درگذشت ادی باتلر | تیم اتحادیه راگبی ولز

ادی باتلر در ورزش های درجه یک نادر بود. او پس از پایان دوران بازی‌اش به‌خاطر کارش به‌عنوان مجری، روزنامه‌نگار و رمان‌نویس مشهورتر شد. کاپیتان سابق ولز، وارث طبیعی “صدای راگبی”، بیل مک لارن بود، که در روزهای اولیه خود به عنوان یک پخش کننده، جعبه نظرات بی بی سی را با او به اشتراک گذاشت. باتلر، به طور خاص، به صدای راگبی ولزی تبدیل شد، لحن‌های دلپذیر او از آن بعدازظهرهای سرد زمستانی در زیر بغل‌های تلویزیون و جعبه‌های مطبوعاتی که شنونده را گرم می‌کرد، در حالی که کلمات چاپ شده او در بازی به همان اندازه خوانندگان آبزرور و آبان نیوز را خوشحال می‌کرد.

باتلر که در سن 65 سالگی در حین یک سفر پیاده روی برای خیریه در پرو در خواب درگذشت، در جهان راگبی و روزنامه نگاری مورد تحسین جهانی قرار گرفت. او با یکی از دخترانش، نل، در حال جمع‌آوری پول برای سرطان پروستات در سفر به ماچو پیچو بود. باتلر که 16 بار برای ولز بازی کرد و در سال 1983 به عنوان جانشین برای شیرها در نیوزلند دعوت شد، یک جمع آوری کمک های خیریه خستگی ناپذیر بود.

بی‌بی‌سی همچنین زمانی که رویدادهای بزرگ و چند ورزشی در حال رخ دادن بود، باتلر را بیرون می‌داد و سبک باردیکی به ظاهر بی‌دردسر او آنها را زنده می‌کرد. برخی از بهترین کارهای پخش او در قالب مونتاژ و صداگذاری در بازی های المپیک لندن در سال 2012 بود.

باتلر که در نیوپورت، در جنوب شرقی ولز به دنیا آمد، یک دانش آموز نسل اول دولتی و یک نسل اول ولزی بود. یکی از پدربزرگ‌هایش آجرپزی در کارخانه فولاد در اسکانتورپ، لینکلن‌شر بود. پدرش که در مدرسه گرامر تحصیل کرده بود، کنت، یک شیمیدان محقق بود که فوتبال آماتوری برای ویکومب واندررز و سه بار برای تیم های نماینده انگلیس به عنوان مهاجم داخلی بازی کرد. مادر ادی، مارگارت (نی، آسپلن)، لندنی بود و بعداً این زوج مهمانخانه ای را در راگلان، مونموثشر اداره کردند. ادی به مدرسه مونموث، در مرز انگلستان و ولز رفت، موسسه ای که تمایلی به انتخاب بازیکنان برای تیم های مدرسه ولز نداشت. با این حال، مونموث مدت‌ها قبل از اینکه شاگردشان برای خواندن فرانسوی و اسپانیایی به کالج فیتزویلیام در کمبریج برود، می‌دانست که استعداد واقعی دارند (1976-1979).

در تیم کمبریج، باتلر برتری فیزیکی را برای گروهی به ارمغان آورد که مربی سابق تیم ملی اسکاتلند، یان رابرتسون، که قرار بود در بی‌بی‌سی نیز به صداپیشگی مشهور راگبی تبدیل شود. در تعطیلات تابستانی، نوجوان به باشگاه Pontypool معرفی شد، یک سمت روستایی و خاکی‌تر دره‌ها نسبت به باشگاه‌های بزرگ سنتی شرق ولز، کاردیف و نیوپورت. پونتیپول در یک پارک عمومی بازی می‌کرد، اما در راگبی ولز نامی برای خود دست و پا می‌کرد، که اغلب به شکل خوبی نبود. آنها با نام مستعار Viet Gwent، به طور بدنام هیچ زندانی را با دسته‌ای از مهاجمان سرسخت خود که توسط چارلی فاکنر، بابی ویندزور و گراهام پرایس ردیف اول ولز رهبری می‌شدند، نگرفتند. مربی آنها توسط ری پروسر، انضباط‌گر خشن بود، اما ادی جوان دانشگاه، با لحن‌های فرهیخته و نام مستعار اجتناب‌ناپذیر بامبر، پس از مجری چالش دانشگاه، با اخلاق پونتیپول سازگار بود. پروسر متوجه شد که باتلر با رویکرد تحلیلی و آرام‌تر خود به بازی، می‌تواند چیزهای اضافی را برای او به ارمغان بیاورد و تا سال 1979، مربی بزرگ ولز، کاروین جونز، تلاش می‌کرد تا باتلر 21 ساله کاپیتان تیم ولز B شود. .

