شهرهای لیبرال ایالات متحده در ظاهر، کمپ های بی خانمان ها را هدف قرار می دهند

پورتلند، اور. — سرپناه های موقت در کنار جاده های شلوغ، شهرهای چادری در کنار پیاده روها، برزنت ها اتومبیل های خراب را می پوشانند، و کیسه خواب ها در درهای ویترین فروشگاه ها جمع شده اند. واقعیت بحران بی خانمانی در بزرگترین شهر اورگان را نمی توان انکار کرد.

تد ویلر، شهردار پورتلند اخیراً گفت: «احمق خواهم بود اگر اینجا بنشینم و به شما بگویم که امروز در مورد بی خانمانی اوضاع بهتر از پنج سال پیش است. «مردم در این شهر احمق نیستند. آنها می توانند چشمان خود را باز کنند.»

همانطور که کووید-19 در ایالات متحده ریشه دوانید، مردم در خیابان عمدتاً به حال خود رها شدند – در بسیاری از شهرها به دنبال راهنمایی مقامات بهداشت فدرال، کمپ های بی خانمان ها متوقف شد. فقدان اصلاح منجر به وضعیتی شد که در بسیاری از نقاط از کنترل خارج شد و ساکنان ناامید خواستار اقدام شدند زیرا اشکال شدید فقر در خیابان‌های شهر رخ می‌دهد.

ویلر اکنون از قدرت های اضطراری برای ممنوعیت کمپینگ در امتداد جاده های خاص استفاده کرده است و می گوید که بی خانمانی “مهم ترین مسئله ای است که جامعه ما با آن مواجه است، بدون هیچ کدام”.

به‌طور فزاینده‌ای در شهرهای لیبرال در سراسر کشور – جایی که مردم در چادرها در مکان‌های عمومی برای مدت طولانی تحمل می‌شوند – رهبران اردوگاه‌ها را برمی‌دارند و سایر اقدامات سخت‌گیرانه را برای رسیدگی به بی‌خانمان‌ها انجام می‌دهند که چند سال پیش سابقه نداشت.

در سیاتل، بروس هارل، شهردار جدید، بر روی پلتفرمی دوید که خواستار اقدام در اردوگاه‌ها بود و در چند ماه اول ریاست‌جمهوری خود بر شهرهای چادری بسیار قابل مشاهده تمرکز داشت. در مقابل تالار شهر، دو بلوک چادر و وسایل روز چهارشنبه برداشته شد. این پاکسازی پایانی بود بر درگیری دو و نیم هفته ای بین شهردار و فعالانی که کمپ را اشغال کرده بودند و در شیفت کاری برای جلوگیری از جابجایی افراد بی خانمان کار می کردند.

در واشنگتن دی سی، شهردار موریل بوسر در تابستان برنامه آزمایشی را برای پاکسازی دائمی چندین کمپ بی خانمان ها راه اندازی کرد. در دسامبر، ابتکار عمل با یک آزمون حساس روبرو شد، زیرا قانونگذاران به لایحه ای رای دادند که تسویه حساب ها را تا آوریل ممنوع می کند. 5-7 شکست خورد.

در کالیفرنیا، که بیش از 160000 بی خانمان در آن زندگی می کنند، شهرها در حال تغییر نحوه برخورد با بحران هستند. شورای شهر لس آنجلس از قوانین جدید برای ممنوعیت کمپینگ در 54 مکان استفاده کرد. جو بوسکاینو، نامزد شهرداری لس آنجلس، طرح هایی را برای یک اقدام رای ارائه کرده است که در صورت رد پیشنهاد سرپناه، افراد را از خوابیدن در فضای باز در مکان های عمومی منع می کند.

شهردار سانفرانسیسکو، لندن برید، در ماه دسامبر در محله پر جنایات Tenderloin، که به دلیل خرید و فروش مواد مخدر، مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد دوز و بی خانمانی منطقه صفر بوده است، وضعیت اضطراری اعلام کرد. او گفت که زمان آن فرا رسیده است که تهاجمی شویم و “با تمام گاوهایی که شهر ما را ویران کرده اند کمتر تحمل کنیم.”

