گزارش می‌گوید که بودجه جهانی پیش‌دبستانی در انگلیس مورد نیاز است والدین و فرزندپروری

بر اساس یک گزارش، ده‌ها هزار خانواده کم‌درآمد در انگلیس پس از بچه دار شدن مجبورند برای بازگشت به کار خود پول بپردازند، زیرا مراقبت از کودکان کار را منع می‌کند.

مؤسسه تحقیقات سیاست عمومی (IPPR) خواستار مراقبت از کودکان پیش دبستانی با بودجه دولتی شده است که بلافاصله پس از مرخصی والدین شروع شود تا جایگزین «تصله ناقص» مراقبت از کودکان شود.

IPPR استدلال می کند که این اقدام باعث بهبود درآمدهای مالیاتی، ارتقای مهارت نیروی کار و بهبود نتایج دوران کودکی می شود.

IPPR در گزارشی اهانت آمیز که به بررسی شرایط فعلی مراقبت از کودکان می پردازد، گفت که بازار مراقبت از کودکان انگلستان در آستانه فروپاشی است، زیرا بودجه دولتی برای ساعات رایگان در دسترس برای تامین هزینه های مارپیچ برای ارائه دهندگان ناکام است.

در این گزارش آمده است که:

• کودکان خانواده های کم درآمد نسبت به خانواده های ثروتمندتر مراقبت بدتری دریافت می کنند

• کارگران به دلیل شکاف در بودجه مراقبت از کودکان پس از پایان مرخصی والدین، نیروی کار را ترک می کنند

• هزینه های اولیه مراقبت از کودک برای والدین با اعتبار جهانی، حتی اگر بعداً بازپرداخت شود، مانع از بازگشت افراد کم درآمد به سر کار می شود.

• فقدان مراقبت‌های مقرون‌به‌صرفه، بودجه‌های خانواده را به «نقطه شکست» کشانده است.

بر اساس تحقیقات TUC، بریتانیا دومین بالاترین هزینه های مراقبت از کودکان را در جهان توسعه یافته دارد، زیرا هزینه ها سالانه 2000 پوند افزایش یافته است و از سال 2010 برای والدینی که فرزند زیر دو سال دارند تقریبا دو برابر شده است.

IPPR دریافته است که افراد کم درآمد در صورتی که بیش از 25 ساعت در هفته کار کنند، با نرخ مالیات مؤثر «به طرز شگفت انگیزی بالا» تا 130 درصد مواجه می شوند: با پرداخت مالیات بر درآمد، کاهش اعتبار جهانی و هزینه های مراقبت از کودکان افزایش می یابد.

این بدان معناست که مدیری که ساعتی 10.50 پوند درآمد دارد و شریکی که درآمد مشابهی دارد، عملاً برای هر ساعتی که بیش از 25 ساعت کار کرده است، 3.51 پوند پرداخت می کند.

هنری پارکز، اقتصاددان ارشد IPPR و یکی از نویسندگان گزارش، گفت: «سیستم فعلی مراقبت از کودکان اکنون محیطی را ایجاد کرده است که والدین را از کار منع می کند. شما نباید از کار بیشتر بدتر باشید. سیستم نیاز به تغییر دارد.»

بر اساس گزارش IPPR، بازار مراقبت از کودکان انگلستان در دهه گذشته به طور اساسی تغییر کرده است. تعداد ارائه دهندگان دولتی – که “به طور تاریخی بالاترین کیفیت مراقبت را ارائه کرده اند، و […] به طور نامتناسبی به کودکان محروم خدمات داده می شود.» – کاهش یافته است در حالی که ارائه انتفاعی گسترش یافته است، به ویژه در زنجیره های مهدکودک متعلق به سهام خصوصی. بر اساس این گزارش، «این امر به افزایش شکاف در دسترسی و کیفیت در زمینه اجتماعی-اقتصادی کودکان کمک کرده است».

