترک کنند، به سمت راست به سمت زمین چرخیدند، جایی که از نزدیک به حصار مشبک فشار دادند. توپلی با آرنج و زانو، بای بای پا گرفت که او را در شروع فینال محمد وسیم با چهار دوش رو به رو کرد. رشید که از اعتصاب ناامید بود، در اولین زایمان تقریبا تمام شد و سپس توپلی که با پرتاب زیر بغل شان مسعود در خانه شکست خورد، عملاً از دومین مسابقه خارج شد. کراچی در حالی که در میان بازیکنان انگلیسی که در کنار مرز به زمین افتاده بودند، شادی به پا کرد، داوسون کاملاً مضطرب بود.

مات نبود. او گفت: “این یک بازی با لبه چاقو بود و ما چیزهای زیادی از آن خواهیم گرفت.” این یک فرصت فوق‌العاده بود تا ببینم چگونه تحت فشار خودمان را اداره می‌کنیم و فکر می‌کنم که این کار را به خوبی انجام دادیم.» به نظر نمی رسید که آنها اینقدر نزدیک شوند. کل پاکستان در اطراف یک غرفه افتتاحیه بزرگ دیگر از بابر اعظم و محمد رضوان ساخته شد که سال 97 را با هم گذاشتند.

البته با شکوه بود، پر از برش ها و نگاه های هنرمندانه، درایوهای گوشتی و کشش های سنگین. در حالی که آن دو با هم بودند، انگلستان، که استون را برای مارک وود و دیوید ویلی را برای سام کورن آورده بود، برای انجام کاری در این مورد ناتوان به نظر می رسید.

سپس اعظم در وسط ویکت در تلاش برای جارو کردن رشید گرفتار شد، و بازی دوباره به سرعت کاهش یافت، گویی که با ساختن سکو، خفاش‌بازان پاکستان می‌خواستند قبل از استفاده از آن، استراحت چای را متوقف کنند. رضوان و مسعود که به شدت توسط الکس هیلز کنار گذاشته شد، در 6 اور بعدی تنها سه مرز بین خود را به ثمر رساندند. چند ضربه دیرهنگام از آصف علی در آخرین ور لازم بود تا فریادهای بی وقفه جمعیت را برآورده کند: «ما ششر می خواهیم! ما 6 نفر می خواهیم!»

زمانی که رتبه برتر انگلستان در یک انبوه سقوط کرد، مجموع اندک به فاصله زیادی کاهش یافت. آنها پس از 12 زایمان 14 ساله بودند و هری بروک و بن داکت دوباره با هم بودند. داکت، که مانند مردی که سه سال را در انتظار فرصتش گذرانده است، به زدن خفاش ادامه می‌دهد، شروع به پنجه زدن به مهاجمان انگلیس با هجوم چهار دست و پا از وسیم کرد. سپس بروک با معین علی ادامه داد. هر دوی آنها شش های شکوهمند را از محمد نواز زدند، اما او انتقام خود را با بولینگ علی در حالی که ویکت را پایین می آورد، گرفت. بروک در یک پای خوب گرفتار شد و داوسون برای شروع آن چند اوور نهایی فوق‌العاده وارد بازی شد.

این سری با دو امتیاز مساوی به لاهور می رود. انگلیس باید با گذشت هفته قوی‌تر شود و جاس باتلر، وود و کریس ووکس همگی به تیم بازگردند. اگر پاکستان دوباره اینطور بازی کند، باید اینطور باشد.