در ساکرامنتو، رای دهندگان ممکن است در مورد چندین اقدام پیشنهادی مربوط به بی خانمان ها در ماه نوامبر تصمیم بگیرند – از جمله ممنوع کردن مردم از ذخیره “پسماندهای خطرناک” مانند سوزن و مدفوع، در املاک عمومی و خصوصی، و ملزم کردن شهر به ایجاد هزاران تخت سرپناه. مقامات شهری در این منطقه فشار فزاینده‌ای را برای زیر پا گذاشتن کنوانسیون‌های لیبرال احساس می‌کنند، از جمله از سوی یک گروه حفاظتی که خواستار حذف 750 نفر از مردمی است که در امتداد یک راهرو طبیعی 23 مایلی (37 کیلومتری) در رودخانه پارک‌وی آمریکا از منطقه خارج می‌شوند.

مدافعان بی خانمان ها اقدامات تهاجمی را محکوم کرده اند و می گویند که این مشکل به جای یک بحران انسانی به عنوان یک آسیب یا فرصتی برای دستاوردهای سیاسی ارزان تلقی می شود.

دونالد اچ. وایتهد جونیور، مدیر اجرایی ائتلاف ملی برای بی خانمان ها، گفت که حداقل 65 شهر ایالات متحده اردوگاه ها را جرم انگاری یا فراگیر می کنند. هر جا که جمعیت زیادی از افراد بی خانمان وجود دارد، ما شروع کردیم به این به عنوان پاسخ آنها نگاه کنیم.

بحران بی خانمان ها در پورتلند در سال های اخیر به طور فزاینده ای نمایان شده است. در طول شمارش لحظه‌ای این منطقه در سال 2019 – یک سرشماری سالانه – تخمین زده می‌شود که 4015 نفر بی خانمانی را تجربه می‌کردند که نیمی از آنها «بی پناه» بودند یا بیرون می‌خوابیدند. مدافعان می گویند که این تعداد احتمالاً به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

ماه گذشته ویلر از اختیارات اضطراری خود برای ممنوعیت کمپینگ در کناره‌های جاده‌های «پر تصادف» استفاده کرد – که حدود 8 درصد از کل مساحت شهر را در بر می‌گیرد. این تصمیم در پی گزارشی بود که نشان می‌داد ۱۹ نفر از ۲۷ عابر پیاده که سال گذشته در پورتلند توسط خودروها کشته شدند، بی‌خانمان بودند. به افراد در حداقل 10 اردوگاه 72 ساعت فرصت داده شد تا آنجا را ترک کنند.

ویلر گفت: «بسیار واضح است که مردم در حال مرگ هستند. “بنابراین من با احساس فوریت به این موضوع می پردازم.”

مشاور ارشد ویلر – سام آدامز، شهردار سابق پورتلند – همچنین طرحی بحث‌برانگیز را ترسیم کرده است که تا 3000 بی‌خانمان را مجبور می‌کند به پناهگاه‌های موقت عظیم با کارکنان گارد ملی اورگان مجبور شوند. مدافعان می گویند این اقدام، که نشان دهنده یک تغییر عمده در لحن و سیاست است، در نهایت بی خانمانی را جرم انگاری می کند.

آدامز نوشت: «می‌دانم پیشنهادات من ایده‌های بزرگی هستند. “کار ما تا کنون، از جمله کار من، … نتوانسته است نتایج مورد نظر را به دست آورد.”

فرماندار دموکرات اورگان این ایده را رد کرد. اما آدامز می‌گوید اگر شهرهای لیبرال اقدامات شدیدی انجام ندهند، ممکن است اقدامات رای‌گیری برای سرکوب بی‌خانمان‌ها ظاهر شود.

این همان چیزی است که در آستین، تگزاس با گرایش چپ اتفاق افتاد. سال گذشته رای دهندگان در آنجا ممنوعیتی را بازگرداندند که باعث مجازات افرادی می شود که در مرکز شهر و نزدیک دانشگاه تگزاس اردو زده اند، علاوه بر این که درخواست پول در مناطق و زمان های خاص جرم محسوب می شود.

افرادی که با بی‌خانمان‌ها کار می‌کنند از شهرداران می‌خواهند که به جای راه‌حل‌های موقتی که می‌گویند به جمعیت آسیب‌پذیر آسیب بیشتری وارد می‌کند، راه‌حل‌های بلندمدت – مانند مسکن دائم و رسیدگی به علل ریشه‌ای مانند اعتیاد و هزینه‌های اقتصادی را بیابند.

