چشم انداز نخست وزیری زن راست افراطی، زنان ایتالیایی را از هم جدا می کند

رم — اگر ایتالیا اولین نخست وزیر زن این کشور را انتخاب کند، آیا زنان این کشور خوشحال می شوند یا ناامید می شوند؟

اگر نظرسنجی‌ها ثابت کنند، جورجیا ملونی و حزب راست افراطی برادران ایتالیا که او کمتر از یک دهه پیش تأسیس کرد، در انتخابات 25 سپتامبر پیروز خواهند شد. ممکن است رئیس‌جمهور ایتالیا از ملونی خواسته شود تا یک دولت ائتلافی مناسب با متحدان راست‌گرا تشکیل دهد.

برای بسیاری از رای دهندگان زن، مسئله جنسیت در مقابل دستور کار است.

برخی نگرانند که ملونی، که مادری را تعالی می دهد، ممکن است به دنبال تضعیف حقوق زنان، از جمله دسترسی به سقط جنین باشد.

برای حامیان او، آنچه اهمیت دارد پلت فرم محافظه کارانه او، «خدا، وطن و خانواده» است، نه جنسیت او.

برادران ایتالیا ریشه در یک جنبش نئوفاشیستی دارد که از میراث بنیتو موسولینی که به زنانی که دارای فرزندان زیادی بودند جوایز اهدا می‌کرد، تمجید می‌کرد. این حزب در انتخابات گذشته، در سال 2018، حدود 4 درصد از آرا را به دست آورد، اما به گفته برخی از نظرسنجی ها، در این انتخابات توانست نزدیک به 25 درصد آرا را از آن خود کند.

لیسیا دوناتی، به عنوان یک فعال کمونیست جوان در دهه 1960، برای قانونی شدن طلاق، که در سال 1970 اتفاق افتاد، مبارزه کرد. قوانین برای مردانی که زنان را به قتل می‌رسانند برای حفظ «عزت خانوادگی»، نرم‌افزاری را تأیید می‌کند.

دوناتی، 84 ساله، اهل توسکانی، گفت: اگر ملونی اولین زن نخست‌وزیر ایتالیا شود، «یک گسست (از گذشته) به این معنا که او یک زن است، اما از نظر فرهنگ محافظه‌کار زنان به عقب می‌رود. بومی که در رم زندگی می کند.

دوناتی گفت که اگر بتواند با این سیاستمدار صحبت کند، می‌گوید: «برای زنان چه جنگی کردی، چه کردی؟ هیچ چی.”

ملونی، 45 ساله، تنها رهبر اصلی حزبی است که در سال 2021 به دولت وحدت ملی همه گیر نخست وزیر ماریو دراگی نپیوست. پس از آنکه نیروهای پوپولیست، از جمله دو تن از متحدان مبارزات انتخاباتی ملونی، در ماه جولای، ائتلاف رئیس سابق بانک مرکزی اروپا، از دراگی حمایت کردند. سقوط کرد و باعث برگزاری انتخابات زودهنگام شد.

اوریا گارگانو، که سازمان BeFree او در رم به زنانی که از خشونت خانگی رنج می‌برند کمک می‌کند، با ناراحتی خاطرنشان کرد که یک سیاستمدار برادران ایتالیا برای دفن جنین‌های سقط‌شده و انتشار اسامی زنانی که حتی بدون اجازه آنها سقط جنین کرده‌اند، به گورستان‌هایی فشار آورده است که در آن جنین‌های سقط شده دفن شوند.

گارگانو گفت: اخیراً ملونی با بازنشر ویدئویی از تجاوز به زنی در خیابان، خشم زنان را برانگیخت – «به خاطر این واقعیت ساده که این یک مهاجر بود که به او تجاوز کرد».

ملونی اکثر مهاجران – که اکثراً مردان هستند – را که با قایق‌های قاچاقچیان به سمت سواحل ایتالیا حرکت می‌کنند، به‌عنوان افرادی که مستحق پناهندگی نیستند، مورد تمسخر قرار داده است.

ملونی عموماً از مطرح کردن آرای زنان صرفاً به این دلیل که زن است خودداری کرده است. اما او از این نزاع ها عقب نشینی کرده است که اگر نخست وزیر شود، برای زنان یک پیروزی نخواهد بود.

