به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
خلیج گوانتانامو، کوبا – پنتاگون روز جمعه اعلام کرد که یک پیک اعترافشده برای القاعده که داستان شکنجهاش توسط سیا باعث انزجار هیئت منصفه ارتش آمریکا شده بود، حکم زندان خود را به پایان رساند. اکنون دیپلمات های آمریکایی باید جایی برای رفتن او پیدا کنند.
مجید خان در ماه اکتبر به 26 سال زندان محکوم شد، از زمانی که برای اولین بار در 28 فوریه 2012 به جرم تحویل 50000 دلار از پاکستان به یکی از وابستگان القاعده به جنایات جنگی اعتراف کرد. این پول در بمب گذاری سال 2003 در هتل ماریوت در جاکارتا، اندونزی که حدود 12 نفر را کشت، استفاده شد.
اما هیئت منصفه نظامی همچنین شکنجه او توسط ایالات متحده را “لکهای بر تار و پود اخلاقی آمریکا” اعلام کرد و از ناظر دادگاه جنگ خواست که به او عفو کند.
روز جمعه، جفری دی. وود، که به عنوان مرجع دعوت برای کمیسیون های نظامی خدمت می کند، این کار را انجام داد. او این حکم را به 10 سال کاهش داد، یعنی در اول مارس به پایان رسید.
با انجام این کار، آقای خان بیستمین زندانی از 38 زندانی شد که در حال حاضر در خلیج گوانتانامو نگهداری می شوند و ایالات متحده باید ترتیب انتقال امن آنها را به کشور دیگری بدهد. وکیل او، جی. ولز دیکسون، از دولت بایدن خواست که “او را فورا به یک کشور ثالث امن منتقل کند.”
آقای خان، 42 ساله، یک شهروند پاکستانی است که به دبیرستان در حومه مریلند رفت، اما به نظر می رسد هیچ کدام از این مکان ها گزینه مناسبی نباشد. طبق قانون، هیچ زندانی گوانتانامو را نمی توان به ایالات متحده برد. وکلای او می گویند که او نمی تواند به پاکستان بازگردانده شود، زیرا زمانی که او برای اولین بار به جرم خود اعتراف کرد، شاهد دولت ایالات متحده شد و اگر به آنجا فرستاده شود، ممکن است جانش در خطر باشد.
آقای دیکسون گفت: “هیچ مبنایی برای ادامه نگهداری مجید خان در گوانتانامو وجود ندارد.” ایالات متحده باید او را به یک کشور امن و ثالث بفرستد، جایی که بتواند با همسر و دخترش که هرگز ندیده است، دوباره بپیوندد.
آقای وود، سرهنگ گارد ملی آرکانزاس، در دوران دولت ترامپ به سمت غیرنظامی ناظر دادگاه جنگ منصوب شد و دارای اختیارات گسترده ای برای بررسی و رد پرونده ها و همچنین مذاکره در مورد توافقنامه های دادخواست است. در مورد جناب خان، توافقی که در سال گذشته از سوی هیئت منصفه مخفی ماند، متعهد شد که مدت زمان حبس او را کاهش دهد.
به عنوان بخشی از این معامله، به آقای خان اجازه داده شد تا در ماه اکتبر یک درخواست علنی برای اغماض به هیئت منصفه داشته باشد. او گزارشی دردناک و طولانی از سفر خود از یک فارغ التحصیل دبیرستان هیپستر در حومه مریلند در اواخر دهه 1990 به یک عضو القاعده در پاکستان پس از حملات 11 سپتامبر 2001 و به دنبال آن ناپدید شدن او در سایت های سیاه پوست سیا ارائه کرد. برای سه سال.
او رفتار وحشیانه و تحقیرآمیز را توصیف کرد، از جمله به زنجیر کشیده شدن و برهنه شدن با کلاهی روی سر، خوابیدن غیرممکن، تقریباً غرق شدن در آب سرد یخی به شکلی بداهه وار و تغذیه ظالمانه از طریق لوله های راست روده و بینی.
وکیل نظامی جناب خان، سرگرد مایکل جی. لینس از ارتش، صراحتاً به افسران آمریکایی در هیئت منصفه گفت که این زندانی “به دست دولت ایالات متحده مورد تجاوز جنسی قرار گرفته” و تحت “شکنجه های فجیع و شریرانه” قرار گرفته است.
پس از تصمیم گیری در مورد حکم، هفت نفر از هشت هیئت منصفه جناب خان، نامه ای به مرجع دعوت نامه نوشتند و خواستار عفو جناب خان به دلیل کاری که ایالات متحده با او کرده بودند، شدند.
در این نامه آمده است: «این سوء استفاده از نظر اطلاعاتی یا هر منفعت ملموس دیگری برای منافع آمریکا هیچ ارزش عملی نداشت.» در عوض، این لکهای بر تار و پود اخلاقی آمریکاست. رفتار پرسنل آمریکایی با جناب خان باید مایه شرمساری دولت آمریکا باشد.»
سرکارگر هیئت منصفه، کاپیتان اسکات بی کورتیس از نیروی دریایی، تنها هیئت منصفه درگیر در نامه عفو بود که تصمیم گرفت نظرات خود را به طور علنی بیان کند. با این وجود، این یک سرزنش فوق العاده برای چارچوب قانونی و سیستم بازداشت سیا بود که دولت بوش پس از حملات 11 سپتامبر ایجاد کرد.
وقتی جناب خان تجربیات خود را در سایت های سیاه پوست در ماه اکتبر برای هیئت منصفه شرح داد، او اولین زندانی سابق سایت سیاهپوست بود که این کار را در دادگاه علنی انجام داد.
شهادت او سالها دعوای قضایی را برای کشف و از حالت طبقه بندی خارج کردن اطلاعات در تلاش برای ارائه یک محاسبه عمومی در مورد آنچه برای او رخ داده است، محدود کرد.
اگرچه او در سال 2003 در پاکستان دستگیر شد، اما تا سال 2007، تا یک سال پس از آوردن او به خلیج گوانتانامو، اجازه ملاقات با وکلایش، آقایان دیکسون و گیتانجلی اس. گوتیرز را نداشت.
آقای دیکسون گفت: “با فکر کردن به گذشته، مجید یک بچه ترسیده و آسیب دیده بود که اولین باری که او را 15 سال پیش دیدم.” او راه درازی را پیموده است و ما به او بسیار افتخار میکنیم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.