زنده در لیدز: چگونه جسی مارش، نیویورک را به نبرد لیگ برتر آورد | فوتبال

پفصل مجدد، 2016. جسی مارش، سرمربی نیویورک ردبولز، یک اردوی تمرینی در توسان، آریزونا، هم برای تیم خودش و هم برای تیم دوم باشگاه ترتیب داده است. مارش به جای اینکه دو گروه را جدا کند و توجه خود را به تیم های اول متمرکز کند، همه را گرد هم می آورد و یک جلسه تمرینی برای 45 بازیکن در سنین و سطوح مختلف ارائه می دهد.

در حاشیه، مارش در اواسط جلسه مکث می کند. او با لبخندی رضایت‌آمیز رو به یکی از همکارانش می‌کند. او می گوید: «این را دوست دارم.»

شش سال بعد، مارش همان تئوری های با هم بودن و کل نگری را در نقش خود به عنوان سرمربی لیدز یونایتد به کار می برد که در نیویورک آن را اصلاح کرد، با توقف هایی در بین – با نتایج متفاوت – در اتریش و آلمان.

پس برای کسانی که با او کار کرده‌اند چندان شگفت‌انگیز نیست که بدانند، برای مثال، در یک کنفرانس مطبوعاتی اخیر، مارش تصمیم گرفت در مورد نتایج امتحانات آرچی گری، هافبک تیم جوانان صحبت کند، و اینکه چگونه او را تشویق کرده است. نوجوان برای ادامه تحصیل

مایک گرلا، وینگر سابق لیدز که زیر نظر مارش با ردبولز بازی می‌کرد، می‌گوید: «او همه را در یک صفحه قرار می‌دهد – کارکنان، بازیکنان، بچه‌هایی که از زمین‌ها مراقبت می‌کنند، افرادی که در حال تمیز کردن امکانات هستند. هر کسی که با باشگاه درگیر است، وقت خود را با آنها می گذراند، نظر آنها را جلب می کند، و همه را وادار می کند که با هم برای بردن چیزهایی بجنگند. این کاری است که او بهترین کار را انجام می دهد: او بهترین ها را از مردم می گیرد.»

و، در بیشتر موارد، کار می کند.

مارش در ژانویه به جای مارسلو بیلسا منصوب شد. لیدز، تنها در دومین فصل حضور خود در لیگ برتر پس از 16 سال غیبت، در خطر سقوط قرار داشت. او بلافاصله از سبکی که بیلسا معرفی کرده بود دور شد و شکل 4-2-2-2 را به طور گسترده در کلوپ های ردبول به کار برد – که بعداً به 4-2-3-1 باریک تبدیل شد – و پرس آف شدید. -توپ

لیدز به اندازه کافی پیشرفت کرد تا از سقوط جلوگیری کرد. در این فصل، پس از یک پنجره نقل و انتقالات تابستانی که در آن اضافات متناسب با سبک او انجام شد، و با یک پیش فصل کامل برای کار با تیم، مارش احساس خواهد کرد که شکست 3-0 اوت از چلسی در الند رود اجرای کامل او بود. سبک: پرس بی امان و یک حمله فشرده و باریک.

نتایج ضعیف از آن زمان – تساوی در خانه مقابل اورتون بین شکست های خارج از خانه مقابل برایتون و برنتفورد – نشان دهنده فضای باقی مانده برای پیشرفت است. اما اگر مارش به خرید بیشتری نیاز داشت – داخلی یا خارجی – بازی چلسی تصویر کاملی بود از آنچه با روش‌های او و مجموعه‌ای از بازیکنان با دقت جمع‌آوری شده لیدز ممکن است.

با این حال، همه قانع نشده اند.

این فقط شبح یک مربی در حال جدایی نیست که مارش باید با آن دست و پنجه نرم کند، بلکه بدنامی علیه مربیان آمریکایی هنگام عبور از اقیانوس اطلس است.