IPPR خواستار “ضمانت مراقبت از کودک” 15 ساعت مراقبت رایگان از کودک برای همه کودکان پیش دبستانی به مدت 48 هفته در سال است. تمدید 30 ساعت رایگان برای کودکان سه و چهار ساله به منظور پوشش تعطیلات مدرسه، گسترش مراقبت های بسته بندی شده، و تسویه بودجه جدید برای ارائه دهندگان.

IPPR تخمین می زند که در دسترس قرار دادن پیشنهاد جهانی 15 ساعته فعلی برای برخی از کودکان دو ساله حدود 0.9 میلیارد پوند در سال هزینه دارد، در حالی که یک پیشنهاد جهانی 30 ساعته 1.8 میلیارد پوند یا 2.1 میلیارد پوند برای 48 نفر هزینه دارد. پوشش هفته در سال 2021/22، دولت 0.88 میلیارد پوند برای روشنایی خیابان ها هزینه کرد.

ریچل استاتهام، یکی از نویسندگان این گزارش، گفت که در حالی که حمایت عمومی از مراقبت جهانی از کودکان وجود دارد، وضعیت اسفبار والدین توسط دولت نادیده گرفته می شود. ما شاهد کاهش های وعده داده شده مالیاتی هستیم، اما هیچ سرمایه گذاری جدی در خانواده ها وجود ندارد. این بلافاصله به افرادی که با قبض‌های خود دست و پنجه نرم می‌کنند کمک می‌کند، اما همچنین سرمایه‌گذاری بر روی کودکان، نیروی کار مراقبت از کودکان و در مشاغل طولانی‌مدت والدین است.

پانل

گروهی از والدین غرب لندن پس از اینکه شورای هیلینگدون اعلام کرد قصد دارد در ماه دسامبر هر سه مهدکودک تحت کنترل شورا را برای همیشه ببندد، کمپینی – از جمله طومار و تجمعی در خارج از مرکز مدنی Uxbridge در عصر پنجشنبه آغاز کردند.

والدین در مهد کودک های هیلینگدون را نجات دهید این گروه استدلال می‌کند که مهدکودک‌های خصوصی در این منطقه بین 25 تا 100 درصد گران‌تر از مهدکودک‌های شورا هستند و برای بسیاری از والدین چاره‌ای جز توقف کار باقی نمی‌گذارد. آنها همچنین استدلال می کنند که به برخی از والدین دارای فرزندانی که نیازهای آموزشی ویژه ای دارند – که در مهدکودک های شورا برآورده شده است – گفته شده است که فرزندشان به دلیل نیازهای آنها نمی تواند در مهدکودک های خصوصی محلی جایی داشته باشد.

اورست باخوفسکی، از این گروه، گفت که شورا این تصمیم را بر اساس قوانین “فوریت ویژه” گرفته است، که به این معنی است که بدون بررسی یا مشورت با والدین و جامعه محلی، به سرعت پیگیری می شود.

او گفت: «برای بسیاری از مردم، این مهدکودک ها یک راه نجات است و به این معنی است که هر دو والدین می توانند کار کنند. ما فکر می کنیم که هیچ کس واقعاً تلاش نکرده است که این مهدکودک ها را زنده نگه دارد و دلیل آن این است که این یک خدمات قانونی نیست. تا آنجا که به شورا مربوط می شود، آنها می توانند خدمات را نسبتاً راحت کاهش دهند و زمین را بفروشند.»

شورای هیلینگدون گفت که این سه مرکز بیش از 532000 پوند در سال یارانه برای مالیات دهندگان شورای منطقه هزینه می کنند و تنها 1 درصد از ظرفیت هیلینگدون را تشکیل می دهند. ایان ادواردز، رهبر شورای هیلینگدون، گفت: «با افزایش نرخ تورم، شورا باید نحوه عملکرد خود را بازنگری کند و بررسی کند که کجا می‌توان کارایی را پیدا کرد.»