چرا اتحادیه فوتبال انگلیس در مورد شکست یوفا پس از مصیبت پاریسی هواداران لیورپول صحبت نکرده است؟ | فدراسیون فوتبال

تیاو عمیقاً شوکه کننده نحوه مدیریت نادرست یوفا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در 28 مه، سؤالات نگران کننده ای را در مورد این سازمان و رئیس آن الکساندر چفرین و به طور طبیعی کل ساختمان حاکم بر فوتبال مدرن ایجاد کرده است.

یوفا ممکن است هنوز آن موسسه بزرگ باشد که در سال 1954 برای سازماندهی جام ملت‌های اروپا شکل گرفت و هنوز 68 سال از آن می‌گذرد، به لطف شکست سال گذشته از سوپرلیگ جدایی‌شده، برگزارکننده لیگ درخشان قهرمانان اروپا.

اما واقعیت این است که یوفا یک سازمان عضو است. کنفدراسیون، به اصطلاح فوتبال، از 55 اتحادیه ملی اروپا، از جمله اتحادیه فوتبال انگلیس. با این حال، سیاست‌های هرم ظاهراً دموکراتیک فوتبال مدت‌هاست که ناکارآمد بوده و سؤالات مربوط به تناسب آن‌ها برای هدف معمولاً تنها زمانی مورد بررسی قرار می‌گیرند که یک بحران ناگهان آنها را فوری‌تر کند.

رفتار یوفا در ورزشگاه دو فرانس همچنان خیره کننده است، اما اتحادیه فوتبال انگلیس در انظار عمومی چیزی در این مورد نگفته است. در شب که احساس می‌کرد تحت فشار بود تا تاخیر شروع بازی را برای تماشاگران توضیح دهد، پاسخ یوفا سرزنش هواداران لیورپول بود که ساعت‌ها از بی‌نظمی خطرناک و هرج‌ومرج روبه‌رو شده بودند و در راه بازگشت با مشکلات بیشتری روبرو بودند.

تنها چند هفته قبل از آن، چفرین هنوز مملو از تمجید از هواداران انگلیسی و با رهبران برجسته هواداران لیورپول، مبارزات آنها برای مبارزه با سوپرلیگ بود، که لیگ قهرمانان اروپا بسیار سودآور را برای یوفا حفظ کرد. زمانی که ما در حال جنگ با سوپرلیگ بودیم، هواداران انگلیسی به ما کمک کردند. ایتالیایی‌ها و اسپانیایی‌ها هیچ کاری نکرده‌اند.»

اما زمانی که اولین فینال لیگ قهرمانان اروپا با جمعیت برگزار شد، زیرا هواداران انگلیسی میلیاردها دلار یوفا و جهان چفرین را نجات دادند، یوفا هیچ مسئولیتی در قبال این فاجعه نزدیک بر عهده نگرفت. در عوض، دو بیانیه پخش جهانی منتشر کرد، غافل از ترومای 33 ساله هیلزبورو، و به این موضوع توجه داشت که حامیان لیورپول را به عنوان کلاهبرداران انبوه بلیط دیرهنگام به تصویر بکشد.

سوالاتی که به طور طبیعی دنبال می‌شد شامل انتقاد از فرهنگ یوفا در زمان چفرین، کاندیدای اصلاح‌طلب شگفت‌انگیز از اسلوونی است که در خلاء سال 2016 پس از محرومیت میشل پلاتینی و سپ بلاتر، روسای یوفا و فیفا، به ترتیب در میان رسوایی‌های مالی محروم شدند.

بسیار مهم به نظر می رسد که بهترین دوست چفرین، زلیکو پاولیکا، سال گذشته به عنوان رئیس ایمنی و امنیت یوفا به عنوان «جانشین طبیعی» رئیس قبلی، کنی اسکات، منصوب شد. برخی از منتقدان همچنین نگرانی‌های خود را در مورد همبستگی عمومی‌تر و فرهنگ اتحادهای شخصی در یوفا در زمان حیاتی برای مدیریت فوتبال ابراز کرده‌اند. قدرت تجاری غول‌پیکر باشگاه‌های بزرگ به این معنی است که نبرد برای ایجاد تعادل مجدد و ارزش سنتی ساختار کنفدراسیون، با وجود آن شکست سوپرلیگ در زمان مصدومیت، دور از دسترس بود.

