توانایی نظامی ضعیف روسیه ممکن است کلید سقوط آن باشد | اوکراین

صرفاً از نظر اندازه تشکیلات و تجهیزات، نیروهای زمینی روسیه در اوکراین همچنان تهدیدی جدی در تعدادی از محورها هستند. با این حال، در عمل، بسیار بعید است که ارتش روسیه بتواند از مسیر پایانی خود در میدان نبرد نجات یابد، اگرچه شکست آن زمان و نبردهای تلخی را می طلبد. برای درک علت، لازم است نیرویی فراتر از تجهیزات و پرسنل آن بررسی شود.

ایالات متحده توانایی نظامی را از طریق مخفف DOTMLPF ارزیابی می کند. این که افسران ارشد ایالات متحده مرتباً سعی می کنند این را به عنوان یک مخفف از زبان خارج کنند، ممکن است نمونه ای از پوچ بودن نظامی باشد، اما این اختصار تا حدی با جامعیت نسبتاً قابل جبران است. این مخفف عبارت است از: دکترین، سازمان، آموزش، مواد، رهبری و آموزش، پرسنل و امکانات. نگاهی به ارتش روسیه در این دسته‌بندی‌ها نشان می‌دهد که چرا ارتش روسیه از پتانسیل خود ضعیف عمل می‌کند و در تلاش برای بازسازی است.

برای شروع، نقاط قوت روسیه: دکترین روسیه – تئوری نحوه جنگیدن ارتش – واضح، دقیق، به خوبی شواهد و از نظر مفهومی ظریف است. دکترین روسیه اغلب بسیار جلوتر از نظریه نظامی غرب است. این یک چالش روش‌شناختی برای ارزیابی‌های اطلاعاتی عملیات روسیه ایجاد می‌کند، زیرا اگر آن‌ها همانطور که در دستورات نظامی بالاتر توضیح داده شده اجرا شوند، اغلب نتیجه این است که آنها موفق خواهند شد. با این حال، عمل به ندرت با نظریه مطابقت دارد.

مواد روسی به طور کلی بسیار خوب طراحی شده و به اندازه کافی ساخته شده اند. برای مثال، Orlan-10، که اولین هواپیمای بدون سرنشین است که توسط نیروهای روسی پرواز می‌کند، ارزان و ساده است. این هواپیما پیچیده نیست، اما از آنجایی که بیش از حد بالا پرواز می کند و نمی تواند توسط پدافند هوایی کوتاه برد هدف قرار گیرد و برای توجیه استفاده از پدافند هوایی دوربرد بسیار ارزان است، به گونه ای طراحی شده است که از بین بردن آن کاملاً ناخوشایند باشد، در حالی که به اپراتورهای خود این امکان را می دهد. دید کافی از میدان نبرد برای شناسایی اهداف.

نقطه ضعف مواد روسی این است که انعطاف ناپذیر است – طراحی شده برای انجام یک وظیفه مشخص – و اینکه چندین نسل از سیستم ها که به طور همزمان به کار می روند، تعمیر و نگهداری را دشوار می کند. این مشکل به طور گسترده در اوکراین تشدید شده است زیرا روس ها نسل های بیشتری از تجهیزات را از انبار خارج می کنند تا تلفات را جایگزین کنند.

ارتش روسیه نیز از امکانات آن بهره می برد. روس ها شبکه ریلی کارآمدی دارند که برای جابجایی تجهیزات جنگی بهینه شده است. آنها همچنین کارخانه های زیادی برای تولید مهمات دارند که شرکت ها مستقیماً تحت کنترل دولت هستند و به اکثر مواد اولیه ضروری دسترسی دارند. در جایی که غرب کارایی را به قیمت تاب آوری دنبال کرده است، روس ها هنوز ظرفیت مازادی در خطوط تولید خود دارند. این موضوع در مورد تسلیحات دقیق بسیار کمتر صادق است، زیرا روسیه فاقد صنعت پیشرفته میکروالکترونیک است و بنابراین باید قطعات حیاتی را وارد کند.

اما این نقاط قوت کاستی های قابل توجه ارتش روسیه را جبران نمی کند. برای شروع، سازمان: ارتش روسیه برای مبارزه با جنگ های کوتاه و با شدت بالا طراحی شده بود. بدون بسیج کامل ملی، بسیار کوچک است، واحدهای آن فاقد توانایی لجستیکی هستند و تجهیزات آن برای یک جنگ طولانی مناسب نیست. هنگامی که ارتش روسیه در پاییز 2021 دستوراتی را به نیروهای خود صادر کرد، برآورد کرد که نیاز به استقرار آنها برای 9 ماه است. آنها اکنون به آن حد رسیده اند. در مقابل، اوکراینی‌ها ارتش خود را از سال 2014 دقیقاً برای این نوع جنگ سازماندهی کرده‌اند.

