آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مردی از کنتاکی که 25 سال پیش در تیراندازی در مدرسه سه دانش‌آموز را کشت و پنج دانش‌آموز را زخمی کرد، روز سه‌شنبه در جلسه آزادی مشروط گفت که هنوز صداهایی مانند آن‌هایی را می‌شنود که به او می‌گفتند در سال 1997 یک تپانچه را بدزدد و به لابی دبیرستان شلیک کند.
هیئت دو نفره ای که به شهادت مایکل کارنیل رسیدگی می کرد، تصمیم گیری را تا روز دوشنبه به تعویق انداخت، زمانی که کل هیئت آزادی مشروط ایالتی می توانست درخواست آزادی مشروط او را بپذیرد، تصمیم بعدی آزادی مشروط او را به تعویق بیاندازد یا تعیین کند که او باید بقیه عمر خود را در زندان بگذراند.
کارنیل یک دانشجوی 14 ساله بود که در 1 دسامبر 1997 به یک گروه نماز در دبیرستان هیث در نزدیکی پادوکا شلیک کرد.
کارنیال حداکثر مجازات ممکن را در آن زمان برای فردی هم سن و سال خود صادر کرد: حبس ابد با امکان آزادی مشروط. اکنون 39 ساله، کارنیل تلاش کرد تا هیئت آزادی مشروط را متقاعد کند که او سزاوار آزادی است.
لادیدرا جونز، رئیس هیئت مدیره، به کارنیل گفت که دو عضو پرونده او را به هیئت مدیره کامل ارجاع می دهند. فقط اعضای هیئت مدیره کامل این قدرت را دارند که به کارنیل دستور دهند تا حکم کامل خود را بدون فرصتی دیگر برای آزادی مشروط اجرا کنند.
کارنیل که از مدرسه اصلاحات ایالت کنتاکی در لا گرانژ صحبت می‌کرد، گفت که در زمان تیراندازی، «در سرم می‌شنیدم که کارهای خاصی انجام دهم، اما باید می‌دانستم که دزدی اسلحه به چیزی وحشتناک منجر می‌شود».
او گفت که تحت درمان و مصرف دارو بوده است اما گفت که هنوز صداها را می شنود. او گفت که همین چند روز پیش صداهایی شنید که به او می گفتند از پله ها بپر.
جونز به Carneal گفت که پرونده زندانی‌اش پیش‌بینی سلامت روان او را «ضعیف» فهرست میکند و می‌گوید که حتی با وجود خدمات بهداشت روانی، او همچنان افکار پارانوئیدی با تصاویر خشونت‌آمیز را تجربه میکند. کارنیل در پاسخ به این سوال که چگونه می توان به هیئت مدیره اطمینان داد که او بر اساس این افکار عمل نمی کند، کارنیل گفت که یاد گرفته است آنها را نادیده بگیرد. او همچنین گفت روزهایی وجود دارد که معتقد است به خاطر کاری که انجام داده است شایسته مردن است، اما روزهای دیگر وقتی فکر میکند هنوز می‌تواند کارهای خوبی در دنیا انجام دهد.
او گفت: «این نباید چیز بزرگی باشد. «هر کار کوچکی که انجام می‌دهید روی کسی تأثیر می‌گذارد. این می تواند گوش دادن به کسی، حمل چیزی باشد. من دوست دارم در آینده کاری انجام دهم که بتواند به جامعه کمک کند.»
کارنیل این تیراندازی را به عواملی از جمله سلامت روانی و عدم بلوغ او نسبت داد، اما گفت: «اصلاً توجیه‌پذیر نبود. هیچ بهانه ای برای آن وجود ندارد.»
نیکول هدلی 14 ساله، جسیکا جیمز 17 ساله و کیس استگر 15 ساله در این تیراندازی کشته شدند. کارنیل گفت که همه قربانیان خود را می‌شناخت.
او گفت: «نیکول دوست بسیار خوبی بود. برخی از آنها را بیشتر از دیگران می شناختم، اما مدرسه کوچکی بود و بسیاری از این افراد با من همراه بودند. من به چندین جشن تولد آنها رفته بودم … هیچ کدام از آنها خاطره منفی از آنها ندارم.”
وی در پایان با عذرخواهی گفت: می‌خواهم به شما و قربانیان و دوستان و خانواده‌هایشان و کل جامعه بگویم که از کاری که انجام دادم متاسفم. می دانم که قرار نیست اوضاع را تغییر دهد یا چیزی را بهتر کند، اما برای کاری که کردم متاسفم.»
میسی جنکینز اسمیت که در تیراندازی فلج شده و از ویلچر استفاده می کند، از خانه در کرکسی تماشا می کند. دوست او کلی هارد آلسیپ نیز مجروح شد و فرزندان و بستگان آنها نیز تماشا کردند. آنها وقتی شنیدند که کارنیل می گوید او گروه نماز را هدف قرار نداده است، مسخره کردند. وقتی او گفت دو روز پیش صداهایی شنیده است، با ناباوری واکنش نشان دادند.
جنکینز اسمیت گفت که دوست ندارد یک هفته دیگر منتظر بماند تا بفهمد چه اتفاقی خواهد افتاد، اما “حداقل او آزاد نمی شود”.
او روز دوشنبه به هیئت مدیره آزادی مشروط شهادت داد که «چه می‌شد» بسیار زیاد بود. اگر داروی خود را قطع کند چه؟ اگر داروی او اثر نکند چه؟
او گفت: “ادامه زندگی او در زندان تنها راهی است که قربانیان او می توانند احساس راحتی و امنیت کنند.”
او همچنین گفت که آزاد شدن کارنیل نسبت به دخترانی که کارنیل کشته شده و عزیزانشان ناعادلانه خواهد بود.
آنها برای همیشه یک نوجوان 17 ساله، یک 14 ساله و یک 15 ساله خواهند بود – فقط یک دهه کامل از زندگی مجاز است. نتیجه انتخاب مایکل است.
کریستینا هدلی الگود نیز روز دوشنبه شهادت داد که خواهرش نیکول کشته شد. الگود نوشته است که جسد خواهرش را دیده و باید به مادرشان زنگ بزند و به او بگوید که نیکول تیرباران شده است.
او گفت: “من کسی را نداشتم که به او روی بیاورم که بفهمد من چه می گذرم.” برای من، عادلانه نیست که او بتواند با آزادی در اطراف پرسه بزند، وقتی که ما در ترس از جایی که ممکن است باشد زندگی می کنیم.
هولان هولم که زخمی شده بود، روز دوشنبه در مورد دراز کشیدن روی زمین، خونریزی از سر و اعتقاد به مرگش صحبت کرد. اما او گفت که کارنیل برای درک عواقب اقدامات خود بسیار جوان است و باید فرصتی برای آزادی داشته باشد.
او گفت: “وقتی به مایکل کارنیل فکر می کنم، به کودکی فکر می کنم که هر روز با او سوار اتوبوس می شدم.” “من به کودکی فکر می کنم که در کلاس سوم با او میز ناهار شریک بودم. به این فکر می‌کنم که اگر در آن روز می‌توانست یک انتخاب متفاوت انجام دهد یا مسیر دیگری را در پیش بگیرد، چه می‌توانست تبدیل شود.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
