ترس از رکود اقتصادی آلمان را به لرزه درآورد زیرا هزینه های انرژی به تجارت ضربه زد | اقتصاد

“پس پاستا نیست؟” آلمانی‌ها در اوایل این ماه با شنیدن این که در میان همه چیز، یک تولیدکننده کاغذ توالت از کار افتاده است، به شوخی پرداختند.

به هر حال، در حالی که دستمال توالت دومین کالای پرطرفدار سوپرمارکتی در طول اوج همه گیری بود، ماکارونی اولین مورد بود. مصرف کنندگان به شدت به یک یا دو بسته رول جیره بندی می شدند تا اطمینان حاصل شود که هیچ کس از آن استفاده نمی کند. اما برند لوکس Hakle از دوسلدورف پس از رونق گرفتن در طول همه‌گیری، – که به خاطر «آرامش آسایش از سال 1928» با رول‌های سه‌لایه‌اش شناخته می‌شود – در نتیجه بحران انرژی بمباران شده است. این اولین تولیدکننده بزرگ کالاهای مصرفی آلمان است که به دلیل افزایش هزینه های انرژی و مواد خام سقوط می کند، و می توان گفت که بسیاری از تولیدکنندگان دیگر نیز به دنبال آن خواهند رفت.

هفته گذشته مؤسسه تحقیقات اقتصادی Ifo مستقر در مونیخ، پیش بینی خود را برای رشد آلمان کاهش داد و اعلام کرد “ما در حال رفتن به رکود زمستانی هستیم”. این موسسه پیش بینی می کند که بزرگترین اقتصاد اروپا پس از رشد تنها 1.6 درصدی در سال جاری، 0.3 درصد در سال 2023 کوچک شود. پیش بینی می شود تورم امسال به 8.1 درصد و در سال 2023 به 9.3 درصد برسد.

تیمو وولمرشوسر، رئیس پیش‌بینی‌های آیفو، گفت: «کاهش‌های عرضه گاز از روسیه در تابستان امسال و افزایش شدید قیمت‌ها که باعث آن شد، به بهبود اقتصاد پس از ویروس کرونا آسیب وارد می‌کند. سال 2024، زمانی که می توان رشد 1.8 درصدی و تورم 2.4 درصدی را پیش بینی کرد.

اولاف شولز، صدراعظم آلمان، این آخر هفته برای تامین گاز طبیعی مایع (LNG) از امارات متحده عربی، در حالی که روسیه عرضه گاز خود را متوقف می کند، به خلیج فارس سفر می کند. رابرت هابک، وزیر اقتصاد، گفت: عرضه گاز به تدریج در حال گسترش است و دولت به طور دائم با بسیاری از کشورها و همچنین با کشورهای شبه جزیره عربستان در حال مذاکره است.

تولید کاغذ بسیار انرژی بر است. هاکل سالانه 60000 مگاوات ساعت گاز و 40000 مگاوات ساعت برق مصرف می کرد. این شرکت گفت که افزایش هزینه‌های انرژی بسیار سخت و سریع اتفاق افتاد که نتوانست آن را به موقع به مصرف‌کنندگان منتقل کند، آنها نیز به نوبه خود به رول دولایه ارزان‌تر روی آورده‌اند.

روسای شرکت ها، رهبران اتحادیه های کارگری، مغازه داران و کارمندان در سراسر کشور آشکارا ترس خود را از بحران در بزرگترین اقتصاد اروپا که در خطر خارج شدن از کنترل است، ابراز می کنند. آنها خوش‌بینی آشکار شولز را زیر سؤال می‌برند، کسی که گری را پذیرفته است و هابک اعتراف کرده است که «فشار مالی بسیار زیاد است»، و این امید ضعیف را ایجاد می‌کند که «اگر موفق به پشت سر گذاشتن این زمستان شویم، شانس خوبی داریم که تابستان و زمستان آینده همه چیز به طور قابل توجهی آرام تر خواهد بود.

در هانوفر، شمال آلمان، نانوا اکهارد واتر، که 35 شعبه دارد و 430 کارمند دارد، اخیراً پس از اینکه قبض بنزینش با 1200 درصد افزایش به 75000 یورو (65800 پوند) در ماه رسید، به مطبوعات رفت. “آیا آنها دیوانه هستند؟ ما باید کوره‌ها را خاموش کنیم،» او با حضور در خیابان‌ها با حدود 1000 نانوای دیگر در روز چهارشنبه، که پلاکاردهایی در دست داشتند که سیاستمداران را متهم می‌کردند که «ما را به بزرگترین بحران تمام دوران هدایت می‌کنند» و خواستار حمایت فوری دولت بودند، گفت.

