همیشه جسور، همیشه مغرور و هرگز ماموریتی انجام نشده است: این داستان PM Truss خواهد بود | رافائل بهر

مبسیاری از برنامه های سیاسی یا به این دلیل که رویدادهای پیش بینی نشده مانع می شوند یا به این دلیل که رویدادهای کاملاً قابل پیش بینی در برنامه ریزی نادیده گرفته شده اند، اشتباه می شوند. جاه طلبی های لیز تراس برای یک حمله رعد اسا در اولین هفته های نخست وزیری اش در دسته اول قرار دارد. او نمی توانست بداند ملکه خواهد مرد و سیاست به دلیل عزاداری ملی به حالت تعلیق درآمد.

اعتراف نخست وزیر دوشنبه شب، در مسیر نیویورک، مبنی بر اینکه توافق تجارت آزاد بریتانیا و آمریکا وجود نخواهد داشت، نوع دوم شکست است. مقیاس آن را نباید صرفاً به این دلیل که اجتناب ناپذیر است، کم اهمیت جلوه داد.

زمانی که تراس وزیر تجارت بین‌الملل بود، توافق تجارت آزاد با واشنگتن تا حد زیادی طرح الف بود. این قرار بود تاج افتخار آزادی پیروزمندانه بریتانیا از بروکسل باشد: پایانی از حاکمیت اقتصادی و همبستگی فراآتلانتیک. در اسطوره‌های اروپا شکاک، معامله واشنگتن پلی بود به سوی آرمان‌شهر، و ردی برای همه آن اقتصاددانان غم‌انگیز که از هزینه خروج از بازار واحد اتحادیه اروپا نگران بودند.

اکنون تراس اعتراف می کند که حتی هیچ مذاکره ای در کار نیست. این برای کسی که به گفته‌های دیپلمات‌ها و کارشناسان تجاری ایالات متحده برای سال‌ها گوش داده است، تعجب‌آور نیست.

آمریکایی ها برای باز کردن بازارهای خود به روی خارجی ها به انگیزه های تجاری قانع کننده ای نیاز دارند. آنها قصد ندارند این کار را به عنوان لطفی برای تراس انجام دهند، مهم نیست که رابطه با بریتانیا چقدر “ویژه” است. همچنین، لغو یکجانبه پرتحرک بریتانیا از پروتکل ایرلند شمالی در توافقنامه برگزیت، این کشور را به عنوان یک خرابکار قوانین بین المللی و شریک تجاری ضعیف معرفی کرده است.

به نظر نمی رسد تراس از غرق شدن پرچمدار تجاری برگزیت ناراحت باشد زیرا مدت هاست که به سمت یک طرح جدید حرکت کرده است. روز جمعه توسط صدراعظم کواسی کوارتنگ به عوام ارائه خواهد شد.

این “رویداد مالی” یک بودجه کوچک است، اما بدون تشریفات سخت مانند پیش بینی های رسمی دفتر مسئولیت بودجه (OBR). OBR برای اجرای اعداد دعوت نشد. به‌عنوان یک نهاد، از نظر رژیم جدید، به‌عنوان یک مؤسسه مورد سوء ظن وزارت خزانه‌داری قرار می‌گیرد. هر دو سنگرهای تفکر اقتصادی قدیمی هستند. «ارتدوکسی» که تراس آن را مأموریت صریح خود پاکسازی کرده است.

این تنظیم مجدد با برکناری تام اسکالر، منشی دائم خزانه داری، در اولین روز حضور کوارتنگ در ساختمان آغاز شد. این اقدامی از روی غیرت انقلابی بود که باعث ایجاد نگرانی در میان همه هیاهوهای وایت هال و دست‌زنان تکنوکرات شد که محافظه‌کاران رادیکال عصر برگزیت دوست دارند آنها را خشمگین ببینند. این یک پاک کردن نمادین حافظه نهادی توسط نخست وزیر و صدراعظمی بود که فکر می کنند گذشته چیزی نمی تواند به آنها بیاموزد که قبلاً نمی دانند.

جمعه روز اول، سال اول در عصر جدید رشد اقتصادی است. این تئوری این است که همه دولت های قبلی بیش از حد در مورد توزیع ثروت نگران بوده اند تا اقدامات جسورانه مورد نیاز برای تولید این مواد را در وهله اول انجام دهند.

کوره های تحرک اقتصادی با کاهش مالیات داغ می شود. هرگونه کسری درآمد وام گرفته خواهد شد، و همچنین ده ها میلیاردی که تعهد شده اند تا هزینه قبوض انرژی را از طریق بحران سوخت زمستانی محدود کنند.