خبرگزاری ایتالیایی ANSA وقتی برای مسابقه فرمول 1 به پیست مونزا آمد، گفت: “من هر کسی را به چالش می کشم که بگوید این به معنای شکستن سقف شیشه ای نیست.”

“من یک زن هستم، پس گفتن اینکه شما زن نیستید، اگر چیزهایی را که من می گویم، به زبان بیاورید، باعث خنده من می شود.”

بر اساس نظرسنجی ها، ملونی اندکی بیشتر رای دهندگان مرد را جذب می کند تا زن.

به عنوان یک زن جوان، سناتور اما بونینو، رهبر حزب کوچک +اروپا، که در مبارزات انتخاباتی با رقیب ملونی، رئیس حزب دموکرات، انریکو لتا، متحد است، برای قانونی کردن طلاق و سقط جنین تلاش کرد.

در طول این مبارزات انتخاباتی، ملونی تحت فشار قرار گرفت تا بگوید که آیا در صورت به خطر افتادن سلامتی یا زندگی یک زن، از قانون ایتالیا برای قانونی سقط جنین در 12 هفته اول بارداری یا بعداً حمایت خواهد کرد یا خیر. او اصرار دارد که به قانون احترام می گذارد، اما می خواهد این قانون به گونه ای اجرا شود تا برای زنانی که تصمیم به زایمان دارند کمک کند.

بونینو گفت: “او زیرک خواهد بود – بحث بزرگی وجود ندارد، فقط ما قانون را اعمال نمی کنیم.”

چندین رقیب سیاسی به کمبود پزشکان مایل به انجام سقط جنین در برخی از مناطق ایتالیا، از جمله منطقه مارکه، که توسط حزب ملونی اداره می شود، اشاره کرده اند. بر اساس قانون 1978، پرسنل در سیستم بهداشت عمومی ایتالیا می توانند خود را «مخالف وجدانی» معرفی کنند تا از انجام این روش اجتناب کنند.

در اولین تظاهرات مبارزاتی ملونی در ماه گذشته در آنکونا، شهری در مارچه، حدود 1000 هوادار که به شدت تشویق می‌کردند، بسیار بیشتر از دوجین معترض، که بیشترشان زن بودند، در یک خیابان فرعی بودند.

بر روی پلاکارد یکی از زنان معترض نوشته شده بود: “شما نفرت می ریزید و نماینده من نیستید.”

ملونی که یک فرزند خردسال از همراه مرد خود دارد، آنچه را «لابی‌های LGBTQ» می‌خواند، به سخره می‌گیرد و از ممنوعیت پذیرش فرزندخواندگی توسط افراد مجرد در ایتالیا حمایت می‌کند.

خانواده های «سنتی» برای او بستر جامعه هستند.

نظرات محافظه کارانه او برای برخی از زنان، از جمله آلیس ریبولی، که در سن 18 سالگی برای اولین بار می تواند رای دهد، ناراحت کننده است.

ریبولی از آئوستا در شمال ایتالیا می‌گوید: «بهتر است که ببینیم یک زن در سیاست نقشی از این دست دارد (مانند نخست‌وزیر)، اما شاید نه.

اما زنان دیگر از دستور کار ملونی حمایت می کنند.

لاوینیا مرکانته، 25 ساله، اهل رم، گفت که از او به عنوان یک سیاستمدار حمایت می کند، نه به عنوان یک زن. مرکانته خواهان به قدرت رسیدن جناح راست سیاسی است.

هنوز دیگران نسبت به توانمندسازی زنان به عنوان موضوع مبارزات انتخاباتی بی تفاوت هستند – آنها فقط خواهان دولتی با قدرت ماندگار هستند. از سال 2018، ایتالیا دارای سه ائتلاف حاکم متفاوت بوده است که اغلب در حال منازعه هستند، از سراسر طیف سیاسی.

کاترینا باززانی، 52 ساله، مشاور مالی از آگرات بریانزا در شمال ایتالیا، گفت: “فکر می کنم برایم مهم نیست که راست یا چپ برنده شود.” من دولتی می‌خواهم که ایتالیایی‌ها به آن رأی دهند و پنج سال دوام بیاورد و برنامه‌اش را انجام دهد.»

در مورد ملونی، “بعضی ها می گویند او باید به این سمت برود چون زن است، اما من این طور فکر نمی کنم. همین که او توانایی دارد برای من کافی است. مرد یا زن، برای من یکسان است.”

———

سابرینا سرگی در این گزارش مشارکت داشته است.