به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مجلس پنجاه و نهم ویکتوریا چیزی جز کسل کننده بوده است. در دو سال گذشته، نشت رهبری، کشف شاخههای روی هم، سقوط فاجعهبار از پلههای لغزنده، تصادف رانندگی در مستی، دهها اعتراض، شیوع کووید-19، استعفا، جدایی، بازدید از یک بره پوشکدار رخ داده است. و یک روباه ساکن – و این بدون اشاره به کارهایی است که در داخل ساختمان انجام می شود.
دنیل اندروز پس از پایان جلسه پایانی هفته در روز چهارشنبه – با کنار گذاشتن 52 سند در راه خروج، از جمله گزارش حسابرس کل تند در مورد حلقه راه آهن حومه شهر – اکنون مبارزات انتخاباتی خود را برای سومین دوره ریاست جمهوری آغاز خواهد کرد.
دور سوم در سیاست مدرن نادر است، اما همه نظرسنجیهای اخیر نشان میدهند که اندروز در مسیر انجام این کار در 26 نوامبر است. بحران بهداشتی مداوم، افزایش فشارهای هزینههای زندگی، بدهیهای بالنده و پرسشهایی پیرامون ارزش اقتصادی و شفافیت دو پروژه زیربنایی مهم او، محبوبیت او را کاهش داده است، اما به اندازهای نیست که ائتلاف را جایگزین جذابی جلوه دهد. .
این یک موقعیت قوی برای شروع یک کارزار انتخاباتی است، اما دارای خطراتی است. یعنی خطر تکرار اشتباهی که کارگر فدرال در انتخابات ماه مه مرتکب شد و رای دهندگان ایمن را مسلم فرض کرد.
اندروز عاقلانه خواهد بود که به سخنان تحسین آمیز نمایندگان کارگر در حال خروج در پارلمان این هفته توجه کند.
در میان آنها، فرانک مک گوایر، عضو Broadmeadows بود که پس از تسلط ملی بر شاخه ویکتوریایی حزب کارگر در پی رسوایی انباشتن شاخه ها در سال 2020، از صندلی خود برکنار شد.
او روز سهشنبه به پارلمان گفت: «مداخله اجرایی ملی ALP در پیشانتخابها برای انتخابات آتی ویکتوریا هرگز هدف قرار دادن نمایندهای مثل من نبود که هیچ ارتباطی با چیدن شاخهها یا بحث پیراهنهای قرمز نداشت.»
مک گوایر گفت که او مورد مخالفت قرار گرفته است، زیرا او هیچ وابستگی جناحی نداشت – صندلی او “از نظر قدرتداران جناحی آنقدر ارزشمند بود که نمیتوان آن را در یک بازی اعداد با احساس حق برنده کنترل کرد”.
به عنوان اولین فردی که در برادمیدوز بزرگ شد و به نمایندگی از این جامعه در پارلمان ویکتوریا بزرگ شد، احساس وظیفه میکردم با مردان و زنان به اصطلاح بیچهره مقابله کنم و به آنها بگویم که به یک آرمان پیوستم، نه یک باند، و به آنها یادآوری کردم که قدیمیترین حزب سیاسی استرالیا او برای مبارزه برای ناتوانان و فقرا تأسیس شد، که اغلب در معاملات مخفیانه پشت درهای بسته انجام می شود.
مارلین کایروز، نماینده مردم کوررویت، اگرچه مشخص شد که در طرح انباشت شاخه ها مشارکت داشته است، اما به نکته معتبری در مورد اهمیت زندگی در رای دهندگانی که شما نماینده آن هستید اشاره کرد.
کاندیدای حزب کارگر که جایگزین او می شود و همچنین بسیاری از نمایندگان مخالف دیگر، به دلیل چتر نجات در صندلی های خود مورد انتقاد قرار گرفته اند.
او گفت: “من معتقد نیستم که شما بتوانید به بهترین شکل از رای دهندگان نمایندگی کنید، مگر اینکه در جامعه زندگی کنید.” این چیزی است که من معتقدم حزب کارگر می تواند بهتر در آن انجام دهد.
دلیل اینکه من بلافاصله به منطقه نقل مکان کردم [when elected] به این دلیل است که احساس می کردم اگر این کار را نکنم به حوزه انتخابیه ام بی احترامی می شود. بنابراین پیام من به تمام بخشهای حزب کارگر این است که به آن جوامع گوش فرا دهید. آنها را بدیهی نگیرید. و آنها را رها نکن زیرا آنها تو را پشت سر خواهند گذاشت.»
رابین اسکات، نماینده مجلس پرستون، یکی از متحدان جناحی کایروز، به تحقیقاتی اشاره کرد که ادعا میکرد 30 سال تفاوت در امید به زندگی بین بخشهای مختلف ویکتوریا وجود دارد.
او گفت: «اگر به نابرابری نپردازیم، من معتقدم سیستم سنتی سیاستی که در آن زندگی می کنیم، خواهد مرد. ما نمی توانیم از کسانی که عقب مانده اند انتظار داشته باشیم [who] افراد خارجی برای حمایت از وضعیت موجود هستند.
حزب کارگر Broadmeadows را با 25.2 درصد، Kororoit با 25.3 درصد و پرستون با 21.3 درصد در اختیار دارد. چنین حاشیههای بالایی به این معنی است که بعید است در طول مبارزات انتخاباتی مورد توجه قرار گیرند، علیرغم اینکه از جمله مناطقی هستند که هم از نظر سلامتی و هم از اثرات منفی اقتصادی همهگیری آسیب دیدهاند.
جای تعجب نیست که نمایندگان خروجی آنها می ترسند رای دهندگان حزب را ترک کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.