ضربه عالی Maupay اولین برد فصل اورتون را در برابر وستهم به ارمغان آورد | لیگ برتر

اولین پیروزی فصل در لیگ برتر و گل اول مهاجم جدیدش، غم و اندوه فرانک لمپارد را برای رفتن به تعطیلات بین المللی برطرف کرده است. عملکرد اورتون برای شکست دادن وستهام پرتلاش بود، مملو از لحظات کوتاهی از کیفیت، از جمله برنده عالی نیل ماوپی، اما کمی بیشتر. لمپارد اهمیتی نمی‌دهد که نتیجه چگونه به دست آمد، اما او به دنبال آن است که این نتیجه را برای اورتون در این فصل افزایش دهد.

یک دقیقه سکوت بارها با تشویق هواداران خانگی قطع شد. پاسخ سریع تیم خارج از خانه، درخواستی توهین آمیز برای ساکت شدن بود، نشانه ای از فقدان تخیل در رفت و برگشت از اورتون و وستهم بود. به طور کلی جو گودیسون پارک تا حد زیادی آرام بود زیرا طرفداران تیمی را بدون شماره 9 خود تماشا کردند، دومینیک کالورت-لوین، که هنوز در این فصل ظاهر نشده است، یا جردن پیکفورد نیز مصدوم شده بود. جو آتشین فصل گذشته که به حفظ اورتون در لیگ کمک کرد، جای خود را به وحشت و ترس داده است. هواداران به جای انتظار به امید آمدند و به خاطر تعهدشان پاداش گرفتند.

در گودیسون پارک اعصاب زیاد است. هر پاس نابجا در مراحل اولیه با ترکیبی از آه و ناله استقبال می شد. حامیان از تکرار نبرد سال گذشته برای بقا هراس دارند. ضربان قلب کمی تندتر بود که جارود بوون وارد محوطه جریمه شد و یک سانتر را به محوطه شش قدم فرستاد. کانر کودی، کاپیتان اورتون، قبل از برخورد با آسمیر بگوویچ، در حالی که توپ را تماشا می‌کردند که به‌جای ورود به دروازه، به فاصله چند سانتی‌متر پرتاب می‌شد، انگشت خود را روی آن قرار داد.

علیرغم اینکه در این فصل بیش از یک بار در یک بازی گل نخورده، استعداد هجومی در بین رده های اورتون کم نیست. دمارای گری در هر دو جناح مشکل ایجاد کرد. او ابتدا یک سانتر خطرناک از سمت چپ شلیک کرد که همه را شکست داد و به زودی پس از اینکه مدافع را با پاهای مسحورکننده به هم ریخت، در سمت راست پایین آورد. او ضربه آزاد بعدی را زد اما آمادو اونانا فقط توانست آن را با ضربه سر بزند.

وستهام خونسردتر به نظر می رسید، احتمالاً به دلیل حواس پرتی از شکل داخلی خود در لیگ کنفرانس اروپا، جایی که آنها موفق به کسب چند پیروزی، مقابل FCSB رومانی و سیلکبورگ دانمارک شده اند. آن‌ها حداقل می‌توانستند ادعا کنند که از تنها دو ضربه روی دروازه نیمه اول لذت برده‌اند: دو ضربه سر که می‌توان تصور کرد، بگوویچ می‌توانست با چشمان بسته آن‌ها را نجات دهد. اوضاع فقط می تواند بهتر شود.

همیشه این گری بود که اولین ضربه را برای اورتون به دروازه اورتون زد. او 49 دقیقه طول کشید تا دروازه را ببیند، و زمانی که این کار را کرد باید بهتر انجام می داد. با شروع نیمه دوم در سمت چپ، او دریبل زد و درون دفاع کناری را قطع کرد و فقط یک ضربه مستقیم به لوکاس فابیانسکی زد. مهم این بود که قصد نشان داد.

Maupay بعدازظهر را به‌عنوان آخرین جایگزین Calvert-Lewin بی‌اثر سپری کرده بود. او به ندرت برای هم تیمی هایش دویدن درست انجام می داد، اما وقتی مهم بود دروازه را پیدا می کرد. الکس ایووبی توپ را به بازیکن فرانسوی زد، او با لمس لبه محوطه جریمه توپ را کنترل کرد، چرخید و ضربه دوم خود را با پای راست به خانه شلیک کرد. ماهیت رام گودیسون با فوران همه ایستاده ها به طور هماهنگ فراموش شد.

در نهایت اراده و قصد برای اورتون یکسان شد و وستهام را پشت سر گذاشت. گری بیشتر توسط تیمش تقویت شد که یک برتری نادر داشت و باعث مشکلات دائمی ولادیمیر کوفال شد. وینگر یک سانتر به محوطه شش قدم زد اما هیچ کس نتوانست با لمسی که برای دو برابر کردن برتری لازم بود از آن استقبال کند.

بعد از گذشت 20 دقیقه از گل، اعصاب به سکوها برگشت و هوادارانی که از اورتون ناامید بودند تا اوضاع را به خوبی ببینند. وقتی سعید بنراهما، بازیکن تعویضی، توپی شل را در فاصله 25 یاردی دروازه برداشت، آن را از پای خود بیرون آورد و هدف گرفت، ترس آنها برطرف نشد. بگوویچ مجسمه مانند شکست خورد اما با شنیدن صدای پینگ در میان سکوت، آرام شد، زیرا توپ به داخل تیرک برخورد کرد و به خوبی به بیرون برگشت.

ماکسول کورنت دو موقعیت خوب برای گل تساوی داشت اما ترکیبی از بگوویچ و ناتان پترسون مانع از گلزنی او شد. اورتون نگه داشت و تعداد کمی در داخل زمین اهمیت می دادند که چگونه.