اسکاتلند با اندوه و آهنگ با “ملکه ما” خداحافظی کرد | ملکه الیزابت دوم

تیمردم اسکاتلند، از نخست‌وزیر گرفته تا مدعیان منفعت، در حالی که تابوت ملکه‌شان در «کلیسای کلیسای ادینبورگ»، جایی که 69 سال پیش برای اولین بار تاج اسکاتلندی را به او دادند، آرام گرفت، با احساسی خداحافظی کردند.

مزامیر ملکه که در کرتی کرک در املاک بالمورال می‌خواند، با حضور صدها تن از شخصیت‌های برجسته در مراسم شکرگزاری برای زندگی او در کلیسای جامع سنت گیلز، قرار بود موسیقی ارگ اوج بگیرد.

هزاران نفر از اعضایی که وزیر سنت گیلز، کالوم مک‌لئود، آن را «ملتی غمگین» با کوله‌پشتی‌های پر از ساندویچ و صندلی‌های ساحلی تاشو توصیف کرد، صبورانه در صف ایستادند تا از کنار او وداع کنند.

در میان کسانی که در کلیسای جامع گوتیک معروف به “کرک بالا” ادینبورگ به ادای احترام می‌کردند، گوردون براون بود که با آرواره ثابت در حالی که شاه چارلز و خواهران و برادرانش پشت تابوت مادرشان راه می‌رفتند، ایستاده بود، درحالی‌که تابوت با احتیاط به سمت یک تابوت کشیده شده بود تا در آن دراز بکشند. 24 ساعت استراحت کنید گری بیرسدال، یک فرد اخیراً بی خانمان، هم که قصد خداحافظی داشت، به صف مار پراکنده مردمی که منتظر عبور از کنار تابوت او بودند پیوست تا به سادگی «متشکرم» را بگوید. و سیمون کوک بود که سه فرزند نوجوان خود را از لیوینگستون آورده بود تا شاهد چیزی باشد که پسر 18 ساله‌اش کانر می‌گوید «تاریخی از تاریخ» است.

سیمون گفت: “او ملکه ما بود، اما او همچنین بخشی از چیزی بسیار بزرگتر بود.” این یک تغییر بزرگ برای کشور و جهان است.»

در ساعت 3:15 بعدازظهر، تابوت ملکه که در استاندارد سلطنتی اسکاتلند پوشانده شده بود، به آرامی توسط هشت پرسنل نظامی به داخل ساختمان حمل شد و در محل بین جنگلی از ستون های ماسه سنگی بلند شد.

این آغاز فرآیندی بود که دوک یورک در روز شنبه به یکی از مردم در Balmoral توصیف کرد که “او را از خانواده تحویل می دهد”.

در حالی که شاه چارلز، ملکه همسر کامیلا و سایر اعضای حزب نگاه می کردند، تاج اسکاتلند که مربوط به سال 1540 و جیمز پنجم است، به آرامی بالای سر قرار گرفت. در کنار آن تاج گلی از گل رز سفید، گل داوودی، اسطوخودوس سفید خشک شده از Balmoral و رزماری قرار داشت. این سرویس با تاریخ تپش داشت. مک‌لئود به جماعت یادآوری کرد که کلیسای جامع محلی بوده است که جان ناکس با مری ملکه اسکاتلند و محل موعظه الیور کرامول بوده است. موسیقی قرن هفدهمی از هنری پورسل تو می دانی خداوند اسرار قلب ما بود که با زیبایی خیره کننده ای توسط گروه کر خوانده می شد.

بارها و بارها لحظاتی در خدمات یک ساعته وجود داشت که به نظر می رسید اسکاتلند محکم ملکه را در آغوش می گیرد.

کارن متیسون، خواننده محبوب و کاریزماتیکی که با گروه فولک Capercaillie به شهرت رسید و از حامیان صریح استقلال اسکاتلند، به زبان گالیک، نسخه‌ای از مزمور 118:17 را خواند (“من نخواهم مرد، بلکه زندگی خواهم کرد و خواهم کرد. کارهای خدا را کشف کن»)، روی چنگ تنظیم شد.

مک‌لئود گفت: «ما برای خداحافظی اسکاتلند با پادشاه فقیدمان که عشقش به اسکاتلند افسانه‌ای بود، گرد هم آمده‌ایم.

