چگونه دولت لیز تراس «ارتدوکس خزانه داری» را به چالش می کشد؟ | سیاست اقتصادی

برکناری سر تام اسکالر به عنوان نارنگی برتر وزارت خزانه داری، بیانیه ای وحشیانه از قصد دولت جدید لیز تراس بود. پیام روشن بود: روزهایی که استراتژی اقتصادی بریتانیا با لوبیا پیشخوان تعیین می شد به پایان رسیده بود. از این پس، رشد به جای متعادل کردن کتاب ها در اولویت است.

این نظریه است. در عمل، حذف چیزی که تراس به عنوان «دست مرده» تعالیم خزانه داری از اداره اقتصاد می داند، احتمالاً دشوار خواهد بود. این واقعیت که هر چهار معاون رئیس بانک انگلستان، پسران قدیمی خزانه داری هستند، نمونه ای از تأثیر آن بر ماشین آلات سیاست گذاری اقتصادی است. در گذشته تلاش هایی برای کاهش اندازه قدرتمندترین بخش وایت هال صورت گرفته است. دیر یا زود همه شکست خورده اند.

“ارتدوکس خزانه داری” به چه معناست؟

این سر وینستون چرچیل بود که برای اولین بار دیدگاه خزانه داری نسبت به جهان را تعریف کرد. چرچیل در سخنرانی بودجه سال 1929 خود گفت که کسری بودجه بهای دارد، زیرا دولت باید بابت پولی که قرض می گیرد بهره بپردازد و هر چه بیشتر وام بگیرد نرخ بهره بالاتر می رود.

با افزایش هزینه استقراض، کسب‌وکارها برنامه‌های توسعه را به تعویق می‌اندازند، بنابراین هرگونه افزایش هزینه‌های عمومی بالاتر با «ازدحام» سرمایه‌گذاری خصوصی جبران می‌شود. در دیدگاه کلاسیک خزانه داری جهان، سیاست مالی انبساطی (کاهش مالیات یا افزایش مخارج) هیچ تاثیری بر رشد یا اشتغال ندارد.

حمله به “ارتدوکس خزانه داری” چیز جدیدی نیست. جان مینارد کینز در سال‌های بین‌جنگ استدلال می‌کرد که هزینه‌های طرح‌های ایجاد شغل برای خود جواب می‌دهد، زیرا صف‌های کوتاه‌تر به معنای مالیات‌های بالاتر و هزینه‌های رفاهی کمتر است.

اخیراً، ارتباط فرضی بین کسری بودجه بزرگ و نرخ های بهره بالاتر بازار شکسته شده است. بریتانیا هم در بحران مالی 2008-2009 و هم در همه گیری جهانی از سال 2020 به بعد مبالغ هنگفتی وام گرفت، اما نرخ بهره (یا بازده) اوراق قرضه دولتی پایین است.

همچنین تلاش‌ها برای کاهش کسری بودجه در طول سال‌های ریاضت اقتصادی دهه 2010 منجر به رشد سریع‌تر نشد. برعکس، روند رشد بریتانیا از 2.5 درصد در سال قبل از بحران مالی جهانی به بهترین حالت امروز 1.5 درصد کاهش یافته است.

لیز چی هستن خرپا و کواسی کوارتنگ در حال تغییر هستند؟

تراس و صدراعظم او، کواسی کوارتنگ، می گویند که «ارتدوکس» خزانه داری توضیح می دهد که چرا اقتصاد از زمان بحران مالی 2007-2009 ضعیف عمل کرده است و بنابراین رویکرد متفاوتی مورد نیاز است. به گفته آنها، کاهش مالیات به تقویت فعالیت کمک خواهد کرد. آنها می گویند سیاست مالی انبساطی و اصلاحات سمت عرضه، نرخ رشد سالانه اقتصاد را به 2.5 درصد افزایش می دهد.

گفتن این کار آسان تر از انجام آن خواهد بود. افزایش نرخ رشد روند اقتصاد حتی به میزان 0.5 درصد، دستاورد بزرگی خواهد بود، که نیازمند اقدامات اساسی برای درمان برخی از مشکلات بلندمدت بریتانیا است: سرمایه گذاری ضعیف و مهارت های ضعیف در میان آنها.

علاوه بر این، تراس اولین نخست وزیری نیست که خزانه داری را مانعی برای رشد سریع تر می داند. در دهه 1960، هارولد ویلسون یک وزارتخانه کاملاً جدید – وزارت امور اقتصادی – را به عنوان راهی برای دور زدن احتیاط خزانه داری راه اندازی کرد. DEA قبل از پایان دهه منحل شد.

سایر کشورها – مانند آلمان – دارای وزارتخانه های دارایی و اقتصادی جداگانه هستند، اما به نظر می رسد تراس و کوارتنگ قصد دارند خزانه داری را از درون تغییر دهند نه تجزیه آن. صدراعظم به مقامات خود گفته است که آنها بخشی از یک وزارت دارایی عالی هستند اما اکنون باید “کاملاً روی رشد” تمرکز کنند.

بعد چه اتفاقی می افتد؟

خروج عجولانه Scholar اولین نمونه از تفکر جدید بود، اما “رویداد مالی” هفته آینده که طرح سقف قیمت انرژی دولت را مشخص می کند و جزئیات کاهش مالیات وعده داده شده توسط تراس را اعلام می کند مهم تر خواهد بود. این یک گسست واقعی با ارتدوکس خزانه داری خواهد بود، اگرچه باید دید که آیا این وقفه موقتی یا دائمی خواهد بود.

بر اساس دیدگاه خزانه داری جهان، رویکرد تراس برای رشد نشان دهنده یک قمار بزرگ است، اما اگر مقامات نسبت به مقامات استراتژی نخست وزیر تردید داشته باشند، تردیدهای خود را برای خود نگه می دارند و منتظر یک لحظه مناسب برای تاکید مجدد بر مزایای این خواهند بود. انضباط مالی تحولات وایت هال ویلسون با یک بحران استرلینگ شکست خورد و با توجه به اینکه پوند از برابری یک به یک در برابر دلار آمریکا فاصله چندانی نداشت، طرح تروس به راحتی می توانست به همان سرنوشت دچار شود.