هنگامی که Trussonomics وارد می شود، برنده بزرگ ممکن است معلوم شود که کارگر | لری الیوت

اسلیز تراس از زمانی که پیشنهاد خود را برای نخست وزیری در ماه ژوئیه ارائه کرد، بی وقفه در مورد نیاز به به چالش کشیدن ارتدوکس خزانه داری و اداره اقتصاد به گونه ای متفاوت صحبت کرده است. جمعه روزی است که صحبت ها به پایان می رسد و بریتانیا طعم واقعی تروسونومیکس را می چشد.

بیایید واضح بگوییم: بیانیه کواسی کوارتنگ به نمایندگان مجلس در روز جمعه بسیار بیشتر از یک رویداد مالی بی‌سابقه است. بودجه کوچک نیز واقعاً عدالت را رعایت نمی کند. بیشتر بودجه های تمام عیار اهمیت کمی دارند و به سرعت فراموش می شوند. این یکی واقعاً یک معامله بزرگ است.

برای دهه‌ها سیاست اقتصادی در بریتانیا تحت سلطه این ایده بود که کتاب‌های دولت باید جمع شوند. مارگارت تاچر رویکرد خود به امور مالی عمومی را به رویکرد یک زن خانه دار تشبیه کرد که به دنبال مدیریت بودجه خانوار است. جورج آزبورن دولت گوردون براون را متهم کرد که کارت اعتباری کشور را «به حداکثر رسانده است». حزب کارگر در طول مبارزات انتخاباتی 2019 با پرسش های بی امان روبرو شد که چگونه – در غیاب درخت پول جادویی – برنامه های هزینه های خود را تامین می کند.

Trussonomics همه اینها را برمی‌گرداند. دولت نه تنها برای تأمین مالی طرح‌های حمایت از انرژی برای خانوارها و مشاغل، بلکه برای کاهش مالیات نیز وام‌های کلان خواهد گرفت. تراس از زمان نخست وزیری به دور از کاهش انتظارات، دو برابر شده است. علاوه بر کاهش سهم بیمه ملی و لغو افزایش مالیات شرکت ها در آوریل آینده، صحبت هایی در مورد کاهش حق تمبر و ارائه برنامه هایی برای کاهش مالیات بر درآمد وجود دارد.

پیام تراس و کوارتنگ به کسانی که می‌پرسند پول برای پرداخت هزینه‌های اضافی و کاهش مالیات از کجا می‌آید این است که همه چیز در پایان به خوبی پیش خواهد رفت زیرا رونق اقتصادی که توسط Trussonomics به اقتصاد ارائه می‌شود منجر به رشد سریع‌تر و درآمدهای بالاتر برای دارایی

همه اینها تقریباً یادآور لحظه 91 سال پیش در این هفته است – زمانی که دولت ملی ائتلافی جدید از تلاش‌ها برای حفظ بریتانیا بر روی استاندارد طلا دست کشید: یک چرخش عظیم پس از سال‌ها بیکاری بالا و ریاضت اقتصادی که برای دفاع از پوند ضروری تشخیص داده شد. تمام هزینه ها یکی از وزیران دولت قبلی کارگر گفت: “هیچکس به ما نگفت که می توانیم این کار را انجام دهیم.” همین را می توان در مورد بودجه روز جمعه نیز گفت.

برخی از استدلال‌هایی که تراس و کوارتنگ به کار بردند همان استدلال‌هایی است که توسط اقتصاددانان عمدتاً چپ‌گرا در طول تلاش‌های آزبورن برای متعادل کردن بودجه پس از بحران مالی جهانی در اواخر دهه 2000 مطرح شد. سپس گفته شد که خزانه داری بیش از حد روی کسری بودجه وسواس دارد و باید توجه بیشتری به رشد داشته باشد. منتقدان کینزی‌اش به آزبورن هشدار دادند که کاهش هزینه‌ها و افزایش مالیات، کاهش کسری بودجه را کندتر می‌کند، همانطور که در واقع ثابت شد. شکی نیست: حمله به ارتدکس کاملاً موجه است زیرا پایبندی به ارتدکس کارساز نبوده است.

در واقع، فقط یک دولت راست می تواند به آنچه تروس انجام می دهد فکر کند. هیچ دولت کارگری جرأت نمی‌کند بگوید برنامه اقتصادی‌اش تقویت رشد با وام‌گیری صدها میلیارد پوند است، از ترس اینکه بازارهای مالی دچار تنش‌ها شوند. همان‌طور که ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور راست‌گرای جمهوری‌خواه، می‌توانست در اوایل دهه 1970 به پکن بپیوندد، حمله به ارتدکس خزانه‌داری برای یک تاچری خودخوانده آسان‌تر است.

با این حال، از زمانی که تاچر در جریان بحران انرژی قبلی در اواخر دهه 1970 به قدرت رسید، فضای فکری و سیاسی تغییر کرده است. در آن زمان، یک پوند قوی و تورم بالا زندگی را برای تولیدکنندگان بریتانیایی سخت می‌کرد، اما تاچر علاقه چندانی به نجات آنها نشان نداد. شرکت‌ها رها شدند تا غرق شوند یا شنا کنند، قوی‌ها زنده ماندند و ضعیف‌ها از کار خارج شدند. قصد تاچر این بود که کشور را از این ایده دور کند که باید از دولت انتظار داشت که هر مشکلی را حل کند.

این فلسفه از بحران دو جانبه دو سال و نیم گذشته جان سالم به در نبرده است: اول یک بیماری همه گیر و اکنون قبوض انرژی. دولت به اولین بسته با مرخصی و یک سری حمایت تجاری پاسخ داد و اکنون بزرگترین بسته حمایتی دولتی از اقتصاد در زمان صلح برای مقابله با بسته دوم ارائه کرده است. ترک خانواده ها و کسب و کارها برای مقابله به بهترین شکل ممکن برای تراس هرگز گزینه ای نبود. بحث در وست مینستر این نیست که آیا باید مداخله دولت در اقتصاد انجام شود یا خیر، بلکه این است که مداخله چقدر باید باشد و چگونه باید تامین مالی شود.

همه اینها خبر خوبی برای حزب کارگر و به طور کلی برای چپ مترقی است. برای شروع، Trussonomics از کیر استارمر در برابر ادعاهایی مبنی بر اینکه برنامه های مخارج او بی پروا یا غیرقابل استطاعت است محافظت می کند. برخلاف آنچه کوارتنگ در روز جمعه اعلام خواهد کرد، برنامه‌های مالیاتی و هزینه‌های حزب کارگر ملایم و محافظه‌کارانه است.

علاوه بر این، تراس با به چالش کشیدن ارتدوکس، فضایی را برای دیگر ایده‌های تابو ایجاد کرده است. اگر می توان برای کاهش مالیات وام گرفت، پس چرا برای افزایش پرداخت رفاه یا برای یک معامله جدید سبز وام نمی گیریم؟

یک راه نهایی – و واضح – وجود دارد که ترسونومیکس ممکن است برای حزب کارگر مفید باشد. رشد متوقف شده است، تورم نزدیک به 10 درصد است، پوند به پایین ترین سطح در 37 سال اخیر رسیده است، صدراعظم نارنگی ارشد وزارت خزانه داری را برکنار کرده است و تصمیم گرفته است که “رویداد مالی” خود را تحت نظارت اداره مستقل مسئولیت بودجه قرار ندهد. . محافظه‌کاران در نظرسنجی‌ها عقب هستند، زمان تا انتخابات بعدی کم است، و فرصت‌های زیادی وجود دارد که اوضاع به طرز وحشتناکی اشتباه پیش برود.