اتحادیه فوتبال انگلیس یکی از اعضای اصلی و تاریخی یوفا است، در میان ثروتمندترین ها، قطعاً در مقایسه با کشورهای اروپای شرقی و بالکان که اکنون تعداد زیادی رای در انتخابات ریاست جمهوری جمع می شود. با این حال، اگرچه هزاران هوادار انگلیسی در پاریس با پرداخت ثروت به یوفا برای بلیط در معرض خطر قرار گرفتند و سپس توسط آن اظهارات بدنام سرزنش شدند، اتحادیه فوتبال انگلیس آن را به عنوان بخشی از نقش خود در ابراز همبستگی یا نگرانی ندید.

نماینده اصلی آن در یوفا، دیوید گیل، مدیر اجرایی سابق منچستریونایتد، این روزها یک چهره تأثیرگذار است، نایب رئیس کمیته اجرایی، معادل هیئت مدیره. این نقش پاره وقت به گیل 250000 یورو (216000 پوند) در سال گذشته تعلق گرفت. او همچنین رئیس کمیته مالی و پاداش و خزانه دار یوفا است. آبزرور از اتحادیه فوتبال انگلیس و یوفا پرسید که برای این نقش های دیگر چقدر به گیل دستمزد پرداخت می شود، اما هیچ کدام با این جزئیات اعلام نشد. کمیته حقوق و دستمزد گیل حقوق چفرین را تأیید می کند و در سال گذشته 2.56 میلیون فرانک سوئیس (2.3 میلیون پوند) به رئیس جمهور اعطا می کند که از 2.42 میلیون (2.17 میلیون پوند) در سال 2020-2019 افزایش یافته است.

این روزنامه همچنین از اتحادیه فوتبال انگلیس در مورد سکوتش از زمان شکست ورزشگاه دو فرانس و اینکه آیا تلاش می کند نقشی اصلاح کننده در یوفا ایفا کند، پرسید. از اظهار نظر خودداری کرد. منابع اشاره کردند که اتحادیه فوتبال انگلیس پس از فینال با لیورپول تماس حمایتی برقرار کرد و به طور خصوصی در یوفا درباره نیاز به انجام “بازبینی مستقل” که در حال انجام است صحبت کرد.

اما صحبت کردن فقط به صورت خصوصی، جنبه دیگری از مشکل به نظر می رسد. جوزف ویلر، استاد حقوق دانشگاه نیویورک که در سال 2017 پس از برکناری ناگهانی رئیس فیفا، میگل مادورو، از کمیته مدیریت فیفا استعفا داد، درباره کنفدراسیون‌ها گفت: «مدل مدیریت دموکراتیک فوتبال ناقص است، زیرا اگرچه به ازای هر فدراسیون ملی یک رأی وجود دارد. پس از انتخابات، هیچ مخالفی وجود ندارد که صاحبان قدرت را مورد بازخواست قرار دهد. همه فدراسیون‌ها باید بخشی از رژیم حاکم باشند و بحث‌ها و بررسی‌های داخلی ضعیف است.»

تصور نیز این است که فدراسیون‌های فوتبال عمدتاً بر جلب رضایت کنفدراسیون متمرکز هستند، که این قدرت را دارد که میزبانی مسابقات معتبر خود را اعطا کند. اتحادیه فوتبال انگلیس به دنبال تأیید یوفا برای میزبانی یورو مردان 2028 است و میزان تجلیل ملی که تورنمنت وعده داده است، که برای چندین دهه طنین انداز شده است، فرهنگ سالم تری را سرکوب می کند که در آن فدراسیون های فوتبال به عنوان دوستان منتقد عمل می کنند و صحبت می کنند.

دیوید برنشتاین، رئیس اتحادیه فوتبال انگلیس در سال‌های 14-2011، که اکنون منتقد این سیستم است و برای یک تنظیم‌کننده مستقل فوتبال مبارزه می‌کند، این تصور را از تجربه خود تأیید کرد. «سیستم مبتنی بر حمایت است و مشوق بحث نیست. البته اتحادیه فوتبال انگلیس همیشه درگیر شانس دریافت جوایز مسابقات است و صحبت کردن و بررسی دقیق کنفدراسیون باعث ناراحتی مردم می شود.

همچنین این یک نقص در یک سیستم ظاهراً دموکراتیک است که این سؤالات به اندازه کافی منظم پرسیده نمی شوند، و برای افشای درونیات کهنه و از خود راضی نحوه عملکرد بازی تقریباً یک فاجعه لازم است. و اینکه حتی در هنگام پرسیدن سوالات با صدای سکوت مواجه می شود.