تا سال 1980 باتلر اولین بازی ملی خود را در شکست فرانسه در کاردیف به دست آورد. در سال 1983 او در حالی که به عنوان معلم در کالج چلتنهام کار می کرد، کاپیتان تیم ولز بود، که صومعه های سنگی Cotswold آن دنیایی دور از محیط سیاه و سفید پونتیپول بود. اما زمانی که کار بین المللی او در سال 1984 به پایان رسید، شماره 8 کمی از زندگی در کاسه ماهی قرمز راگبی ولز ناامید شده بود. او در میان حامیان و رسانه ها در ولز، برای ورزشکاران آماتور آن زمان برتری یافت.

او به ویژه از قطعه ای در وسترن میل آزرده شد، روزنامه ای که عشق کمی به پونتیپول داشت و او را به طرز نامطلوبی با کاپیتان فرانسوی ژان پیر ریوز، پهلوانی جنگجو با پیراهن آغشته به خونش مقایسه می کرد. پیشنهاد این بود که رهبر ولز به اندازه کافی پرشور نیست. این تجربه بعداً روزنامه نگاری باتلر را رنگ آمیزی کرد – به ویژه در چاپ، او با بازیکنانی که تجارت خشن خود را انجام می دادند، همدردی می کرد.

پس از کاپیتانی Pontypool بین سال‌های 1982 و 1985، باتلر مدت کوتاهی به‌عنوان افسر مطبوعاتی و تبلیغاتی در رادیو ولز بود، قبل از اینکه در روزنامه‌نگاری روزنامه‌نگاری با روزنامه‌نگار کوتاه‌مدت یکشنبه (1989-1990) و بعداً Observer و Guardian شروع به کار کرد، و سپس به آن بازگشت. بی بی سی به عنوان یک روزنامه نگار او به‌ویژه از منبر یکشنبه برای خودش در آبزرور لذت می‌برد تا کار روزانه در آبان نیوز.

باتلر در سال 2002 به‌عنوان مفسر ارشد بی‌بی‌سی، مک لارن را برعهده گرفت. در آنجا با جاناتان دیویس، بازیکن سابق تیم ملی ولز، و یک رابطه عجیب و غریب با برایان مور، هوسباز انگلیسی سابق، شراکت برقرار کرد. مرد یورکشایر، با لحن همیشه عصبانی اش و ادی با سبکی راحت که نشان می داد راگبی مهم ترین چیز در کلمه نیست، نباید کار می کرد، اما این کار را انجام داد و این دو در طول سال ها به دوستان خوبی تبدیل شدند.

باتلر بعداً یک نویسنده منتشر شد. رمان او، «سر گونزو دیویس» (2014)، یک حامی راگبی از استقلال ولز را به تصویر می‌کشد، یک اثر زندگی‌نامه‌ای با حجاب نازک درباره یک مهاجم عقب‌نشینی که برای ولز بازی کرده است اما به روستای خود در دره‌هایی که چراغ‌های خیابان است بازمی‌گردد. مدت هاست که به خارج از باشگاه قدیمی راگبی رفته اند.

باتلر از ازدواج اولش با جنیفر جونز صاحب سه فرزند به نام های ربکا، هانا و جک شد. پس از طلاق آنها، او با سوزان رابرتز ازدواج کرد که از او صاحب سه فرزند دیگر به نام های جیکوب، نل و ست شد. سوزان و فرزندانش از او جان سالم به در می برند.