سانه در شب بد لواندوفسکی پیروزی بایرن مونیخ مقابل بارسا را ​​رقم زد | لیگ قهرمانان

شاید زیباترین چیزی که می‌توانید در مورد بارسلونا بگویید این بود که در میان تمام تحقیرهای اخیر آنها مقابل بایرن مونیخ، این کمترین تحقیرآمیز بود. آنها توپ را با هوشیاری و هدفمند به حرکت درآوردند، از چند موقعیت عالی لذت بردند، در مواقعی شبیه بارسلونا محبوب قدیمی بودند، با آن بوی مبهم غرور پیچیده. گاوی و پدری دو تا از بهترین بازیکنان زمین بودند. اما برنده شدن در بحث، جایگزین ضعیفی برای پیروزی در بازی های فوتبال است.

زمانی که لوکاس هرناندز و لروی سانه بایرن را در نیمه دوم مشخص کردند، بارسلونا دوباره جایگاه واقعی خود را در نظم همه چیز یادآور شد: غول سقوط کرده هنوز در تلاش است تا نحوه مدیریت و هدایت این بازی ها را دوباره بیاموزد.

در پایان، این بایرن بود که توپ را با رها کردن به اطراف می‌فرستاد، که توسط یک جمعیت پارتیزان تقویت شده بود و یک تغییر ماهرانه در میانه میدان در نیمه‌دیم.

بایرن ممکن است تا اینجای فصل بوندسلیگا را کاملاً روشن نکرده باشد و در 6 بازی اول خود سه تساوی کسب کرده باشد. اما به نظر می رسد چیزی در مورد این رقابت و این مخالفت باعث می شود که در آنها قاطی شود.

رابرت لواندوفسکی، با همه نفوذ و صنعتش، بازگشت ضعیفی به خانه داشت. دفاع بارسلونا که در نیمه اول بسیار خوب بود، در لحظات کلیدی نیمه دوم خاموش شد. این عادلانه نبود، به معنای دقیق کلمه. اما در درازمدت، این ممکن است نتیجه ای باشد که بارسلونا به آن نیاز داشت.

خود لواندوفسکی با تشویق هواداران بایرن وارد عرصه شد که به نوعی مناسب بود. آنقدر به او احترام می گذارند که از او متنفرند. آنها هرگز او را به اندازه ای دوست نداشتند که او را تعالی بخشند. آن‌ها آنقدر از او می‌ترسند که نمی‌توانند از این تصور که او به‌خاطر دیگری تبدیل شود، واقعاً راحت باشند.

بارسلونا به نوبه خود به انگیزه ای بیشتر از اعداد هشت و دو نیاز نداشت: نتیجه فروتنی معروف خود در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان 2020.

از همان ثانیه های اول مثل یک تیم با کینه و ماموریت فشار می آوردند و می کوبیدند. سطح آن چرب بود، تکل‌ها زهرآگین بودند و مراحل اولیه آن‌قدر شبیه بازی فوتبال نبود که تصمیم‌گیرنده عنوان لیگ راگبی بود: بدن‌هایی که همه جا پرواز می‌کردند، موج پس از حمله، ضربات مورب بلند و تند، یأس در هر کار نوشته شده بود. مطبوعات خونخوار بایرن را می دانیم. در مقابل، بارسلونا در چند ماه گذشته بسیار پیشرفت کرده است که نشان از مربیگری ژاوی و افزایش سطح آمادگی جسمانی او دارد.

و به ناچار، دیری نپایید که لواندوفسکی شروع به نقش آفرینی در روند دادرسی کرد. به طرز شگفت انگیزی، سه موقعیت خوب به تنهایی در نیمه اول به ارمغان آورد: یک ضربه رگبار شکارچی غیرقانونی که از بالای دروازه عبور کرد، یک ضربه سر از فاصله نزدیک توسط مانوئل نویر و یک شوت از فاصله 12 یاردی درست قبل از استراحت. او با مهارت مورد حمایت عثمان دمبله بود که در حال ظهور بود، که در تابستان پس از یک حماسه پایان ناپذیر جدایی، دوباره با باشگاه قرارداد امضا کرد، و او در حضورهای اخیر خود اجمالی از بازگشت به فرم را ارائه کرده بود.

همیشه یک بازیکن در آنجا حضور داشته است، بازیکنی که فقط به کمی اعتماد و کمی راهنمایی نیاز داشته است. ژاوی اولی را به او داده است. لواندوفسکی دومی.

و در برابر مخالفانی مانند این، جایی که چند ثانیه اول مالکیت توپ بسیار مهم است، سرعت، جسارت و توانایی دمبله برای خارج شدن از موقعیت تنگ باعث مشکلات متعددی برای بایرن شد. او حتی ممکن است یک پنالتی داشته باشد که آلفونسو دیویس او را در لبه منطقه به زمین بیاندازد.

یولیان ناگلزمن که مشتاق به بازگرداندن کنترل در خط میانی از گاوی و پدری بی همتا بود، لئون گورتزکا را وارد زمین کرد، که در شروع نیمه دوم مارک آندره تراشتگن را به خوبی مهار کرد. و بایرن از گوشه‌ای که به‌وجود آمد، به یک غرش هیجان‌انگیز و آرامش‌بخش رسید. هرناندز ضربه ای به شانه چپ مارکوس آلونسو زد، از سمت راست او رد شد و در سانتر متحرک جاشوا کیمیچ با سر وارد شد.

به نوعی، بایرن در بهترین حالت بالینی و بدبینانه خود بود: تیمی که به آرامی نقاط ضعف شما را بررسی می کند، دروغ های زمین را بررسی می کند و سپس به سادگی راهی پیدا می کند.

به سختی سه دقیقه نگذشته بود که جمال موسیالای درخشان شکافی را در خط دفاعی بارسلونا دید و به سادگی به سمت آن دوید و 20 یاردی را افزایش داد. سانه پاس خود را جمع کرد، به سمت تراشتگن دوید و ضربه ای هوشمندانه از کنار دست راست او رد کرد. و علیرغم تمام وعده ها و اختراعات بارسلونا، با ناکامی های آشنا شکست خورده بود: دفاعی که هنوز مستعد نقص های مرگبار در تمرکز بود.

هنوز فرصت عجیبی برای بارسلونا وجود داشت: پدری پس از یک و دو لذت بخش با لواندوفسکی به تیرک دروازه برخورد کرد.

اما شدت بیت آغازین تبخیر شده بود و شاید در پایان انتظار این بود. به هر حال، این هنوز یک کار در حال پیشرفت است، تیمی که تا حد زیادی در تابستان دور هم جمع شده و پر از استعداد و نوید است. اما هنوز چیزی بیش از این نیست.