این خط تیره برای رشد نشان دهنده مرگ توریسم سبز است | فیلیپ اینمن

خط کشی برای رشد توسط کواسی کوارتنگ به معنای رها کردن بانکداران و توسعه دهندگان املاک شهر از مالیات ها و مقرراتی است که آنها را از سنگ فرش کردن بر روی آنچه که از سرزمین سرسبز و دلپذیر بریتانیا باقی مانده است باز می دارد.

میکسر بتن فروتن به مقامی عالی ارتقاء خواهد یافت. خانه های اجرایی بیشتری در سایت های گرین فیلد ساخته خواهند شد. سوله های توزیع بیشتر در امتداد جاده های شلوغ A پراکنده شده اند. و نوسازی شهری بیشتر از نوع که شامل تخریب ساختمان ها در توده ای از گرد و غبار و انتشار کربن برای جایگزینی آنها با چیزی نه چندان بهتر، حداقل از نظر محیطی است.

او در هیچ نقطه ای از سخنرانی روز جمعه صدراعظم به لزوم رسیدن به صفر خالص اشاره نکرد، یا اینکه چگونه برنامه هایش به سیاره بیمار ما کمک می کند و در عین حال میلیاردها پوند کاهش مالیات را برای خانوارها و مشاغل ثروتمندتر کاهش می دهد.

دولت بوریس جانسون حداقل برنامه‌هایی را برای دستیابی به صفر خالص انجام داد و مایکل گوو راه‌هایی را برای معکوس کردن ۷۰ سال یا بیشتر از دست دادن شدید تنوع زیستی در نظر گرفت.

همانطور که فیونا هاروی در این مقاله مستند کرده است نگهباننخست وزیری جانسون “قانون زیست محیطی مهم تر و مسلماً پیشرفت بیشتری در مقابله با بحران های آب و هوا و طبیعت نسبت به هر یک از اسلاف محافظه کار او در دهه گذشته به همراه داشت”. زمانی که دیوید کامرون و صدراعظم او جورج آزبورن تمام تلاش خود را کردند تا تقریباً همه طرح‌های سبز را به چمن‌های بلند بکشانند، بسیار پایین است، اما جانسون قانون کشاورزی، قانون ماهیگیری و قانون محیط‌زیست را همراه با برنامه‌هایی برای فازبندی اجرا کرد. خودروهای بنزینی و دیزلی را کنار بگذارید، بادهای فراساحلی را رونق بخشید و از یک سوم خشکی و دریاهای بریتانیا محافظت کنید.

میراث جانسون، با این حال، عمدتاً لفاظی و عمل بسیار کمی است. این پیام کسانی است که در جلسات کمیته شرکت کردند تا گوشت را بر استخوان «برنامه 10 ماده‌ای برای انقلاب صنعتی سبز» بگذارند، اما خود را در چیزی بیش از یک مغازه سخن گفتن نمی‌بینند. یکی از اعضای گروه تحویل مشاغل سبز جانسون، که ترجیح داد بی نام بماند، گفت که اگر این بحث فراتر از تعداد میلیون‌ها درخت در بریتانیا کاشته می‌شد، ممکن بود یک استراتژی پدیدار شود.

به نظر نمی‌رسید که مدیران ارشد زیمنس، بی‌ام‌و و E.ON دور میز با رئیس کالج‌های تحصیلات تکمیلی انگلستان و نمایندگان گروه‌های لابی صنعتی بزرگ نشسته باشند – بحث هنوز به جایی نرسید.

زمانی که لیز تراس وزیر مسئول را که ریاست گروه تحویل را برعهده داشت، گرگ هندز – که اعتبار سبزش در هنگام استعفا از پست وزارتی در سال 2018 به دلیل برنامه‌های توسعه هیترو، محو شد – به نظر می‌رسد که این گروه چیزی جز برنامه‌ای برای دستیابی به آن نداشته است. جلسه بعدی

کاشت درخت در واقع موضوع مهمی است که مناظر شهری و همچنین مناطق روستایی گرفتار خشکسالی با آن مواجه است. از نظر اقتصادی نیز دلیل خوبی برای صحبت در مورد این موضوع وجود دارد: بریتانیا 80 درصد چوب مورد نیاز برای اقلام مختلف از کاغذ توالت گرفته تا الوار ساختمانی را وارد می‌کند، در حالی که جنگل‌های به خوبی مدیریت شده می‌توانند این شکاف را پر کنند.

با این حال، این یکی از ابتکارات بسیاری بود، و تغییری که قرار بود در بخش‌های بزرگ صنعتی و تجاری گسترش یابد، نمی‌توانست اتفاق بیفتد، در حالی که تمرکز سیاسی در جای دیگری بود.

محافظه‌های سبز از ما می‌خواهند فکر کنیم که حزب همچنان به این موضوع اهمیت می‌دهد که گراهام استوارت را به عنوان وزیر جدید تغییرات اقلیمی منصوب کرد. استوارت یکی از صداهای پیشرو بود که ترزا می را ترغیب کرد که هدف خالص صفر را در قانون تثبیت کند. او همچنین در گروه قانون‌گذاران گلوب که برای تصویب قوانینی که اقدامات آب و هوایی را الزامی می‌کنند توسط پارلمان‌های ملی تلاش می‌کنند، مشارکت داشته است.

اما یک وزیر خردسال – هرچند با نیت خوب و با ارتباط خوب – به وضوح در دولتی که می‌خواهد فرکینگ را بازگرداند، نفت بیشتری از دریای شمال تولید کند و قوانین برنامه‌ریزی را پاره می‌کند، تنها یک پنجره است.

شاید تراس خود را به عنوان یک قهرمان سیاست های سبز نشان دهد: او چندین بار در مورد نیاز به اقدام در مورد بحران آب و هوا در طول مبارزات رهبری خود صحبت کرد و خود را متعهد به شرکت در Cop27 در مصر و پانزدهمین پلیس تنوع زیستی در کانادا کرده است.

با این تفاوت که نخست وزیر جدید به عنوان وزیر محیط زیست یارانه مزارع خورشیدی را قطع کرد. او همچنین تمایل چندانی به تسریع ارتقای شبکه برق برای تطبیق بیشتر ارائه‌دهندگان انرژی‌های تجدیدپذیر یا حمایت از صنایع تولیدی بزرگ در زمان انتقال به صفر خالص نشان داده است.

بدون نخست‌وزیر و کابینه‌ای که خطر یک تلنگر برای رشد را درک می‌کند – کابینه‌ای که کربن بیشتری تولید می‌کند – برای جلوگیری از عقب‌نشینی بریتانیا به دست معترضان و افراد ناتوان خواهد افتاد. آنها باید با قدرت در خیابان ها حضور داشته باشند تا از ابتکارات فاجعه بار و غیرقابل توجیه جلوگیری کنند.