یکی از بزرگترین کمبودهای ارتش روسیه رهبری و آموزش است. فرهنگ رهبری دیکتاتوری است و با ترس تحمیل می شود. فساد از نظر ساختاری توسط کرملین تشویق می شود تا مقامات غیرنظامی در معرض خطر اقدام قانونی علیه فرماندهان نظامی باشند. با این حال، فساد، لجستیک روسیه را خراب می کند. ترس از مجازات نظامی را ایجاد کرده است که در آن سربازان با سرسختی دستورات را حتی زمانی که دیگر معنی ندارند اجرا می کنند. به عنوان مثال، واحدهای توپخانه روسیه به طور معمول اهداف را به ترتیبی که مأموریت های آتش را دریافت می کنند، بدون اولویت بندی زمینه مورد تعقیب قرار می دهند. حتی زمانی که اطلاعات جدید نشان می‌دهد یک هدف حرکت کرده است، واحدهای روسی اغلب با مکان قبلی و سپس مکان جدید درگیر می‌شوند و به هدف زمان می‌دهند تا یک بار دیگر حرکت کند.

رهبری ضعیف همچنین به این معنی است که روسیه با پرسنل خود مشکلات جدی دارد. مسیر شغلی محدودی برای سربازان طولانی مدت وجود دارد. این منجر به مشکلات نگهداری می شود که باعث شده است ارتش روسیه همچنان به سربازان وظیفه وابسته باشد.

با جمعیتی که به سرعت در حال پیر شدن است، روسیه فاقد نیروهای جوان است. استاندارد پایین زندگی در بسیاری از نقاط کشور باعث تولید نیروهایی می شود که با بسیاری از فناوری های مدرن آشنا نیستند. علاوه بر این، در غیاب هر ایدئولوژی روشن یا رهبری قوی در واحدها، نیروها عمدتاً بی انگیزه هستند، به طور موثر به عنوان تیم کار نمی کنند و تمایلی به به خطر انداختن جان خود برای یکدیگر ندارند. بنابراین، پیاده نظام روسیه فاقد قدرت جنگی تهاجمی است. این مشکلات با افزایش تلفات بدتر شده است. باز هم، این منطقه ای است که اوکراین مزایای آشکاری دارد.

شاید یکی از بزرگترین نقاط ضعف نظام نظامی کشور، آموزش باشد. اول، آن را به سادگی آن را به اندازه کافی انجام نمی دهد. برای مثال، در آغاز جنگ، با وجود داشتن حداقل 317 هواپیمای جنگی روسیه در تئاتر، کمتر از 100 خلبان روسی کاملاً آموزش دیده در مرز اوکراین وجود داشت.

دوم، سربازان روسی تمایل به دریافت آموزش هایی دارند که محدود به وظایف محوله آنها است. این امر باعث می شود که این نیروها انعطاف ناپذیر باشند، فاقد آگاهی موقعیتی از آنچه در اطراف آنها انجام می شود و قادر به پوشش وظایف یکدیگر نباشند.

ثالثاً، روس ها بیشتر تمرینات خود را در واحدهای خود انجام می دهند. از آنجایی که واحدها در اوکراین هستند، ظرفیت بسیار کمی برای آموزش نیروهای تازه نفس قبل از اعزام به جنگ وجود دارد.

این به شدت تلاش ها در بسیج و تولید یگان های جدید را با مشکل مواجه می کند. اوکراین با آموزش دست و پنجه نرم می‌کند، زیرا برخلاف روسیه، تأسیسات این کشور مورد حمله موشکی قرار دارند – از این رو آموزش در بریتانیا اهمیت دارد – اما آموزش ارائه شده بسیار برتر است.

روسیه علیرغم برتری تجهیزات خود نسبت به اوکراین در آغاز درگیری، عملکرد قابل توجهی در برابر پتانسیل خود نداشت. علاوه بر این، نقاط ضعف نهادی، ارتش آن را بسیار کمتر سازگار می کند. اکنون که تعداد نیروهای روسی بیشتر شده، بی انگیزه شده اند و تجهیزات آنها رو به زوال است، چشم انداز کرملین به سرعت در حال کاهش است.

جک واتلینگ پژوهشگر ارشد جنگ زمینی در موسسه رویال خدمات متحد (روسی) است.