ملونی “آماده شکستن تابو” و تبدیل شدن به اولین نخست وزیر زن ایتالیا است

جورجیا ملونی، رهبر راست افراطی ایتالیا، می‌گوید که «افتخار شکستن یک تابو» و تبدیل شدن به اولین نخست‌وزیر زن این کشور را به او خواهد داد.

نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که حزب برادران ایتالیا بیشترین سهم را در انتخابات عمومی زودهنگام روز یکشنبه خواهد داشت.

این حزب یک بلوک راست را رهبری می کند – که شامل احزاب ماتئو سالوینی و سیلویو برلوسکونی نیز می شود – که مورد علاقه برای پیروزی است.

این بدان معناست که ایتالیا که از زمان جنگ جهانی دوم شاهد آمدن و رفتن 67 دولت بوده است، برای اولین بار می تواند توسط یک زن رهبری شود.

ملونی در بیانیه ای به یورونیوز گفت: «مطمئناً این یک گام به جلو خواهد بود. «من آن را شکستن «سقف شیشه‌ای» تعریف کردم، سقفی که هنوز در بسیاری از کشورهای غربی وجود دارد، نه تنها در ایتالیا، و مانع از دستیابی زنان به نقش‌های عمومی مهم در جامعه می‌شود.

برای من باعث افتخار است که اولین کسی باشم که این تابو را در کشورم شکسته است.»

مخالف ملونی، سالوینی و برلوسکونی، ائتلاف چپ است که تحت سلطه حزب دمکرات (PD) و تعداد کمی از احزاب کوچکتر دیگر است. حزب دموکراتیک به رهبری انریکو لتا، نخست‌وزیر سابق، موضعی میانه‌روانه و طرفدار اروپا دارد و به شدت با پوتین و جنگ در اوکراین مخالف است.

اجتناب از دودویی سیاسی چپ و راست، جنبش پنج ستاره (Movimento 5 Stelle; M5S) است که بار دیگر به عنوان یک حزب مستقل در حال اجراست. نخست وزیر سابق جوزپه کونته رهبر آن است.

جورجیا ملونی کیست؟

ملونی که عمدتاً توسط مادرش بزرگ شده است – فقدان شخصیت پدری قوی، دیدگاه او را در مورد رد همجنس‌گرایی والدین نشان می‌دهد – ملونی یک رومی متولد و پرورش‌یافته است.

ملونی یک محافظه‌کار ملی عمیقاً متعهد از دوران جوانی‌اش، در گارباتلای رم بزرگ شد، محله‌ای پرخاشگر و طبقه کارگر با سنت قوی چپ‌گرا.

در سال 1992، ملونی تازه چهره در سن 15 سالگی به جنبش ملی گرای سوسیال ایتالیا (Movimento Sociale Italiano، MSI) پیوست و پس از سال ها فعالیت پرشور، فضایی را برای خود در عرصه سیاسی ایتالیا ایجاد کرد.

در سال 2013، برادران ایتالیا – وارث غیرمستقیم MSI – به عنوان یک حزب تأسیس شد و ملونی به سرعت از صفوف آن عبور کرد و رئیس آن شد و آن را از یک نیروی کوچک که بین احزاب بزرگ ائتلاف راست کوبیده بود، گرفت. بزرگترین نیروی بلوک

اظهار نظر رایجی که به او می شود این است که به عنوان رهبر یک حزب سیاسی زمانی کوچک، بی تجربه است.

«بسیاری از ما [in Brothers of Italy] قبلاً در دولت خدمت کرده اند. زمانی که در آخرین دولت راست میانه خدمت کردم، جوانترین وزیر تاریخ جمهوری ایتالیا بودم.

او افزود: «ما یک طبقه حاکم با تجربه و قابل اعتماد داریم.

منتقدان ملونی همچنین حزب او را به پناه دادن به عذرخواهان فاشیست متهم می کنند، ادعایی که او رد می کند.

پروفسور آندریا مامونه از لا ساپینزا، مورخ برجسته و کارشناس سیاست فاشیستی، حزب خود را «همسو با سنت نئوفاشیستی» توصیف کرد.

اخیراً، برادران ایتالیا یکی از نامزدهای سیسیلی را به دلیل اظهارنظرهایی که در رسانه های اجتماعی انجام داده بود، تعلیق کردند ستایش رهبر نازی ها آدولف هیتلر.

“[Ours] حزب محافظه کاران ایتالیا است. ما یک جناح راست دولتی مدرن هستیم که امروز در ایتالیا 15 منطقه از 20 منطقه و صدها شهرداری را اداره می کنیم.