این فقط بخشی از برنامه است. بخش دوم جایی است که چرخ‌های رشد آزاد می‌شوند تا بدون مانع نظارتی بچرخند. انبوه نوارهای قرمز و بوروکراسی که به نظر می‌رسد کابوس‌های نمایندگان محافظه‌کار حزب محافظه‌کار را برای دهه‌ها ترسیم کرده‌اند، سرانجام بریده و سوزانده خواهند شد.

اول در آتش: سقف پاداش بانکداران. در دکترین تروسیت، این سرزنش به حرص و آز سیتی، مقداری سیاست ژست ضدآرزوآمیز بیهوده است که محافظه کاران سرخوش و طرفدار کار هرگز نباید از آن استفاده می کردند. روانکارهای بیشتری برای تامین مالی آزاد نیز برنامه ریزی شده است.

اسپری کردن پول بر روی افرادی که قبلاً آن را دارند، در مواقع سخت حرکتی عجیب به نظر می رسد، اما این بخشی از برنامه است. تراس برای دردهای سیاسی ناشی از تصمیمات نامطلوب آماده شده است. او آن را به عنوان نشانی از عزم تاچری خود می پوشد. او انتظار دارد پاداش انتخاباتی زمانی که سود رشد به دست بیاید و آینده نگری او به اثبات برسد. او می گوید که در حالی که بریتانیا در سال 2024، انتخابات و پنجمین دوره متوالی دولت محافظه کار، غوغا می کند، دردناک بود، اما نتیجه داد.

برای اینکه The Plan کار کند، تعدادی از چیزها نباید اشتباه شود. بازارهای مالی نباید توسط دولت با نوشتن چک های سفید و تکان دادن دست خود برای بدهی های ملی به وحشت بیفتد. بحران انرژی نباید به حدی کشیده شود که دولت دیگر توان پرداخت یارانه به خانوارها و مشاغل را نداشته باشد و شروع به گرفتن پول از افرادی کند که در شرایطی برای پرداخت نیستند. جاکوب ریس موگ، به عنوان وزیر انرژی، باید خبر بد را به مردم بگوید، بدون اینکه به عنوان فردی حامی که هرگز در زندگی خود چیزی نخواسته باشد، روبرو شود.

بی اختیاری مالی نباید به عنوان تورم حتی بالاتر به بیرون درز کند. مردم مضطرب نباید در زمستان ویرانگر شکیبایی خود را از دست دهند و دیگر از خدمات بهداشتی که در حال تلاش برای کنار آمدن با پاییز معتدل هستند، مطالبه نکنند.

تعداد زیادی از نمایندگان محافظه‌کار که هرگز از تراس برای رهبری حمایت نکردند، نباید نگران کاهش نظرسنجی‌ها باشند، یا در رای‌گیری درباره چیزهایی که رای‌دهندگان خشمگینشان به آن‌ها اهمیت می‌دهند شورش کنند. طرفداران تندرو برگزیت باید لب های خود را گاز بگیرند و از سازش های اجتناب ناپذیر مورد نیاز برای ادامه تجارت با اتحادیه اروپا شکایت نکنند. درآمد حاصل از رشد اقتصادی که توسط The Plan تحریک می‌شود، نباید گربه‌های معمولی شرکت‌ها را به ضرر دیگران فربه کند.

افرادی در قلب سابق حزب کارگر که در سال 2019 رای خود را به بوریس جانسون قرض دادند، نباید دلیلی برای یادآوری دشمنی قدیمی خود با محافظه‌کاران پیدا کنند. تراس باید در حالی که توضیح می دهد که تحقیر مردم به نفع خودشان است، از بی عاطفه و گوشه گیر به نظر نرسد.

و اینها فقط خطرات قابل مشاهده هستند، بدون در نظر گرفتن رگبار معمول رویدادهای غیرقابل پیش بینی.

تراس از عقب نشینی تاکتیکی نمی ترسد. او از طریق یک چرخش به خط مشی انرژی امضا شده خود رسید، زیرا در ابتدا گفته بود “هیچ کمکی وجود نخواهد داشت”. برنامه ای وجود داشت، اما باید تغییر می کرد. اکنون یک طرح جدید وجود دارد. نیز تغییر خواهد کرد. من گمان می کنم که این موضوع زمان او در داونینگ استریت باشد: اعتماد عالی که خود را به اشیاء ناپایدار متصل می کند. استکباری با قدرت که خود را بصیر می انگارد در حالی که بر موانعی که همه می توانستند ببینند دست و پا می زند. همیشه یک برنامه جسورانه، هرگز یک ماموریت انجام نشده است.