گواردیولا به لطف هالند | جذاب ترین منچستر سیتی را پیدا کرده است لیگ قهرمانان

ارلینگ هالند نویسنده حرفه ای را با مشکل مواجه می کند. بیشتر اوقات، او کار زیادی انجام نمی دهد. او به سمت توپ می دود. او از توپ دور می شود. پرسه می زند و منتظر می ماند.

او در مجموع 26 لمس داشت، که با استانداردهای او بسیار زیاد است، اما هنوز به راحتی از هر دو دروازه بان کمتر است. و بنابراین بحث در مورد تأثیر هالند به چیزی شبیه به یک دوتایی رضایت بخش تبدیل می شود که حول یک سوال بی ثبات می چرخد: آیا او گل زد یا نه؟ اگر این کار را کرد، احتمالاً سهم او تعیین کننده بوده است. اگر نه، پس 90 دقیقه را صرف تماشای یک مرد بلوند بلندقد کرده اید که به چیزها نگاه می کند.

نکته اینجاست: هالند یکی از آن بازیکنانی است که تا لحظه ای که نیست، کاملا بی اهمیت است. با شش دقیقه باقی مانده از این بازی گروهی چمپیونزلیگ چمپیونزلیگ، شما را می توان بخشید که حتی یک سهم او را به خاطر نیاوردید.

در عوض این جان استونز و جود بلینگهام – مردی که خارج از موقعیت بازی می کرد و مردی که در هر موقعیتی بازی می کرد – بودند که قهرمانان آشکار بودند.

استونز این لحظه را فراهم کرد و از فاصله دور به تساوی کوبید. طبق شواهد اولیه فصل، این بهترین تیم پپ گواردیولا نیست و زیباترین تیم او نیز نیست، اما شاید جالب ترین تیم او باشد. در نیمه های نیمه یک دیدگاه رایج در رسانه های اجتماعی وجود داشت که این یک بازی نسبتاً خسته کننده بوده است. اما بازی های سیتی هرگز نمی توانند واقعا خسته کننده باشند. تهدید بیش از حد وجود دارد، تهدید همیشه ضمنی است، اگر همیشه مورد استفاده قرار نگیرد، تیم بسیار با استعداد، بیش از حد قادر به کارهای عجیب و غریب و غیرقابل توصیف است.

هر چقدر هم که فکر می کنید آنها را تحت پوشش دارید، آنها همیشه می توانند راه دیگری برای آسیب رساندن به شما پیدا کنند. و اینجا بود که استونز، با پژواک وینسنت کمپانی در مقابل لستر و تیم های متعدد الکس فرگوسن، که به این مناسبت رسیدند.

بوروسیا دورتموند مطمئنا بهترین ضربه خود را به این تیم زده است. آنها سفت شدند، فضاها را بسته بودند، به روشی که بسیاری از تیم ها مقابل سیتی انجام می دهند، روی توپ وحشت نکردند. نیکلاس سوله یک استپ اوور را در لبه منطقه خود امتحان کرد. امره کان یک کرلینگ خطرناک کوین دی بروین را خواند و به سادگی آن را با سر یا هک نکرد، بلکه آن را به یک هم تیمی رساند. جک گریلیش و ریاض محرز به سادگی به بن‌بست‌های مشابهی می‌دویدند، داخل را به ترافیک می‌رفتند، یک بازی کمدی دوگانه متشکل از دو مرد مستقیم و بدون ضربات مشت. بلینگهام، حضور درخشان و نشاط آور در خط هافبک دورتموند، آنها را با یک ضربه سر متحرک جلو انداخت. روی خط تماس گواردیولا هم متعجب و هم غافلگیر به نظر می رسید، مثل مردی که به تازگی اطلاعات تغذیه ای پشت قوطی Vimto را خوانده است.

برناردو سیلوا و فیل فودن وارد شدند. و با عقب نشینی دورتموند به خطوط خود، کیفیت مبهم حماسی در خط دفاعی آنها وجود داشت. هواداران میهمان ریتم قبیله ای را شکست دادند. متس هوملس درست در زمانی که هالند می خواست جهش کند، یک سانتر را قطع کرد و با سیلی های پشت سر، ضربات بالا و جشن هایی که ارزش گلزنی داشت از او استقبال شد. اما حتی این هم چیزی گویا بود: اعتراف به باریک بودن حاشیه‌هایشان، عظیم بودن وظیفه‌شان. به سادگی ساکت ماندن هالند به مدت 75 دقیقه مانند یک عمل قهرمانانه بود. خبر بد: هنوز 15 نفر باقی مانده بودند.

و واقعاً در مورد آن هدف چه باید گفت؟ شاید آن‌قدر هدف نبود که یک شاهکار معماری فیزیکی: یک قاب کامل از زمین جدا شده بود، پای چپ مانند یک قوچ کتک‌زن بلند شده بود، صلیب درخشان ژائو کانسلو از ارتفاع زیادی به داخل تکان می‌خورد. شاید ناهماهنگی در این واقعیت وجود داشته باشد که هالند می تواند بسیار حاشیه ای به نظر برسد و سپس چنین پایانی ارائه دهد. اما بعد متوجه می‌شوید که آن دقایق طولانی که صرف دویدن و رکاب زدن نرم می‌شود در خدمت این لحظات است: انرژی ذخیره شده، مدافعان کم شده، صبری که نوع ویرانگر خودباوری است.

این همان بازی‌ای نیست که سیتی می‌برد، یا حداقل به شیوه‌ای نیست که آنها آن‌ها را می‌بردند. اما آنها این کار را اخیراً بیشتر و بیشتر انجام داده اند: فصل گذشته آرسنال خارج از خانه، استون ویلا در تعیین کننده عنوان قهرمانی و اینجا دوباره، یک پیروزی بازگشتی حاصل از هاله خالص، قدرت ذهنی تیمی که بارها کوه را فتح کرده است. آنها دیگر واقعاً نمی دانند چگونه ببازند.

شاید به همین دلیل است که جالب ترین تیم گواردیولا است. شکوفایی و شکوه پیشینیان آن اندک است. هیچ چیز خراب نمی شود و هیچ چیز هدر نمی رود: یک تیم کوچک که وظایف خود را می دانند و به اندازه کافی انجام می دهند. یک بدبین ممکن است آنها را یک تیم معیوب، تیمی از لحظات، شاید حتی یک خیانت خطاب کند. یک خوش بین ممکن است مخالفت کند که این فوتبالی است که به خالص ترین و کامل ترین جوهره اش تقطیر شده است.