استون ویلا کالوم چمبرز ضربه چکشی به لیدز در حال فروپاشی وارد کرد | لیگ برتر

جسی مارش به سختی یاد می گیرد که چگونه فوتبال می تواند در یک چشم به هم زدن بچرخد. در شروع بازی در اینجا، او برای اولین مسابقه خود به عنوان مسئول لیدز در جاده الند با صدایی از سر و صدا و حمایت ظاهر شد. هیچ شکی وجود نداشت: هواداران لیدز از مرد جدید خود حمایت می کردند. فقط 90 دقیقه بعد، حال و هوای آنها نمی توانست متفاوت تر از این باشد.

چند ثانیه بعد از اینکه کالوم چمبرز این نتیجه را بدون شک با یک ضربه فوق العاده به پایان رساند و نتیجه را 3-0 کرد و اطمینان حاصل کرد که 6 شکست متوالی در لیگ برای لیدز خواهد بود، برخی از هواداران در جایگاه اصلی اینجا به سمت مدیران میزبان برگشتند و احساسات خود را کاملاً روشن کردند. . چند ثانیه بعد، شعارها برای سلف مارش، مارسلو بیلسا، تقریبا کر کننده بود. این هواداران می‌دانند که بسیاری دیگر چه می‌کنند: تیم آن‌ها به شدت در نبردی برای حفظ جایگاه برتر خود است.

آمار، و در واقع کنایه پیرامون آنها، خواندن را ناراحت می کند. آخرین باری که لیدز در شش بازی متوالی لیگ شکست خورد؟ 04-2003، فصلی که با سقوط از لیگ برتر به پایان رسید. این تیم به سمت سرنوشت مشابهی در حال حرکت است و پس از یک نمایش توهین آمیز دیگر، نمی توان گفت که بازی یکشنبه برابر نوریچ چیزی جز برد ضروری نیست.

مارش گفت: «این اساسا یک فینال یکشنبه است و ما باید راهی برای کسب نتیجه در آن مسابقه پیدا کنیم. ما باید همچنان قوی بمانیم و آرام باشیم و در تلاش برای رسیدن به آن شفاف باشیم. استرس آن لحظه را از منظر بازیکنان دست کم گرفتم. من سعی کردم برای گروه شفاف سازی کنم که چگونه می خواهیم بازی کنیم، اما از ابتدا مشخص بود که اعتماد به نفس و تهاجمی نداشتیم.

نگران‌کننده‌تر از همه برای لیدز، به نظر می‌رسد جوی که بازیکنان آن‌ها در دوران سرمربیگری بیلسا در آن رشد کرده‌اند، تأثیر معکوس در اینجا داشته است، با فشاری که تقریباً محسوس است زیرا آنها به شکست دیگری می‌لغزند. مارش گفت: “من چیزهای زیادی در مورد تماشاگران جاده الند شنیدم و فوق العاده بود، و بازیکنان می خواهند عملکرد خوبی داشته باشند به طوری که فشار بیشتری را روی شانه های آنها بیاورند.”

اما این نتیجه به همان اندازه که مربوط به عملکرد استون ویلا بود به عملکرد لیدز هم مربوط بود. اکنون این سه پیروزی متوالی و کلین شیت برای تیم استیون جرارد است که تیم سه گانه هجومی آنها شامل دنی اینگز، اولی واتکینز و فیلیپ کوتینیو دوباره تاثیرگذار بوده است. ضربه نیمه اول کوتینیو باعث شد تا تیم میهمان در نیمه اول به برتری برسد – ضربه او به ایلان مسلیه منحرف شد – و آنها در طول نیمه اول بهترین موقعیت ها را داشتند، به این معنی که وقتی آنها در نهایت به برتری رسیدند جای تعجب نداشت.

جرارد گفت: “من نمی توانم بیشتر از این از بازیکنان در مورد نحوه انجام کارشان بخواهم.” ما این کار را با کنترل انجام دادیم و کاملاً شایسته آن بودیم. هنگامی که در هر دو نیمه مستقر شدیم، نحوه تسلط بر مالکیت یک امتیاز واقعی است.” همانطور که جرارد اشاره کرد، لیدز هر دو نیمه را درخشان آغاز کرد و بعد از شروع مجدد تا حدی به لطف معرفی جو گلهارت و بازگشت طولانی مدت پاتریک بامفورد از مصدومیت، آنها را تقویت کرد.

اما علیرغم چند موقعیت نیمه، از جمله یک توپ هوشمندانه در مقابل دروازه رافینیا که به سختی از دن جیمز فرار کرد، ویلا سوار طوفان شد و درست بعد از یک ساعت یک ضربه بزرگ وارد کرد. متی کش، که قبلاً پاس گل کوتینیو را داده بود، خود را بدون علامت در تیرک عقب دید و از کنار جونیور فیرپو والس کرد و قبل از شلیک فراتر از مسلیه، برتری ویلا را دو برابر کرد. هر حرکتی را که لیدز ایجاد کرده بود کاملاً متوقف کرد و از آنجا نتیجه اجتناب ناپذیر بود.

25 دقیقه پایانی تا حدودی یک راهپیمایی بود و زمانی که تلاش چمبرز از کنار مسلیه عبور کرد، حال و هوای درون جاده الند عمیقاً با شعارهای بیلسا تغییر کرد و خشم حامیان لیدز که بسیاری از آنها در حال حرکت بودند به سمت جعبه مدیران پرتاب شد. خروجی ها با 17 دقیقه باقی مانده است. مارش، که این وضعیت را به جای ایفای نقش در ایجاد آن به ارث برده است، باید احساس می‌کرد که بی‌سکان در کشتی‌ای است که تمام نشانه‌های کشتی در حال غرق شدن را دارد.

چیزی که بسیاری از هواداران لیدز برای مدت طولانی به آن پایبند بوده اند این است که علیرغم فرم خود، سه تیم وجود دارند که به طور بالقوه بدتر از خودشان هستند.

این شب، بیش از هر چیز، نشان می‌دهد که چگونه این طرز فکر خطرناک است. این شغل کاملاً در مقیاس کاری نیست که برایان کلاف جانشین دان ریوی در سال 1974 شد، اما بزرگی شغلی که مارش اکنون با آن روبرو است باید بسیار زیاد باشد.