مارش پس از پذیرش شغل لیدز، از باب بردلی، مربی سابق خود در دانشگاه پرینستون و دی سی یونایتد، اولین آمریکایی که در لیگ برتر حضور داشت، مشورت گرفت. انتصاب بردلی در سوانسی سیتی به طور علنی توسط اعتماد هواداران باشگاه محکوم شد و او به طور معمول به دلیل استفاده از زبان بومی فوتبال آمریکایی مورد تمسخر قرار گرفت. او تنها پس از 85 روز اخراج شد.

هر خردی که از بردلی به دست آورد، مانع از توهین مارش و رفتارهایش نشد. به عنوان مثال، شکایت نمایشی او از مسئولان مسابقه در باخت 5-2 مقابل برنتفورد، باعث شد که او یک کارت قرمز دریافت کند و نقدهای آنلاین و چاپی کم نداشته باشد.

اما افرادی که مارش برای پیروزی بیشتر به آنها نیاز داشت، یعنی بازیکنان لیدز، تا حد زیادی تحت تأثیر آمریکایی قرار گرفتند. کسانی که زیر نظر بیلسا بازی می‌کردند، آرژانتینی بی‌نظیر را تحسین می‌کردند، اما او از رئیس جدید دورتر و شخصیت کمتری داشت. بازیکنان به طور خصوصی از مارش، رویکرد و زیرکی تاکتیکی او با لحنی تحسین آمیز صحبت کرده اند.

دیوید لانگول، مربی تیم اصلی شروزبری تاون که زمانی که مدیر آکادمی NYRB بود با مارش کار می کرد، می گوید: “او بسیار با شخصیت است و به عنوان یک مرد بسیار مثبت است.” او فقط یک رهبر است. هر سازمانی می تواند درباره فرهنگ صحبت کند، اما در ردبولز این فرهنگ از جسی نشأت می گیرد. او فرهنگ را پیش برد.

وقتی در اطراف او هستید، می خواهید برای او خوب کار کنید، می خواهید برای او سخت کار کنید. این بازیکنان و کادر فنی هستند.»

جان وولینیک، مدیر فنی سن خوزه ارتکویکز، که پیش از این مربی نیویورک ردبولز II بود، می‌افزاید: «او حس خوبی دارد که چه زمانی آن را تجاری کند و چه زمانی آن را در مورد روابط شخصی ایجاد کند. او همیشه برای آوردن بازیکنان و زمانی که اکثر مربیان کلیپ ها را نشان می دادند هیجان زده بود [of games]او عکس‌های خانواده‌شان را نشان می‌داد.»

لیدز قبل از آمدن مارش ارتباط ضعیفی با آمریکا داشت: وینگر جک هریسون، اگرچه در استوک-آن-ترنت متولد شد، اما محصول سیستم فوتبال ایالات متحده است. او در ۱۴ سالگی آکادمی منچستریونایتد را ترک کرد تا در مدرسه برکشایر در ماساچوست تحصیل کند. او سپس دو سال را با منهتن SC گذراند و قبل از اینکه با باشگاه خواهر منچستر سیتی نیویورک سیتی FC قرارداد ببندد، برای تیم Wake Forest Demon Deacons فوتبال کالج بازی کرد.

اما ورود تابستانی Brenden Aaronson و Tyler Adams به تقویت هویت فراآتلانتیکی در بخش غربی یورکشایر کمک کرده است.

مارش قبلا با هر دو بازیکن کار کرده است: آرونسون در ردبول سالزبورگ، که لیدز این بازیکن 21 ساله را به قیمت 28.8 میلیون دلار (24.7 میلیون پوند) از او خرید. و آدامز که در جوانی در نیویورک با مبلغ 23.1 میلیون دلار (20 میلیون پوند) از RB لایپزیگ به خدمت گرفته شد.

آرونسون در پیروزی چلسی بسیار تحت تاثیر قرار گرفت. گل او که به خاطر آن ادوارد مندی، دروازه بان آبی ها را به خطای پرهزینه سوق داد، نشان دهنده سبک بازی شلوغ و اکتان بالا این هافبک هجومی بود.