وی افزود: “من همچنین رهبر حزب محافظه کار اروپا (ECR) هستم که نخست وزیران لهستان و جمهوری چک نیز به آن تعلق دارند و روابط نزدیکی با حزب محافظه کار بریتانیا، جمهوری خواهان آمریکایی و لیکود اسرائیلی دارد.

سیاست‌های ملونی، سیاست‌های هویتی میهن‌پرستی آگاهانه مذهبی را با سیاست‌های اقتصادی تجاری دوستدار ظاهراً ترکیب می‌کند که امیدوار است به اقتصاد ایتالیا روح بدهد.

ملونی همچنین علیه برخی از تهدیداتی که از نظر او تمدن غربی را تهدید می کند، از جمله “لابی های دگرباشان جنسی” و “ایدئولوژی جنسیتی” – که منتقدان او اساسا وجود آن را به چالش می کشند – و اسلام گرایی رادیکال تجمع می کند.

لتا و حزب دموکراتیک، رقیب اصلی ملونی در انتخابات، می‌گویند که متعهد به ازدواج برابر و قانونی علیه نفرت همجنس‌گرا هستند.

لیا کوارتاپل، نماینده PD نیز تعهد ملونی به حقوق زنان را زیر سوال برد.

در 30 صفحه مانیفست او، کلمه زن پنج بار به کار رفته و همیشه به […] یک ضعف، یک وضعیت شکنندگی.

من هرگز در گذشته ندیده ام که او برای هر یک از این مسائل دعوا کند یا انرژی داشته باشد.

ملونی در کجای اروپا ایستاده است؟

ملونی و همکارش در ائتلاف، سالوینی از لیگ شمالی، اغلب به عنوان شورشیان اروپا معرفی می شوند.

آنها از یورو انتقاد کرده اند. برای محافظه‌کاران طرفدار برگزیت بریتانیا تشویق کرد. علیه «بوروکرات‌های بروکسل» تظاهرات کردند. و از سیاست های مهاجرتی، از جمله اخیراً یک «بلاک» دریایی در دریای مدیترانه، که مخالف موضع اتحادیه اروپا در این مورد است، حمایت کرد.

لیتای حزب دموکرات، رهبر چپ میانه که علیه او رقابت می کند، گفت که ملونی بخشی از “اولین تلاش واقعی برای تجزیه اتحادیه اروپا” بود، همانطور که La Repubblica در روز پنجشنبه گزارش داد.

پس آیا جورجیا ملونی در یورواسسپتیک است؟

او گفت: «من کارشناسانی را خواندم که سعی می‌کردند من را به طرق مختلف تعریف کنند. آنها به سختی می پذیرند که من از خودم و حزبم تعریف کنم.»

او با طرفداری از اصطلاح “اروئورئالیست” – که محافظه کاران اروپایی تمایل دارند از آن استفاده کنند – از اصل یکپارچگی اروپایی دفاع می کند، اما نه در کاربرد بی رویه آن.

ملونی گفت: «ما خود را در منطق «اروپا بیشتر» به هر قیمتی و در هر موضوعی نمی شناسیم. این امر تاکنون باعث تمرکزگرایی بیشتر، بوروکراسی بیشتر و تابعیت کمتری شده است، که در عوض یک اصل اساسی اتحادیه اروپا است که ما می خواهیم به آن احترام بگذاریم.

اروپا شکاکیت خود یک اصطلاح بحث برانگیز است: در حالی که به طور گسترده توسط دانشمندان علوم سیاسی پذیرفته شده است، برخی از مورخان آن را به عنوان ایجاد یک دوتایی غیرتاریخی و مصنوعی بین حامیان و مخالفان یکپارچگی اروپایی می دانند.

برخی ترجیح می‌دهند در مورد «مدل‌های» متفاوت اروپایی‌گرایی صحبت کنند که گهگاه با مدل‌هایی که اتحادیه اروپا ارائه می‌کند در تضاد است.

ملونی مدعی «مخالفت» با اروپا نیست، بلکه مدلی از ادغام را ترسیم می کند که ممکن است در بروکسل به خوبی پیش برود یا نباشد.

اگر اتحادیه اروپا شبیه‌تر به آنچه تصور می‌کنیم داشتیم، سیاست دفاعی مؤثرتری ایجاد می‌کردیم، روی امنیت انرژی سرمایه‌گذاری می‌کردیم و زنجیره‌های ارزش کوتاهی را حفظ می‌کردیم تا از اتکا به کشورهای سوم – اغلب غیرقابل اعتماد – برای گاز، مواد خام، کالاها اجتناب کنیم. چیپس و سایر کالاها.»

