چرا نمی توانم قطار رزرو کنم؟ چگونه Avanti West Coast به بافرها برخورد کرد | صنعت ریلی

Lمانند کریکت‌بازان آزمون انگلستان که ناجوانمردانه برای باران دعا می‌کنند، Avanti West Coast، اپراتور قطارها در شریان اصلی بین‌شهری بریتانیا، می‌تواند به خوبی از آسمان برای آخرین مداخله برای پوشاندن شکست‌هایش تشکر کند.

اعتصاب سراسری رانندگان همزمان با کنفرانس محافظه‌کاران در بیرمنگام در ماه اکتبر، حداقل بهانه‌ای مفید برای هزاران وزیر مستقر در لندن، نمایندگان پارلمان، دستیاران سیاسی آن‌ها و سایر بازدیدکنندگان با نفوذ با چشم‌انداز خارق‌العاده‌ای از عدم امکان رزرو روبه‌رو می‌شود. قطاری بین دو شهر بزرگ بریتانیا.

برای مسافران رنج کشیده ای که می خواهند از خدمات سریع بین پایتخت و مراکزی مانند منچستر، لیورپول و گلاسکو استفاده کنند، احساس متفاوتی ندارند. با این وجود، آوانتی تحت الشعاع تحولات سیاسی لرزه‌ای بریتانیا در هفته‌های اخیر، تا حد زیادی از بررسی‌های سیاسی و تحریم‌هایی که فروپاشی حیرت‌انگیز آن مستحق آن بود طفره رفت.

اکنون شش هفته از زمانی می گذرد که شرکت عامل، سرمایه گذاری مشترک بین FirstGroup و Trenitalia دولتی ایتالیا، اعلام کرد که فروش بلیط را به حالت تعلیق درآورده و برنامه های خود را از هفت قطار در ساعت به چهار قطار در ساعت کاهش داده است. یک ساعت در مسیرهای حیاتی قطار کنید، و تعداد زیادی از آن‌ها به دلیل کمبود راننده و خدمه لغو شده‌اند.

به طور منظم یک مارپیچ کاهش را گزارش می‌دهند: کالسکه‌های شلوغ، تأخیر در تصادفات، مغازه‌های کم‌فروش، توالت‌های غیرقابل شستشو. همین واقعیت اجرای یک جدول زمانی کاهش یافته به این معنی است که یک کنسلی اضافی روی مسافران ناراضی بیشتر و بیشتر در شرایط بدتر قرار می گیرد و شکایات و استرس را برای خدمه خط مقدم چند برابر می کند.

در حالی که صنعت ریلی هفته گذشته گزارش داد که هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد تا به مردم کمک کند تا در لندن به ملکه ادای احترام کنند، آوانتی تنها می‌توانست چند سرویس اضافی را ارائه دهد – برخی از برنامه‌های اضافه شده نیز به دلیل بیماری کارکنان لغو شدند. اجاره قطارهای اضافی برای آخر هفته تشییع جنازه تنها بر ناامیدی این شرکت تأکید کرده است.

یکی از منتقدان سرسخت، شهردار منچستر بزرگ، اندی برنهام است که خواستار مداخله فوری برای مراسم بزرگداشت شد. اما همانطور که او اشاره کرد، حتی آن دسته از افرادی که موفق به رزرو سفر در روزهای اخیر شدند، به سختی خدمات کافی دریافت می کردند – گزارش “لغوهای کوتاه مدت. تجهیزات داخلی شکسته؛ و قطارهای کوتاهی که آنها را از گرفتن صندلی هایی که رزرو کرده بودند باز می دارد.

چه اشتباهی رخ داده است و چگونه می توان آن را برطرف کرد؟ عامل فوری و مهمی که آوانتی برای اولین بار اعتراف کرد که قادر به انجام برنامه های خود نیست، فقدان رانندگان یا حداقل کسانی بود که مایل به اضافه کاری هستند. حدود 400 سرویس در هفته توسط داوطلبان در روزهای استراحت انجام می شد. آوانتی اکنون فقط می‌توانست خدمه را برای 50 نفر جمع کند. مدیر عامل، فیل ویتینگهام، با اعلام «اقدام غیررسمی اعتصاب»، که اتحادیه اسلف را خشمگین کرد و روابط را مسموم کرد، روی آتش نفت ریخت.

صرف نظر از این که این اشتباه به قیمت کار ویتینگهام تمام شد یا نه، او هفته گذشته رسماً ترک کرد. با توجه به اینکه قراردادش در ماه آینده برای تمدید در مذاکرات انجام می شود، آوانتی ممکن است نیاز داشته باشد که تغییرات و راه اندازی مجدد را به وزارت حمل و نقل ارائه دهد.

