آنزیم های نرم کننده با فناوری پیشرفته امیدی به احیای صنعت پشم اسکاتلند را فراهم می کند | اسکاتلند

در آزمایشگاهی در ادینبورگ، آنزیم هایی که با دقت انتخاب شده اند، در حال شکستن پشم گوسفندی به نام علم هستند.

در اولین پروژه تحقیقاتی در جهان که طرفداران منسوجات بومی معتقدند می‌تواند احیای صنعت پشم اسکاتلند را تسریع کند، محققان در حال بررسی راه‌هایی برای درمان پشم‌های درشت‌تر هستند که معمولاً توسط گله‌های تپه‌ای تولید می‌شود تا آن را برای پوشاک مناسب‌تر کنند.

این پروژه با همکاری جوان‌ترین و مسن‌ترین آسیابان اسکاتلند، طراحان بدون زباله Prickly Thistle و بافندگان لوکس قرن‌ها Johnstons of Elgin است.

پشم چنین الیاف باورنکردنی است، اما ما هیچ علم قرن 21 را در این کشور به کار نبرده ایم. ما فقط می‌پرسیم: «ضخیم است یا نازک، نرم است یا خارش دارد؟» «هر پشم گوسفندی را حساب کن».

این تحقیق که توسط دانشگاه ادینبورگ با مشارکت مرکز نوآوری بیوتکنولوژی صنعتی انجام می‌شود، سه آنزیم را شناسایی کرده است که پتانسیل تغییر طبیعی ساختار پشم را در صورت اعمال کنترل‌شده برای دستیابی به الیاف نازک‌تر و نرم‌تر دارند.

اکنون ما به واقعیت ساخت آن فراتر از یک آزمایشگاه نگاه می کنیم، چگونه در مقیاس بزرگتر کار می کند، آیا همچنان استحکام کششی برای استفاده در بافندگی را خواهد داشت؟ کمپبل می گوید.

همانطور که کمپبل اشاره می کند، با وجود این که مرینو عمدتاً از استرالیا و کشمیر از چین تهیه می شود، اکثر پشم های نرم برای تولید پوشاک وارد می شوند، علیرغم اینکه اسکاتلند پشم فراوانی به عنوان محصول جانبی پرورش گوسفند برای گوشت خود دارد.

اما پشم گوسفندهای گله‌هایی که در مناطق کوهستانی‌تر و در هوای سخت‌تر پرورش می‌یابند، معمولاً خشن‌تر هستند و قیمت پشم – به‌ویژه برای گریدهای درشت‌تر – در سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته است. گزارش‌هایی وجود دارد که کشاورزان روستایی دریافته‌اند که ارزش آن را ندارد که روی پشم‌های بریده شده بفروشند، در عوض آن را در آلونک‌ها دور ریخته یا در مزارع برای کمپوست رها کرده‌اند.

آزمایش کنونی یکی از راه‌های استفاده کامل از منابع بومی است، زیرا مصرف‌کنندگان بیشتر به آسیب‌های زیست‌محیطی وارد شده توسط صنعت نساجی، با تکیه آن بر محصولات مبتنی بر پتروشیمی و فست‌مد یکبار مصرف، توجه می‌کنند. همچنین پتانسیل تأثیر گسترده‌تری بر صنعت پشم وجود دارد، زیرا در قرن گذشته بسیاری از زیرساخت‌های آن کاهش یافته و در عین حال پایداری را در قلب خود قرار داده است.

کمپبل می‌گوید: «اسکاتلند میراث غنی تولید نساجی دارد و در یک مقطع در دهه 1830، از هر 10 کارگر حدود هفت نفر در این بخش مشغول به کار بودند. «امروزه فقط چند کارخانه پشم‌کاری باقی مانده است. این پروژه می تواند کاتالیزور تغییر قابل توجهی در رویکرد ما به تولید لباس و پارچه های خانگی باشد و پشم گوسفندان بومی ما را به نقطه ای برساند که بتوانیم بیشتر از قبل از آن برای طیف وسیع تری از محصولات استفاده کنیم.

مدیران بریتیش وول، کنسرسیومی متعلق به 35000 کشاورز گوسفند در بریتانیا که پشم آنها را جمع آوری، درجه بندی و به فروش می رساند، امیدوارند که تحقیقات ادینبورگ “تأثیر قابل توجهی بر افزایش تقاضای جدید” داشته باشد.

مدیر توسعه کسب و کار آن، هالدی کرانیچ وود، خاطرنشان می کند که صنعت در سراسر بریتانیا کاهش یافته است، اما هنوز هم برخی از تولیدکنندگان برجسته مستقر در اسکاتلند وجود دارند که به طور خاص از پشم بریتانیایی استفاده می کنند، مانند هریس تویید و تارتان Lochcarron. او می‌گوید که نژاد تاریخی cheviot که در مرزهای اسکاتلند یافت می‌شود، «یکی از نرم‌ترین الیاف پشم را در کل گیره پشم بریتانیا تولید می‌کند».

“مردم تمایل دارند فکر کنند که پشم بریتانیایی فقط برای فرش و جوراب مناسب است، اما ما متنوع ترین گیره پشمی را در جهان در سواحل داریم و این به ترکیب منحصر به فرد نژادهای ما برمی گردد. ما بیش از 100 گرید پشم با کیفیت را از پشم بریتانیایی می‌سازیم و بخش بزرگی از آن پشم ریز و متوسط ​​است که برای پوشاک بافتنی مناسب است.

Kranich-Wood می‌گوید از آنجایی که نیازهای زیست‌محیطی و تجاری مجدداً همسو می‌شوند، «اینجا فرصتی برای مردم وجود دارد که تولید گسترده‌تری را در سراسر بریتانیا و تامین الیاف پشم محلی آغاز کنند. همانطور که مصرف کنندگان در حال تغییر هستند و تجارت در حال تغییر است، پول باز می گردد و اعتماد به نفس در حال بازگشت است.