کشیش دکتر ایان گرین شیلدز، ناظم مجمع عمومی کلیسای اسکاتلند، «قلب مهربان و حس شوخ طبعی ملایم» او را توصیف کرد و تأکید کرد که وقتی در بالمورال بود برای بسیاری «همسایه و دوست» بود.

او گفت: «ما با قدردانی از پیوندهای عمیق او با سرزمین ما و مردم آن قدردانی می کنیم.

در سمت دیگر تابوت، نخست وزیر، لیز تراس، نشسته بود که کمتر از یک هفته پیش پس از درخواست برای تشکیل دولت جدید، با ملکه دست می داد. حالا او برای طولانی‌ترین سلطنت یک پادشاه در تاریخ بریتانیا عزادار بود. در صندلی بعدی، نیکولا استورجن، اولین وزیر اسکاتلند، نشسته بود که از جامعه 3 قرائت کرد (“برای هر چیزی یک فصل و زمانی برای هر موضوعی در زیر بهشت ​​وجود دارد، زمانی برای تولد و زمانی برای مردن” .)

تصور کردن افکار شاه چارلز تنها امکان پذیر بود که او با این جمله به پایان رسید: «آنچه که هست، قبلا بوده است. آنچه که باید باشد، در حال حاضر وجود دارد».

استورجن به تابوت ملکه تعظیم کرد که ملکه به صندلی خود بازگشت.

در میان گروه‌هایی از سراسر جامعه اسکاتلند که در داخل کلیسای جامع حضور داشتند، نمایندگانی از موسسات خیریه اسکاتلندی بودند که ملکه حامی آنها بود، از جمله Chest Heart & Stroke Scotland، ارکستر ملی سلطنتی اسکاتلند و اتحادیه فوتبال اسکاتلند.

پس از تشکیل جماعت، از جمله رهبر سابق SNP، الکس سالموند، رهبران سابق لیبرال دموکرات، دیوید استیل و منزیس کمپبل و وزیر دفاع سابق کارگری جورج رابرتسون، کلیسای جامع در اختیار عموم قرار گرفت و برای کسانی که مچ بند را بسته اند باز خواهد بود. تا سه شنبه بعد از ظهر دسترسی داشته باشید.

در میان کسانی که اوایل روز در صف ایستاده بودند، جو ویلیامز، 41 ساله، افسر سابق زندان بود که یکشنبه شب از منچستر خارج شده بود و تا ساعت 5:45 صبح در صف کلیسای جامع بود.

“فقط این واقعیت است که من تاج را به مدت 15 سال بر سر گذاشتم [on her prison officer epaulettes] من فقط برای سلطنت احترام زیادی قائل هستم.» من چارلز را دوست دارم. چند نکته وجود داشت که من از او مطمئن نبودم، اما با دیدن او اکنون او فوق العاده شده است. او در میان مردم بیرون بود [Buckingham] قصر [on Friday]. او هنوز هم ارزش های قدیمی مادرش را دارد اما کاملاً آینده نگر است.»

پیت بایندر 60 ساله که از سواحل شمالی اسکاتلند پایین آمده بود و یکی از اولین کسانی بود که به ملکه ادای احترام کرد، اضافه کرد: “من برای ملکه و همچنین برای چارلز احترام زیادی قائل هستم.” “من فکر می کنم او یک پادشاه درخشان خواهد بود. فکر می کنم او با مردم ارتباط برقرار می کند.»

جن کرسول حوالی ساعت 9 صبح با سه دوست، صندلی های کمپینگ، کیسه ای از رول سوسیس و کتاب هایی برای خواندن برای گذراندن زمان از جمله، به طور مناسب، «بازگشت پادشاه» اثر جی آر آر تالکین وارد شد.

او گفت: “من نمی توانم به چیزی بیشتر از بریتانیایی فکر کنم که در یک صف به خوبی سازماندهی شده باشم.”

کرسول، که در ادینبورگ زندگی می کند، گفت که مرگ ملکه در Balmoral به او اجازه “وداع اسکاتلندی” داد.

رویدادهایی مانند این می تواند بسیار لندن محور باشد، اما ملکه ارتباط بسیار شخصی با مردم اسکاتلند داشت. در حالی که احترام زیادی وجود داشت، او نیز یکی از ما بود.»