بنابراین، آیا دیدگاه ملونی از یکپارچگی می‌تواند نشان دهنده مدل «اروپا ملل» باشد، مدلی که از دهه‌های 1950 و 60 توسط راست‌گرایان اروپا تبلیغ شده است؟

وی افزود: “آنچه ما می خواهیم اروپای قوی تر و متعادل تر است.”

لتا می گوید که پوتین خوشحال خواهد شد اگر ملونی در انتخابات ایتالیا پیروز شود

صرف نظر از اینکه ملونی را می توان «اروپاسکوپتیک» تلقی کرد یا خیر، این سوال همچنان مطرح است: آیا دیدگاه او از اروپا او را در تضاد با بروکسل قرار می دهد؟ و اگر ایتالیا کنترل را در دست بگیرد، چه جایگاهی در اتحادیه خواهد داشت؟

نخست وزیر مستعفی – ماریو دراگی – به عنوان یکی از افراد مورد علاقه اتحادیه اروپا در نظر گرفته می شود که دیدگاه هایش با دیدگاه های بروکسل مطابقت دارد و سیاست هایش منجر به نامزدی ایتالیا به عنوان “کشور سال” توسط The Economist شده است.

اگر لتا نخست وزیر بعدی ایتالیا شود، این رابطه احتمالا ادامه خواهد داشت. او اروپا را “راه حل” می داند.

لتا که اصرار دارد ائتلاف او همچنان می تواند در انتخابات پیروز شود، گفت: «کسانی که می گویند مشکل اروپاست، فقط می خواهند نابود کنند و به دنبال قربانی بگردند.

در عوض، باید راه حل هایی در اینجا پیدا کرد و با شروع موضوع اساسی انرژی، باید راه حل هایی پیدا کرد.

او افزود: «اگر روز یکشنبه پیروز شویم، دموکراسی ها خوشحال خواهند شد. اگر جناح راست یکشنبه آینده پیروز شود، اولین کسی که خوشحال می شود پوتین خواهد بود.

ملونی نگاه متفاوتی به بروکسل دارد. به عنوان مثال، او با طرح تاب آوری و بهبودی دراگی مخالف است – که 190 میلیارد یورو از بودجه اتحادیه اروپا را به اقتصاد آسیب دیده ایتالیا تزریق می کند.

ملونی خاطرنشان می کند: «ما می خواهیم بدون گسست از منافع ملی ایتالیا دفاع کنیم، اما با همان عزمی که آلمانی ها و فرانسوی ها از منافع خود دفاع می کنند».

در مورد بحران انرژی، ملونی خواستار همبستگی در سراسر اروپا است، اما طبیعی است که دولت‌ها از منافع خود دفاع کنند.

او همچنین به اقتصاد ایتالیا و نحوه خروج از بحران پس از کووید-19 اعتماد دارد.

او خاطرنشان کرد: ما بدهی عمومی بالایی داریم، درست است، اما به لطف قدرت اقتصاد ما کاملاً پایدار است.

برخی از مفسران بیم دارند که پیشنهادهای مخارج عمومی و نگرش فخرفروشی احتمالی نسبت به تشکیلات بروکسل بتواند ایتالیا را از شرکای خود دور کند. با این وجود، دیگران فکر می‌کنند که نخست‌وزیری او لزوماً باعث گسست عظیم نمی‌شود و سیاست خارجی ایتالیا، به‌ویژه در قبال روسیه، تا حد زیادی آسیب‌نخورده باقی می‌ماند.

در حالی که روحیه برخی در بروکسل ممکن است بدبینانه و بدبینانه باشد، ملونی همچنان خوشبین است که می تواند ایتالیا را به یک رهبر و بازیگر قوی در صحنه سیاسی اروپا تبدیل کند.

او گفت: “ما می خواهیم ایتالیا را به نقش واقعی خود در این اروپا بازگردانیم.” ما در میان کشورهای بنیانگذار، سومین اقتصاد بزرگ و دومین صنعت تولیدی بزرگ در اروپا هستیم، ما همیشه مشارکت کننده خالص بودجه اتحادیه اروپا بوده ایم، رکورد نشانه های جغرافیایی مواد غذایی، سایت های یونسکو و بسیاری موارد دیگر را داریم.