یاسمین فهیمی، رئیس فدراسیون اتحادیه‌های کارگری آلمان (DGB)، گفت که از عواقب بسیاری از چالش‌ها می‌ترسد. “برخی از شرکت ها در لبه هستند. این خطر یک اثر دومینویی را به همراه دارد که می‌تواند منجر به صنعتی‌زدایی آلمان شود که یک فاجعه خواهد بود.»

او از دولت خواست تا از شرکت هایی که به دلیل مصرف بالای انرژی در معرض تهدید خاص هستند، محافظت کند تا اطمینان حاصل شود که آنها می توانند حداقل سطح ظرفیت تولید خود را حفظ کنند تا زمانی که اوضاع بهتر شد، آنها بتوانند به سرعت بالا بروند. آنها را دوباره اونایی که الان مغازه رو بستند دیگه هیچوقت برنمیگردن ما باید در این مورد شفاف باشیم.»

بسیاری از شرکت‌ها دقیقاً این کار را انجام داده‌اند: تولید را به حداقل مطلق کاهش داده‌اند یا – در مورد کارخانه فولاد آرسلور میتال در بنادر هامبورگ و برمن – قصد دارند «تا اطلاع ثانوی» تعطیل شوند.

این سناریو در سراسر آلمان در حال تکرار است و بیشتر از همه صنایع انرژی بر – فولاد، مصالح ساختمانی، شیشه، کاغذ، مواد شیمیایی – که ستون فقرات اقتصاد آلمان را تشکیل می‌دهند، ضربه می‌زند. «صنعت زدایی» که فهیمی از آن می ترسد این است که اگر آنها برای همیشه تعطیل شوند چه اتفاقی می افتد.

در همین حال، انرژی ارزان‌تر و هزینه‌های تولید در جاهای دیگر – گاز در ایالات متحده 10 برابر ارزان‌تر است – برخی از کسب‌وکارها را به تغییر مکان تولید خود سوق می‌دهد. اما در مورد صدها هزار شرکت Mittelstand، که کوچک تا متوسط ​​هستند، اغلب دغدغه های خانوادگی دارند و به مکان خاصی وفادار هستند که موتور اصلی رشد آلمان از زمان جنگ جهانی دوم بوده است – این به سختی یک گزینه است.

بر اساس گزارش فدراسیون صنایع آلمان (BDI)، 90 درصد از شرکت ها سطح هزینه های انرژی و مواد خام را به عنوان یک “قوی” یا “چالش وجودی” ذکر می کنند. در مورد آمونیاک – که برای صنعت کشاورزی برای تولید کود حیاتی است – تولیدکنندگانی مانند BASF تولید خود را به حداقل رسانده و مجبور به خرید این ماده شیمیایی از بازارهای ارزان‌تر در سایر نقاط جهان شده‌اند.

فولکر یونگ، رئیس شرکت ورشکسته دستمال توالت Hakle، خواستار یک سقف قیمت انرژی تحت حمایت دولت شده است، او گفت: «در غیر این صورت، ما می‌توانیم این سوال را بپرسیم که آیا آلمان هرگز قادر به تولید مجدد کاغذ خواهد بود یا خیر.

ولفگانگ گروس انتروپ، رئیس انجمن شیمی آلمان (VCI)، در مورد خطر ایجاد وابستگی های جدید در آلمان در زمانی که باید به دنبال انجام برعکس باشد، هشدار داده است.

بررسی اخیر دیگری نشان داده است که اعتماد مصرف‌کننده به پایین‌ترین حد خود از زمان تأسیس جمهوری فدرال آلمان در سال 1949 رسیده است. در مواجهه با قبض‌های انرژی بالاتر، خانواده‌ها در حال تجدید نظر در هزینه‌ها، از تعطیلات گرفته تا خرید خانواده و غذای بیرون هستند.

کسب‌وکارها نیز همین کار را می‌کنند و از سرمایه‌گذاری‌های جدید اجتناب می‌کنند و در عوض جلسات بحرانی در مورد اینکه چقدر می‌توانند گرمایش را در کارخانه‌ها و ادارات کاهش دهند برگزار می‌کنند.

تعداد فزاینده ای از شرکت ها کارگران خود را به “Kurzarbeit” – حالت کار کوتاه مدت – تغییر می دهند که برای اولین بار در دهه 1920 در پاسخ به بحران اقتصادی جمهوری وایمار معرفی شد و بعداً در طول بحران مالی جهانی به طور قابل توجهی مورد استفاده قرار گرفت.

اگر آلمان شانس خروج از بحران کنونی را داشته باشد، این تمایل برای چسبیدن به کارگران بسیار مهم است. اما به طور فزاینده ای این سوال مطرح می شود که تا کی می تواند این کار را انجام دهد؟