ساکنان هنگ کنگ برای ادای احترام به ملکه الیزابت ساعت ها صف می کشند | هنگ کنگ

این گرم ترین روز ثبت شده در ماه سپتامبر بود، با این حال، زیر یک آفتاب تند، هزاران هنگ کنگری به کنسولگری بریتانیا هجوم آوردند و تا چهار ساعت در یک صف طولانی که بیش از 500 متر در یک پارک عمومی امتداد داشت منتظر بودند تا کتاب تسلیت را امضا کنند. برای ملکه الیزابت دوم روز بعد، هزاران نفر دوباره آمدند، و باعث شد کنسولگری ساعات کاری را تا ساعت 7 بعد از ظهر برای کل هفته افزایش دهد.

بسیاری آمدند تا «بانوی رئیس» را ستایش کنند – لقبی محبت آمیز برای ملکه که به مدت 45 سال رئیس دولت استعماری هنگ کنگ بود – در حالی که فرصت ملاقات با همفکران هنگ کنگ و به اشتراک گذاشتن خاطرات خود از شهر تحت سلطه بریتانیا در طول دوران را گرامی داشتند. انتظار طولانی

پس از آنکه پکن دو سال پیش در پاسخ به اعتراضات ضد دولتی در سال 2019، قانون امنیت ملی گسترده‌ای را معرفی کرد، تجمعات و اعتراضات – که زمانی در کانون شکوفایی آزادی‌های مدنی رایج بود – مدت‌هاست از خیابان‌های هنگ‌کنگ ناپدید شده‌اند.

مرگ ملکه، برای برخی، حس غم و اندوه عمیقی را برانگیخته است که فراتر از یک خاطره دوست داشتنی، سوگواری برای دورانی است که آنها به دوران طلایی هنگ کنگ نگاه می کنند، که طی آن از یک شهر فقیرانه به یک کلان شهر بین المللی تبدیل شد. که به موفقیت مالی و آزادی های مدنی قوی خود افتخار می کرد.

«این یک فرصت نادر برای هنگ کنگری‌های واقعی است که در همبستگی و گفتگو گرد هم آیند. فکر نمی کنم فرصت های دیگری دوباره وجود داشته باشد. از سال 2019، ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم.

او با اشاره به دیدار ملکه در سال 1975، زمانی که تصویر او در حال صحبت با دستفروشان در بازار و بازدید از یک املاک مسکونی عمومی بود، گفت: “ما در مورد بازدیدهای او از هنگ کنگ صحبت کردیم – او زیبا بود اما سر به زیر بود.”

«اما بیشتر، ما در مورد چگونگی به ارمغان آوردن حکومت قانون، اقتصاد آزاد، سیستم آموزشی، مراقبت های بهداشتی همگانی، مسکن عمومی، اصلاحات اجتماعی و سیاسی صحبت کردیم. ما فکر می کنیم اینها بزرگترین کمک های آنها به هنگ کنگ بود.

برخی در صف از حضور پلیس محتاط بودند اما درجاتی از محافظت را در خارج از کنسولگری بریتانیا احساس می کردند. برخی دیگر از دیده شدن در عزاداری در ملاء عام خودداری کردند، زیرا نگران بودند که مقامات آنها را زیر نظر داشته باشند. روزنامه تا کونگ پائو تحت حمایت پکن عزاداران هنگ کنگ را به “نوستالژی استعماری” متهم کرد و گفت که این دلیلی است بر این که کار روی “استعمار زدایی” باید تشدید شود. همچنین «رسانه‌های ضد چین» را به دلیل دست‌فروشی «تبلیغات سیاسی» از طریق مرگ ملکه محکوم کرد.

لی، یک بازنشسته 73 ساله در صف، پس از اعلام مرگ ملکه، زمانی که ساعت از 1 بامداد در هنگ کنگ گذشته بود، تمام شب را بیدار ماند. او احساسات خود را پس از فرار از چین به هنگ کنگ در سال 1964 به یاد آورد: «تصویر او را در ادارات دولتی دیدم و فکر کردم: «به اندازه کافی خوش شانس هستم که به هنگ کنگ آمده ام. اکنون می توانم همه کارها را آزادانه انجام دهم، می توانستم درس بخوانم و شغلم را بدون ارزیابی سیاسی انتخاب کنم. من باید سخت کار کنم و زندگی شایسته ای داشته باشم.»

عنوان از یک کارتون که در فضای مجازی منتشر شده است با عنوان «خداحافظ رئیس» گفت: «او از ما نخواست که سرود ملی بریتانیا را یاد بگیریم، نه تاریخ کشورش را. او نه خواستار میهن پرستی بود و نه ستایش، با این حال او برای همیشه در قلب ما زندگی می کند.

در میان دریایی از ادای احترام به گل ها، عکس های ملکه و چندین خرس عروسکی پدینگتون، در یک پیام آمده بود: «شما به خاطر ظرافت و میراث خود به یاد خواهید ماند: هنگ کنگ زمانی آزاد و متمدن».