لیز تراس و کواسی کوارتنگ اعلان جنگ طبقاتی کردند | جاناتان فریدلند

اساو باعث می شود مارگارت تاچر را مانند یک فرد معتدل و رونالد ریگان مثبت به نظر خیس نشان دهد. لیز تراس یک پروژه ایدئولوژیک را آغاز کرده است که به قدری افراطی است که بودجه عملاً اعلام شده توسط صدراعظم او امروز به اعلان جنگ طبقاتی تبدیل می شود. این یک رابین هود معکوس بود: گرفتن از کسانی که کمترین را دارند، هدایایی تجملاتی برای کسانی که بیشترین دارند. این از نظر اخلاقی غیرقابل دفاع، از نظر اقتصادی بی پروا و از نظر سیاسی آنقدر خطرناک است که آرزوی مرگ را مطرح کند.

ترسونومیکس بر پایه ایمان ساده ای استوار است: اینکه با پاداش دادن به ثروتمندان، زندگی برای دیگران بهبود می یابد. آن‌ها در دهه 1980 آن را اقتصاد ریزشی نامیدند و در آن زمان کارایی نداشت. اکنون به شکلی بدتر، ولخرج‌تر از آنچه حتی پرشورترین حواریونش تا به حال جرأت فکر کردن را داشته‌اند، بازگشته است.

سخاوت نسبت به سعادتمند فراوان نفس گیر بود. حرکت توتمیک کواسی کوارتنگ برداشتن سقف پاداش بانکداران بود – گویی مشکل شماره یک بریتانیا امروز این بود که بانکداران به اندازه کافی ثروتمند نیستند. بدیهی است که این بزرگواران کریستال در سراسر شهر خواهند بود، اما ستاد کارگری نیز باید یک لیوان بلند کند: به تازگی یک خط حمله به آنها تحویل داده شده است که نمی تواند شکست بخورد. پیشینیان محافظه کار تراس و کوارتنگ هیچ مخالفتی اصولی با اجازه دادن به بانکداران برای دریافت پاداش شماره تلفن نداشتند، اما از این کار خودداری کردند زیرا می دانستند که اپتیک بسیار وحشتناک است. دوتایی جدید چنین محدودیتی ندارند.

و بنابراین آنها را تحویل داده اند بزرگترین کاهش مالیات در نیم قرن اخیر، پیشی گرفتن از بودجه برجسته نایجل لاوسون در سال 1988 – و بزرگی آنها دقیقاً در بالاترین حد قرار دارد. کوارتنگ تصمیم گرفت این کسانی بودند که در بالاترین گروه مالیاتی بودند که به کمک نیاز داشتند، بنابراین او نرخ بالاتر را به کلی لغو کرد. که دست به طور متوسط ​​10000 پوند به 600000 نفر پردرآمد در کشور: به معنای واقعی کلمه یک درصد.

صدراعظم افزایش برنامه ریزی شده در مالیات شرکت ها را لغو کرد: خبرهای خوب بیشتر برای اتاق هیئت مدیره. حتی افزایش حذف شده در بیمه ملی بیشترین سود را برای پردرآمدترین افراد خواهد داشت. (در مورد مراقبت اجتماعی، که بشدت به پولی نیاز دارد که افزایش NI قرار بود برای آن بپردازد، چه کسی می‌داند که این پول نقد از کجا می‌آید – اگر اصلاً بیاید.) جای تعجب نیست که یکی از اولین تشویق‌ها برای بودجه غیررسمی کوارتنگ از آنجا بود. Wealth Club، که خدمات سرمایه گذاری را به کسانی که دارای “ارزش خالص بالا” هستند ارائه می دهد. آنها آن را دوست داشتند.

ما نباید فراموش کنیم که بزرگترین اقدام مالی دولت تراس، حتی اگر نزدیک به دو هفته پیش اعلام شده بود، باقی می ماند: 150 میلیارد پوند برای انجماد قبوض انرژی. مطمئن باشید، این به نفع همه خواهد بود، اما حدس بزنید چه کسی قرار است هزینه آن را بپردازد. این می‌توانست مالیاتی بادآورده بر سودهای غول‌پیکر، دست‌نخورده و بیش از حد غول‌های سوخت فسیلی باشد که به لطف افزایش قیمت نفت و گاز ناشی از جنگ مذبوحانه ولادیمیر پوتین علیه اوکراین، میلیاردها دلار به دامان خود افتاده است. این ظرف پولی بود که می توانست و باید به پایین نگه داشتن قبوض انرژی کمک می کرد.

اما تراس و کوارتنگ ترجیح دادند از شرکت های انرژی محافظت کنند و به جای آن وام بگیرند. این امر بدهی هایی را ایجاد می کند که باید توسط مالیات دهندگان امروز و فردا بازپرداخت شود. کسانی که در دولت جدید بودند یک انتخاب داشتند. آنها می توانستند از بریتیش پترولیوم و شل مالیات بگیرند، اما تصمیم گرفتند این بار را بر دوش خانواده های معمولی بگذارند. بنابراین دیگر از جانب آنها یا هیچ محافظه‌کاری مبنی بر «در کنار مالیات‌دهندگان» صحبت نمی‌شود. این دولت مالیات دهندگان و فرزندانشان را زیر پا گذاشته است.

