لوئیس لودلم: موقعیتی که بسیاری از باشگاه ها در آن قرار می گیرند شوخی نیست | نورث همپتون

منفقط همه چیز در باغ راگبی باشگاه انگلیسی به اندازه زمین در باغ فرانکلین بی عیب و نقص بود. میزهای بیلیارد صاف کمتری وجود دارد و صحنه کاملاً برای دربی تماشایی 250 میدلندز شرقی بین نورثهمپتون و لستر آماده شده است. لوئیس لودلم، کاپیتان قدیس ها، در حالی که تیمش آماده می شود تا پا به پای مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر بازی کند، زمزمه می کند: “این بزرگترین بازی سال است.”

با این حال، متأسفانه، نمی توان از جریان های زیرزمینی مالی که در حال حاضر دو کشور همسایه آنها را بی ثبات می کند، اجتناب کرد. همانطور که پیپ ها در Worcester و Wasps صدای جیر جیر می کنند، حال و هوای کل بازی انگلیسی تیره می شود. هر لیگی به اندازه ضعیف‌ترین حلقه‌اش قوی است و در حال حاضر، لیگ برتر مانند هر مرحله‌ای از زمان ناپدید شدن ریچموند و اسکاتلند لندن از رادار حرفه‌ای در مارس 1999 آسیب‌پذیر است.

لودلام، به عنوان یکی از اعضای تیم ملی انگلیس و مرد وفادار یک باشگاه، به شدت به آن دسته از بازیکنان حرفه‌ای که در وسط گیر افتاده‌اند، احساس می‌کند. او که از تلاش های مدیر اجرایی نورثهمپتون، مارک داربون، برای به روز نگه داشتن بازیکنان قدیس در مورد موقعیت امن باشگاه خود سپاسگزار است، نمی تواند تصور کند که همتایان ورسستر مانند تد هیل باید چه احساسی داشته باشند.

او با صراحت می گوید: «این یک فکر وحشتناک است. تمام چیزی که تد باید نگران آن باشد اجرای آخر هفته است. اما برای بسیاری از این پسران این موضوع به این موضوع مربوط می شود که آیا آنها پولی برای تأمین هزینه های خانواده و پرداخت وام مسکن خود دارند یا خیر. یا اینکه در سال آینده شغلی خواهند داشت.»

برای لودلام و دیگر بازیکنان برجسته انگلیسی، به طور فزاینده‌ای بدیهی است که مسائل گسترده‌تر نیاز فوری به مقابله دارند. دیدن تصویر بزرگتر با وضوح واقعی برای اکثر بازیکنان در ضخامت این مسابقه می تواند دشوار باشد. دیگرانی مانند لودلم که در هر سه تست در تور تابستانی انگلستان در استرالیا حضور داشت، علیرغم آسیب شدید انگشت شست – “اصولاً من هیچ تاندونی نداشتم که با آن چنگ بزنم، فقط سفت شده بود” – می توانند به هر مدیری درسی از لحاظ صداقت بدهند. ، فصاحت و خوش داوری.

برای مثال نگاه غریزی لودلم به آینده لیگ را در نظر بگیرید. من فکر می کنم ما باید به ساختار لیگ برتر نگاه کنیم.

موقعیتی که بسیاری از باشگاه ها در چند سال اخیر در آن قرار گرفته اند دیگر شوخی نیست. ما واقعاً می‌توانیم ببینیم که اکنون باشگاه‌ها چگونه با مشکل مواجه هستند.

باید در مورد نحوه ساختار فصل و روشی که بازی را به عنوان بازیکن رشد می‌دهیم گفت‌وگوهایی انجام شود – زیرا برای برخی راگبی واقعاً در آخرین مراحل خود قرار دارد. اگر به مسیری که می رویم ادامه دهیم، به نظر خوب نمی رسد.»

او معتقد است که یک راه حل آسان، جدایی واضح تر بین بازی های باشگاهی و آخر هفته های بین المللی است. مردم می خواهند بیرون بیایند و بازی بازیکنان بین المللی را ببینند و ما می خواهیم بازی کنیم و به باشگاه کمک کنیم. در فوتبال شما یک استراحت بین المللی دارید.

من گاهی فکر می کنم آیا راهی وجود دارد که بتوانیم تعداد مسابقات را کاهش دهیم و مردم را فقط در مورد یک یا دو مسابقه هیجان زده کنیم. به این ترتیب می‌توانستیم بیرون برویم و برای تیم بین‌المللی و باشگاه خود نیز بازی کنیم. کمتر، بیشتر است.»

