سنت هلنز لیدز را غرق کرد و چهارمین فینال بزرگ متوالی را برد | سوپر لیگ

اکنون مطمئناً نمی توان در این موضوع شک کرد. برای اولین بار در تاریخ سوپر لیگ – و تنها دومین بار از زمان تاسیس لیگ راگبی در سال 1895 – یک تیم چهار عنوان لیگ متوالی را به دست آورده است. در اوایل دهه 1990، ویگان وریرز بود که همه را قبل از آنها شکست داد، اما این بار این سنت هلنز است که در روند پیروزی شایسته در فینال بزرگ مقابل لیدز، شاید در نهایت موقعیت خود را به عنوان بهترین تیم قهرمان لیگ راگبی تضمین کرد. توپ

ادعایی جسورانه است. اما پس از آن این یک تیم معمولی نیست که ما در مورد آن صحبت می کنیم. هیچ کمبودی برای تعریف و تمجید از این طرف وجود ندارد، کسی که اکنون برای چهار سال متوالی همه افراد را کنار زده است.

شما همیشه احساس می کردید که برای متوقف کردن تیم لیدزی که در 10 بازی از 11 بازی آخر خود 10 پیروزی را برای رسیدن به اولدترافورد به دست آورده بود، چیز خاصی لازم است، اما این تیم سنت هلنز دقیقاً همین است: خاص.

کرگدن‌ها مقاومت زیادی از خود نشان دادند، به ویژه در نیمه اول جذابی که شاهد برتری قدیس‌ها در نیمه اول با تنها 6 اختلاف بود. اما پس از وقفه، همانطور که اغلب انجام داده‌اند، به روشی بی‌رحمانه و ماشین‌مانند که به آن شهرت پیدا کرده‌اند، پیچ را چرخانده‌اند و در پایان، هم در مورد نتیجه و هم در رتبه‌بندی این تیم، شک بسیار کمی باقی مانده است. در میان پانتئون بهترین های این ورزش.

قهرمانان حاکم به شیوه ای شوم شروع کردند. تلاش اولیه طولی نکشید که جانی لومکس قبل از اینکه به متی لیز یک دویدن رایگان برای شکستن بن بست ارائه دهد، از خط لیدز دور زد. با زمان کمی بیش از دو دقیقه، این سریعترین تلاش در تاریخ فینال بزرگ بود. تامی مکینسون تبدیل به گل شد و با نزدیک شدن به نیمه نیمه، Saints یک بار دیگر شروع به بالا بردن نقطه مقابل کرد.

درست مانند بازی بازکننده، زمانی که آنها برتری خود را دو برابر کردند، تا حدودی اجتناب ناپذیر بود. ناامیدی برای لیدز این بود که تلاش‌ها از پنالتی‌هایی که در عمق زمین حریف دریافت می‌شد و سنت هلنز نهایت استفاده را می‌کرد.

این بار، آنها توپ را به سمت چپ کار کردند و ضربه هوشمندانه جک ولزبی توسط جان بنیسون زمین گیر شد و مکینسون از بیرون دروازه را به گل تبدیل کرد و نتیجه را 12-0 کرد.

حتی در چنین مرحله اولیه، احساس می کردید که لیدز باید گل بعدی را بزند. اما به Saints فرصتی داده شد تا در فاصله نیم ساعته، سه امتیاز پیش بیفتد. در فینال‌ها به ندرت لیدهای این اختلاف باطل می‌شوند، بنابراین وقتی مکینسون پس از خطای ریس مارتین در لومکس، پنالتی‌اش را به بیرون کشید، شکی وجود نداشت که کرگدن‌ها تا حدودی اجازه داده بودند. اما آنها باید آن را در انتهای دیگر حساب می کردند.

یک تکل خیره کننده از لومکس باعث شد مارتین اینچ از خط فاصله نگیرد و درست همانطور که به نظر می رسید سنت هلنز با خط خود دست نخورده به وقت استراحت می رود، یک بازی دیوانه وار از لیدز منجر به زمین خوردن کروز لیمینگ شد.

با تسلط بر اکثر نیمه اول جذاب، قهرمانان با شش امتیاز در وقت استراحت پیش افتادند و فینال بزرگ خوب و واقعا زنده بود.

اما درست مانند نیمه اول، Saints پس از شروع مجدد، یک بار دیگر با روحیه شاهانه شروع کرد. تنها 6 دقیقه از نیمه دوم طول کشید تا آنها برتری خود را افزایش دهند، و این بار برای لیدز، با توجه به اینکه چگونه از طریق یکی از محبوب‌های سابقش، کنراد هرل، به دست آمد، واگذاری لیدز بسیار دردناک خواهد بود. مرکز تونگان به سمت خط حمله کرد و چهار مدافع لیدز را – که شاید بهتر بود – قبل از زمین زدن با خود حمل کرد.

مکینسون تبدیل به گل شد و یک بار دیگر احساس کردی سنت هلنز یک امتیاز تا لحظه تعیین کننده بازی فاصله دارد. اما بر خلاف قبل، جایی که لیدز اجازه بازگشت به دادرسی را داشت، این بار دیگر تکرار نخواهد شد. با نزدیک شدن به ساعت، یک ست تکرار در خط لیدز فشار را بر راینوها تشدید کرد. سپس ولزبی با ضربه ای عالی برای مارک پرسیوال ضربه محوری را وارد کرد. مکینسون هر دو تلاش را تبدیل به گل کرد تا برتری سنت هلنز را به 18 برساند.

حتی حامیان لیدز نیز احتمالاً در آن مرحله شکست را می پذیرفتند. این تلاش به عنوان یک مسابقه در حقیقت، ضربه فینال را از بین برد، اما شما نمی توانید تلاش و تلاش آنها را انکار کنید. این موضوع با تلاش تسلی بخش مارتین در دقایق پایانی مورد تاکید قرار گرفت، اما حتی در آن زمان، واقعاً روحیه را تغییر نداد.

به نظر می‌رسید که همه می‌دانستند خیلی قبل از آن چه اتفاقی می‌افتد: یعنی حکاکی یک قطعه بسیار جدی از تاریخ لیگ راگبی.