و درست همانطور که مارش وظیفه پر کردن خلاء سنگین بیلسا را ​​بر عهده دارد، آدامز در نقش هافبک عمقی که قبلاً توسط کالوین فیلیپس بومی لیدز اشغال شده بود، وارد شده است که تابستان امسال به قیمت 51.9 میلیون دلار (45 میلیون پوند) به منچسترسیتی فروخته شد.

کسانی که با آدامز کار کرده اند مطمئن هستند که این بازیکن 23 ساله نه از چشم انداز جایگزینی فیلیپس و نه از سختی های فیزیکی لیگ برتر غافلگیر خواهد شد.

گرلا در مورد هم تیمی سابقش در NYRB می گوید: «سختی احتمالاً بزرگترین چیز اوست. و این سختی واقعی است. شما به او نگاه می کنید و او خیلی بزرگ نیست، او خیلی با ابهت نیست. اما سرسختی در درون است – نگرش او، وحشی بودن او، توانایی او برای پوشاندن زمین های بسیار، توانایی او برای هم تیمی خوب بودن.

او با یکی از بازیکنان بزرگتر دچار مشکل شد و خودش را حفظ کرد. او در واقع یک جورهایی او را کتک زد. با وجود اینکه او به همان اندازه بچه بود، خط کشی و ایستادن فیزیکی برای خودت، تاثیرگذار بود. از آن روز، ما اینطور بودیم که “آره، این بچه مشروع است.”

او هر چیزی را که جسی می‌خواهد انجام دهد را تجسم می‌کند: از شیوه‌ای که می‌خواهد بازی کند تا ذهنیت، شخصیت و همه این‌ها. تایلر آدامز برای آنچه جسی می‌خواهد مناسب است.»

اینکه آرونسون و آدامز در کنار هم برای لیدز در لیگ برتر پیشرفت می کنند، به نفع ایالات متحده در آستانه جام جهانی زمستان امسال است.

و در حالی که این دو آمریکایی ثابت کرده اند که کیفیت فنی لازم برای موفقیت در بالاترین سطح را دارند، شدت و تعهد آنهاست که بیشتر طرفداران و مارش را تحت تاثیر قرار داده است.

در نیویورک، مدیر به دلیل رسیدن زودهنگام به زمین تمرین باشگاه شهرت داشت و هر روز قبل از ساعت 7 صبح به محل تمرین می‌رسید، و حتی یک دوچرخه ورزشی را وارد دفترش می‌کرد تا بتواند تمرین بدنی را با برنامه‌ریزی فنی‌اش ترکیب کند. او از تمایل به یادگیری در مورد یورکشایر صحبت کرده است و می‌خواهد طرف لیدز او منعکس کننده اخلاق سخت کوش مردم این شهرستان باشد.

گرلا می گوید: «تنها چیزی که طرفداران لیدز همیشه از آن حمایت می کنند و همیشه عاشق آن می شوند، اخلاق کاری شماست. هیچ کس اخلاق کاری بهتر از جسی، تایلر و آرونسون ندارد. بنابراین تا زمانی که آنها به همین منوال ادامه دهند، همیشه مورد احترام و قلب هواداران لیدز خواهند بود.”

اما مارش می‌داند که او هرگز همه مردم را همیشه خوشحال نخواهد کرد. او در عوض بر ادامه شکل دادن به لیدز و هسته جدید ماوراء اقیانوس اطلس در تصویر خود متمرکز است.

او یک روز پس از اینکه تیمش در الند رود چلسی را شکست داد، گفت: “احتمالا هنوز شک زیادی در من وجود دارد.” “مشکلی نیست. طبیعی است. افرادی خواهند بود که از من خوششان می آید و افرادی که از من متنفرند.

من فقط می خواهم که تیم با عشق، اشتیاق و باور بازی کند.