یکی دیگر از موارد بی‌معنی، جذاب‌تر کردن بازی برای اقشار وسیع‌تری از مردم است، چه از طریق قرار گرفتن در معرض تلویزیون رایگان و چه از طریق روش‌های مدرن‌تر.

من معتقد نیستم راهی وجود دارد که فرمول یک ورزش هیجان انگیزتر از راگبی باشد. اما روشی که آنها این محصول را راه‌اندازی کرده‌اند، از طریق Drive to Survive نتفلیکس، مردم را تشویق می‌کند که از آن حمایت کنند. افرادی که هرگز F1 را تماشا نکرده اند می گویند: “این هیجان انگیز است، این یک داستان زندگی واقعی است.” اگر بتوانید مردم را درگیر چنین چیزی در راگبی کنید، می تواند به رشد ورزش نیز کمک کند.»

لودلم 26 ساله خودش خارج از جریان اصلی راگبی بزرگ شد، همانطور که پدرش آرون، یک علاقه‌مند به فوتبال و بوکس با ریشه‌های خانوادگی فلسطینی و مصری، بزرگ شد.

لودلم پوزخند می زند: «اگر اسپرز می برد، هفته خوبی خواهد داشت، اگر شکست می خورد، تمام هفته بدبخت می شد». تقریباً انجام یا مرگ بود. به هیچ وجه پدرم بدون من بازی راگبی راگبی نمی‌کرد.»

مادرش دوریندا مداخله کرد و لوئیس را در مسیری متفاوت قرار داد. مادرم چنین می‌گفت: «تو با پدرت به ورزشگاه بوکس می‌روی، پدرت مربی فوتبال توست، آیا می‌توانیم کاری کنیم که بتوانی راه خود را پیدا کنی؟» سپس انگلستان جام جهانی 2003 را برد و من فکر کردم: “به نظر خوب می رسد.” من در باشگاه راگبی ایپسویچ با کفش های فوتبال طلایی درخشان ظاهر شدم. مردم فکر می کردند: “این پسر کیست؟” بعد از گلزنی داشتم جشن می گرفتم که انگار گل زده بودم. نام مستعار من دو سه سال بود که چکمه‌های طلایی بود.»

به عنوان یک بچه مخلوط نژاد، تفاوت های فرهنگی دیگری نیز وجود داشت که باید بر آنها غلبه کرد. “در مدرسه من یکی از تنها کسانی بودم که هم رنگم بود. بچه‌ها نمی‌خواهند شما را کنار بگذارند، اما شما هنوز هم احساس می‌کنید: “من کجا می‌توانم در اینجا جای بگیرم؟” سپس از باشگاه راگبی پایین می آیی و ناگهان مهم نیست. احساس کردم بخشی از آن است. شما قبیله خود را پیدا کنید. اما چه تعداد از بچه‌ها چیزی را از دست می‌دهند که به من امکان سفر در دنیا را می‌دهد و بهترین دوستانم را به من می‌دهد؟»

این یکی دیگر از دلایلی است که او نسبت به آینده احساس شور و اشتیاق دارد. «چگونه به مخاطبان جوان‌تر دسترسی پیدا کنیم، چگونه مردم را پشت سر بگذاریم؟ این چیزی است که به نظر من واقعاً مهم است.

«فرصتی فوق‌العاده برای ارائه بازی به افراد با پیشینه‌های مختلف، همه طبقات مختلف وجود دارد و نشان می‌دهد که بازی برای همه مناسب و خوشایند است.

“مردم می توانند با افرادی مانند الیس گنگ و کایل سینکلر ببینند که تیم انگلیس از بازیکنانی با پیشینه های مختلف استفاده می کند. امیدواریم که راگبی را به روی مخاطبان جدید عظیمی که به آن نیاز دارد باز کند.

وقتی بزرگ می‌شدم راگبی پسر بچه‌ای قدیمی بود، مدرسه خصوصی نوعی ورزش. درصد زیادی از دارندگان بلیط فصل ما در نورثهمپتون بین 60 تا 80 سال سن دارند.

چگونه می‌توانیم مخاطبان جوان‌تر را به راگبی جذب کنیم، زیرا در 20 سال آینده آنها افرادی هستند که برای تماشای ما پول می‌پردازند. ما می توانیم چیزهای زیادی به افرادی که در راگبی درگیر نیستند ارائه دهیم. این یک ورزش عالی با ارزش‌های باورنکردنی است که آن‌ها تا آخر عمر به جلو خواهند برد.»

اگر لودلم پرشور و تاثیرگذار تا نیمه خوب بازی کند، لستر بعد از ظهر سختی را پیش رو خواهد داشت.