تعداد معدودی از ناظران صنعت قادر به توضیح دقیق این موضوع هستند که چرا اپراتور دچار مشکل خاصی شده است، در حالی که اکثر رقبا به کار در روز استراحت کارکنانی متکی هستند که از اعتصابات نیز حمایت زیادی کرده اند. برخی، مانند TransPennine Express و Northern، در واقع متحمل لغو مکرر اطلاعیه کوتاه و کاهش جدول زمانی به دلیل کمبود قطار شده اند. و LNER نیز خدمات کمتری را اجرا می کند.

اما آوانتی برجسته‌ترین است و حتی در برنامه‌ریزی‌شده‌اش، طبق داده‌های اخیر غیرقابل‌اعتمادترین است: بیش از یکی از هر پنج قطار باقی‌مانده آن در روز جمعه بیش از نیم ساعت تاخیر داشت.

سوالات مربوط به مدیریت به وضوح در چارچوب است، با کاهش قابل توجه از زمانی که سرمایه گذاری مشترک FirstGroup-Trenitalia در سال 2019 مدیریت شد، همان چیزی که از زمان خصوصی سازی، Virgin Trains بوده است.

کریستین ولمار، تاریخ‌دان راه‌آهن، درباره دوران ویرجین می‌گوید: «توالت‌ها بوی بدی می‌دادند، اما حداقل قطارها طبق جدول زمانی شلوغ‌تر حرکت می‌کردند، و به طور معقولی قابل اعتماد بود.

اکنون خدمات بسیار ضعیف است، کارکنان از طریق قطار نمی‌آیند، فقط اعلامیه‌های اولیه وجود دارد و هیچ چیز دیگری وجود دارد – به نظر می‌رسد در تمام طول مدت تعامل وجود ندارد.»

کووید بدیهی است که نقشی را ایفا کرده است: از استرس و بار کاری که رانندگان بیشتری را به بازنشستگی فرستاده تا تغییر کل زیربنای مالی راه‌آهن، با پاره شدن امتیازها به دلیل ماندن مسافران در خانه و وادار کردن اپراتورها به قراردادهای اضطراری.

ولمار می‌گوید: «هیچ سودی جز کاهش هزینه‌ها وجود ندارد: خزانه‌داری علاقه‌ای به رشد درآمد ندارد. این سؤال گسترده‌تری را باز می‌کند – نمی‌دانم چرا کسی قرار است این قراردادهای خدمات مسافری را با حاشیه سود 1.5 درصدی بپذیرد. به نظر نمی‌رسد ارزش این ریسک را داشته باشد.»

با این حال، چیزی که به آوانتی اجازه داده است این است که کسری از جدول زمانی خود را بدون مواجهه با سقوط مالی اجرا کند. و با توجه به اینکه گرانت شاپس، وزیر حمل‌ونقل قبلی، به نظر می‌رسید که «اقدام غیررسمی اعتصاب» مقصر بوده است، آوانتی می‌تواند از هر مجازاتی برای عدم اجرای سرویس‌ها فرار کند.

برای برخی، مشکلات آوانتی حکایت از ضعف صنعت گسترده‌تر دارد. راجر فورد از مجله راه‌آهن مدرن می‌گوید: «به طور کلی در راه‌آهن احساس شدیدی وجود دارد.

یک بررسی ریشه و شاخه وعده داده شده به تعویق افتاد و در طول کووید قبل از رونمایی در بهار 2021 متوقف شد. اما افزایش تورم از آن زمان به بعد ناآرامی صنعتی را به بن بست تبدیل کرده است و معماران طرح ویلیامز-شپس از صحنه خارج شده اند. قرار است راه‌آهن بزرگ بریتانیا قراردادهای جدیدی را تا سال 2024 به راه‌آهن برساند. اما پس از آن، آوانتی در ابتدا به عنوان یک سرمایه گذاری مشترک به وجود آمد که به FirstGroup اجازه می داد قطارهای HS2 را در سال 2026 به سواحل غربی بیاورد، که اکنون یک فکر خیالی است.

سخنگوی آوانتی وست کوست گفت: “ما می دانیم که خدماتی را که مشتریانمان به درستی انتظار دارند ارائه نمی دهیم و برای ناراحتی و ناراحتی بسیار عذرخواهی می کنیم. حل این وضعیت مستلزم یک برنامه قوی است که به ما امکان می دهد به تدریج خدمات را بدون اتکا به اضافه کاری خدمه قطار که در هفته های اخیر به شدت کاهش یافته است، افزایش دهیم.

عملیات بازیابی وعده داده شده این شرکت مستلزم یافتن راهی برای استخدام و آموزش رانندگان کافی و بازیابی حسن نیت کارکنان خود است. در همین حال، فورد گفت، بعید است که DfT بخواهد قرارداد خود را از بین ببرد و به ارث برسد.