بیکاری در بریتانیا از سال 1974 به پایین ترین حد خود رسیده است، اما کارگران با کاهش حقوق مواجه هستند | آمار بیکاری و اشتغال انگلستان

حداقل یک مقایسه با دهه 1970 وجود دارد که دولت را خوشحال می کند. علیرغم فشار شدید بر خانوارها ناشی از افزایش تورم، بیکاری در بریتانیا در سه ماه منتهی به جولای به پایین‌ترین نرخ از ژوئیه 1974 کاهش یافت.

با 3.6٪، نسبت به نرخ 3.8٪ در سه ماه منتهی به ژوئن، نسبت افراد بیکار تقریباً برای 50 سال کمتر نبوده است. با وجود یک رکود طولانی مدت در افق فوری و افزایش هزینه های زندگی که به شدت به خانوارها ضربه می زند، این سیگنال قدرت در بازار کار حداقل آرامشی را فراهم می کند.

با این حال، اینجا جایی است که خبرهای خوب به پایان می رسد. با وجود بیکاری کم و مشاغل خالی نزدیک به یک رکورد، کارگران بریتانیایی نمی بینند که این تنگی در بازار کار به رشد دستمزد نزدیک به نرخ تورم تبدیل می شود.

به طور واقعی – با تعدیل هزینه زندگی – دستمزد معمولی 2.8٪ کاهش یافت، بزرگترین کاهش سالانه در سوابق مربوط به 20 سال قبل. هشدارهای مربوط به مارپیچ دستمزد-قیمت را فراموش کنید (زمانی که رشد دستمزد به فشار تورمی اضافه می‌کند): برای اکثر مردم، فشار دستمزدها زمستان آینده را به یکی از سخت‌ترین زمستان‌ها تبدیل می‌کند.

در بحران هزینه های زندگی، برخی از کارگران افزایش حقوق شدیدتری نسبت به سایرین دارند، با رشد دستمزد بخش دولتی قبل از تورم 2% در مقایسه با 6% در بخش خصوصی – بزرگترین تفاوتی که اداره آمار ملی تاکنون گزارش کرده است.

برای بانک انگلستان، تعیین کنندگان نرخ بر رشد دستمزد قبل از تورم تمرکز خواهند کرد. در تمام بخش‌های اقتصاد، دستمزدهای معمولی 5.2 درصد افزایش یافت، نرخی به‌طور قابل‌توجهی سریع‌تر از قبل از کووید. با این حال، تمرکز طولانی مدت روی این رقم نادرست است.

نگرانی بزرگ این است که بازار کار ممکن است به نقطه اوج نزدیک شود، زیرا بریتانیا در آستانه یک رکود طولانی مدت قرار دارد. بیکاری یک شاخص عقب مانده است، در حالی که در آخرین ارقام چندین تحولات نگران کننده وجود دارد.

علیرغم کاهش نرخ بیکاری، بیشتر آن ناشی از افزایش بی‌تحرکی اقتصادی است – زمانی که بزرگسالان در سن کار به آماردانان ONS می‌گویند که نه سر کار هستند و نه به دنبال شغل هستند – در بحبوحه افزایش بیماری‌های طولانی مدت و تعداد بالاتری از افراد. دانش آموزان. در کنار 1.2 میلیون نفر بیکار، عدم فعالیت اقتصادی برای اولین بار در هفت سال گذشته به بالای 9 میلیون نفر رسید.

در زیر کاپوت نیز علائم هشدار دهنده برای جاده پیش رو وجود داشت. پس از افزایش رکورد در بازگشایی از قرنطینه، در حالی که کارفرمایان در تلاش برای یافتن کارمندان بودند، مشاغل خالی در ماه اوت با 34000 کاهش به کمتر از 1.3 میلیون نفر رسید. این بزرگترین سقوط سه ماهه از اواسط سال 2020 در طول موج اول کووید بود و می تواند نشان دهنده کاهش قابل توجهی در اشتهای استخدام باشد.

به عنوان نشانه ای از کاهش تقاضا برای کارکنان، اشتغال 40000 نفر در سه ماه منتهی به جولای افزایش یافت – کمتر از یک سوم افزایش مورد انتظار در نظرسنجی رویترز از اقتصاددانان.

با جمع شدن ابرهای طوفانی اقتصادی، ترس از کاهش نرخ بیکاری ممکن است به زودی معکوس شود. کارفرمایان ممکن است در ماه‌های آینده، در مواجهه با قبض‌های بسیار بالای انرژی خود و سایر هزینه‌های رو به افزایش، و همچنین کاهش تقاضای مصرف‌کننده، زیرا خریداران کمربند خود را در بحبوحه بحران هزینه زندگی سفت می‌کنند.