این بیماری همه گیر عوارضی را اضافه کرده است، به طوری که شکایات مربوط به بی خانمان ها در مکان هایی مانند پورتلند به شدت افزایش یافته است، جایی که تعداد کمپینگ هایی که هر هفته پس از شیوع کووید-19 حذف می شوند، از 50 به پنج کاهش یافته است.

این وضعیت بر مشاغل و رویدادها تأثیر گذاشته است و کارفرمایان مرتباً از مقامات می خواهند که کارهای بیشتری انجام دهند. برخی به دنبال نقل مکان هستند، در حالی که برخی دیگر قبلاً دارند – به ویژه بزرگترین تورنمنت گلف سالانه اورگان، LPGA Tour’s Portland Classic، که سال گذشته به دلیل نگرانی های ایمنی مربوط به یک کمپ بی خانمان در نزدیکی، از پورتلند نقل مکان کرد.

جیمز داروین “دار” کراموند، مدیر ساختمان مرکز علوم آب اورگان در مرکز شهر، به شورای شهر درباره تجربه خود در کار در منطقه ای پر از اردوگاه گفت.

کراموند گفت چهار سال پیش بزرگترین نگرانی های امنیتی خرابکاری و سرقت های گاه به گاه خودرو بود. او گفت که در حال حاضر کارمندان اغلب با افراد “بی بند” مواجه می شوند و مجبور می شوند سوزن های دور ریخته شده را کنار بگذارند.

علیرغم صرف 300000 دلار برای امنیت و اجرای یک سیستم دوستانه برای کارگران برای حضور ایمن در فضای باز، بخش سازمان زمین شناسی ایالات متحده به دنبال حرکت است.

من اردونشینان را سرزنش نمی کنم. چند گزینه دیگر برای مسکن وجود دارد. کراموند گفت: طاعون مواد مخدر و مواد افیونی و جهانی که هیچ امیدی به آنها نمی دهد و کمک کمی به آنها می کند. “به نظر من، جایی که مقصر مستقیماً متوجه شهر پورتلند است.”

در شهر نیویورک، جایی که مردی بی خانمان متهم به هل دادن یک زن به سمت مرگ او در مقابل مترو در ماه ژانویه شد، شهردار اریک آدامز از طرحی برای جلوگیری از خوابیدن مردم در قطار یا سوار شدن در خطوط مشابه در تمام شب خبر داد.

آدامز بی خانمانی را به یک “زخم سرطانی” تشبیه کرده است و به آنچه مدافعان آن به عنوان روایتی منفی و نادرست توصیف می کنند که مردم را شرور می کند، وام می دهد.

لورا رکو، معاون مدیر ارتباطات خارجی مرکز سیتی کنسرن در پورتلند، می‌گوید: «با کسی در خیابان صحبت کنید و به معنای واقعی کلمه کمی در مورد داستان‌های او بشنوید – منظورم این است که صادقانه بگویم، بی‌خانمانی ممکن است برای هر یک از ما اتفاق بیفتد.

و برخی سوال می‌کنند که آیا رویکرد سخت‌گیرانه‌تر قانونی است – با استناد به تصمیم دادگاه فدرال 2018 معروف به مارتین در برابر شهر بویز، آیداهو، که می‌گوید شهرها نمی‌توانند بدون ارائه گزینه‌های جایگزین کافی در داخل خانه، خوابیدن یا استراحت افراد در بیرون را غیرقانونی کنند.

وایتهد، از ائتلاف ملی برای بی خانمان‌ها، فکر می‌کرد که این حکم تاریخی مقامات منتخب را مجبور می‌کند تا راه‌حل‌های طولانی‌مدت و ایجاد تخت‌های سرپناه کافی برای نیازهای اضطراری را آغاز کنند. او گفت در عوض، برخی از مناطق تصمیم را نادیده می گیرند یا راه هایی برای دور زدن آن پیدا می کنند.

او گفت: “اگر شهرها در مورد راه حل ها به همان اندازه که در مورد جرم انگاری خلاق هستند، خلاق شوند، پس فردا می توانیم به بی خانمانی پایان دهیم.”

———

کلاین یکی از اعضای سپاه آسوشیتد پرس/گزارش برای ابتکار اخبار ایالتی آمریکا است. گزارش برای آمریکا یک برنامه خدمات ملی غیرانتفاعی است که خبرنگاران را در اتاق های خبری محلی قرار می دهد تا در مورد مسائل پنهان گزارش دهند.