با این حال، جنگ طبقاتی هرگز فقط برای مراقبت از خودتان نیست. این نیز در مورد آسیب رساندن به دشمن است. بنابراین صدراعظم اعلام کرد که اگر بیکاران نتوانند ثابت کنند که به دنبال کار بیشتر هستند، مزایای خود را کاهش خواهند داد. و با وجود اینکه اتحادیه‌های کارگری کسری از قدرت سابق خود را دارند، کوارتنگ وعده داد قانونی برای کاهش توانایی کارگران برای همکاری با یکدیگر بیشتر شود. مهم نیست که نیازمندان چقدر پول یا قدرت کمی دارند، کلانتر ناتینگهام دنبال آن است.

پرونده اخلاقی علیه Trussonomics قانع‌کننده است، اما برخی از سرسخت‌ترین مخالفت‌ها با اعلامیه‌های امروزی نه بر اساس دلسوزی یا انصاف، بلکه بر اساس اقتصاد سخت‌گیرانه صورت گرفت. تحلیلگران تلاش می‌کردند بی‌ادب نباشند، زیرا آنها مجموعه‌ای از اقدامات را بررسی می‌کردند که فرضیه‌های آن کاملاً توسط تجربه تاریخی بی‌اعتبار شده است. این تصور که کاهش مالیات برای ثروتمندترین ها به رشدی دامن می زند که «کاهش مالیات برای خود هزینه می کند» نظریه ای است که شواهد کمی برای آن وجود دارد. این احتمال وجود دارد که دفتر مسئولیت بودجه این نکته را بیان می‌کرد، اگر تراس به ظاهر نگران اجتناب از بررسی مستقل برنامه‌هایش بود.

حتی مدافعان تنومند تاچریسم و ​​ریگانومیکس از مقایسه با قهرمانان خود مخالفت می کنند. تراس ممکن است فراموش کرده باشد که کاهش اولیه مالیات بر درآمد توسط تاچر با افزایش تقریباً دو برابری مالیات بر ارزش افزوده متعادل شد: اولین نخست وزیر زن یک محافظه کار مالی بود که می خواست مبالغ کشور جمع شود. در مورد کاهش مالیات او در سال 1988، این کاهش مالیات تنها زمانی صورت گرفت که تورم پایین بود و اقتصاد در حال رشد بود. ریگان مالیات ها را کاهش داد و کسری بودجه ایالات متحده را به شدت افزایش داد، اما او نیز در زمانی اقدام کرد تورم تحت کنترل بود.

در مقابل، بسته محرک کوارتنگ، که برای تلنگر زدن اقتصاد به سمت رشد طراحی شده است، در کنار تورم فزاینده وارد می شود: بنزین را روی آتش می اندازد. این امر بانک انگلستان را به سمت افزایش نرخ بهره سوق خواهد داد که زندگی را برای کسانی که وام مسکن دارند سخت خواهد کرد. بعضی ها ممکن است نتوانند با آنها همراهی کنند پرداخت های ماهانه به شدت افزایش یافته است – خطری که ظاهراً دولت از آن غافل است. در همین حال، استقراض دولت است گران تر شدن – هزینه آن حتی با صحبت کوارتنگ افزایش یافت – و ارزش استرلینگ در حال سقوط است. وقتی الیزابت دوم تاجگذاری کرد، یک پوند 2.81 دلار خرید. در ماه مرگ او کمتر از 1.10 دلار خرید می کند. این حکم بازارها در مورد ارزش بریتانیای امروزی است.

در مورد سیاست، شاید مردم آنقدر از 330 پوند اضافی که از افزایش لغو شده بیمه ملی دریافت می‌کنند خوشحال باشند، این واقعیت را نادیده بگیرند که محافظه‌کاران حداقل 30 برابر این مبلغ را به یک درصد ثروتمند می‌دهند. ممکن است آنها فقط قدردان باشند که قبض انرژی آنها محدود شده است. شاید این کارها اینطور باشد. از طرف دیگر، دولت تراس به تازگی فیلمنامه مبارزات انتخاباتی بعدی حزب کارگر را نوشته است. اهداف واضحی را یکی پس از دیگری ارائه کرده است. چگونه نمایندگان محافظه‌کار می‌توانند در چشم رای‌دهندگان «دیوار قرمز» نگاه کنند و از پاداش‌های بانکداران بدون محدودیت، هدایا برای ثروتمندترین و سودهای اضافی برای غول‌های انرژی دفاع کنند، در حالی که مردم با کاهش دستمزدها، افزایش قیمت‌ها و پرداخت‌های غیرممکن وام مسکن دست و پنجه نرم می‌کنند؟

تراس و کوارتنگ به یک معجزه رشد نیاز دارند، تزریق آدرنالین به اقتصاد که همه چیز را در کمتر از دو سال تغییر دهد. معجزه ممکن است کلمه درستی باشد، زیرا این یک سیاست مبتنی بر عقل نیست – این یک عمل اعتقادی تقریباً مذهبی است، چیزی که حتی مقدسین حامی آن را خفه می کند. همچنین ابتدایی ترین مفهوم انصاف را نقض می کند. چه منظره ای دیدنی است: دولتی که 10 روز عزای ملی را صرف ستایش از ارزش های بریتانیا کرد، اکنون همه آنها را زیر پا گذاشته است.

• جاناتان فریدلند ستون نویس آبان نیوز است. برای گوش دادن به پادکست او Politics Weekly America، “Politics Weekly America” ​​را در Apple، Spotify، Acast یا هر جایی که پادکست های خود را دریافت می کنید، جستجو کنید.