کارلوس آلکاراز آزادی خود را با پیروزی هیجان انگیز US Open | تنیس آزاد آمریکا 2022

جییک ماه پیش، در حالی که تورهای تنیس در آغاز ماه اوت به فصل هارد کورت آمریکای شمالی می رفتند، کارلوس آلکاراز زیر بار موفقیت سریع خود احساس می کرد. مراحل اولیه صعود او بسیار آسان به نظر می رسید – او عناوین بزرگی را برای سرگرمی به دست آورد، عملکردی بهتر از نواک جوکوویچ و رافائل نادال داشت و اسپانیایی با لبخندی بر لب در رده بندی صعود کرد. اما حالا با توشه‌ای که همراه با عروجش بود سر و کار داشت. فشار و انتظارات، هدف جدید براق روی پشتش.

در حالی که آلکاراز در آن رویدادها چهره شجاعی داشت و با مشت می غلتید، در حالی که در کنار خود جام یو اس اوپن نشسته بود و به چند ماه گذشته نگاه می کرد، صریح صحبت کرد. او گفت: “من کمی شادی را از دست دادم.” من فشار را احساس کردم. نمی‌توانستم در زمین بازی لبخند بزنم، کاری که در هر مسابقه و هر تورنمنت انجام می‌دهم.»

فشاری که او احساس می کرد در نتایج او منعکس شد. او پس از شکست‌های متعدد در اوایل تابستان به بازیکنان جوانی که حتی انگیزه بیشتری برای شکست دادن او داشتند، در اولین مسابقه خود در مونترال سقوط کرد. در سینسیناتی، در یک چهارم نهایی فشرده، کامرون نوری او را از دست داد. او با این امید ساده به نیویورک رسید که شادی خود را بازیابد: «من فقط برای لذت بردن اینجا آمدم، می‌دانی؟ لبخند زدن در زمین، لذت بردن از بازی تنیس.”

برای خوان کارلوس فررو، مربی آلکاراز، یک راه حل ممکن برای بازیابی احساس آزادی و شادی، صرفاً اجرای سبک بازی بود که بیشتر این احساسات را برانگیخت. آنها روزهای قبل از یو اس اوپن را صرف کار روی آلکاراز کردند که تا آنجا که می توانست به تور نزدیک شود، به توپ های کوتاه هجوم آورد و به محوطه جلو رفت.

این بازتابی از استعدادهای حیرت انگیز و لایه لایه آلکاراز است که او بر روی یک جنبه از سبک خود زوم کرد و از آن برای دویدن در مسابقات استفاده کرد، اولین عنوان گرند اسلم خود را به دست آورد و اولین مرد نوجوان مرد شماره 1 شد. ، 2-6، 7-6 (1)، 6-3 بر کاسپر رود در فینال پیروز شد، او 25 بار به تنهایی سرویس و والی زد. در امتیازات بزرگ، آلکاراز شفافیت برای ادامه حرکت رو به جلو را داشت و هر دو ست پوینت را در ست سوم محوری با والی های بدون اعصاب نجات داد.

با ادامه صعود او، این بازیکن اسپانیایی مقایسه های بی شماری با بزرگان اخیر، نادال، جوکوویچ و راجر فدرر، بت او، دریافت کرده است. از یک طرف قابل درک است – برخی از جزئیات کوچک سبک او یادآور برخی از سه بزرگ است. آنها تنها افسانه هایی هستند که او می شناسد و به طور طبیعی در طول رشد خود آنها را مورد مطالعه قرار داده است.

چنین مقایسه هایی نیز تنبل است. آلکاراز بازیکن خودش است و مسیر خودش را دنبال می کند و برند تنیس که او بازی می کند در نوع خود منحصر به فرد است. سبکی که او از طریق ترکیب ورزشکاری، شوت‌زنی با اکتان بالا، مهارت به ظاهر بی‌پایان و انفجاری‌اش در اطراف زمین ساخته است، مانند افسانه‌هایی که پیش از او دیده‌ایم، مشابه نیست.

با تمام امکاناتی که در اختیار دارد، واضح است که آلکاراز توانایی کسب عناوین گرند اسلم زیادی را دارد و خود را به عنوان بازیکن برتر دهه آینده و بیشتر معرفی می کند. اما خیلی چیزها در طول یک حرفه ممکن است اتفاق بیفتد – آسیب دیدگی، رکود ذهنی و حتی یک رقیب بزرگ جدید. چشم انداز تنیس می تواند به سرعت تغییر کند.

هر موفقیت پایداری به او بستگی دارد که به عنوان یک بازیکن به تکامل خود ادامه دهد و هرگز در منطقه راحتی قرار نگیرد. او در حال حاضر یک بازیکن کامل است، اما هنوز جای زیادی برای پیشرفت دارد. اگر او سرویس خود را بهبود بخشد و یاد بگیرد که چگونه به طور مداوم به نقاط خود ضربه بزند، برای مثال، بقیه جهان در مشکل هستند.

برای آلکاراز، بزرگ‌ترین شگفتی این اولین قهرمانی، انعطاف‌پذیری است که او دائماً از آن استفاده می‌کرد. در بازی دور چهارم خود مقابل مارین چیلیچ، او در اوایل دور پنجم با یک استراحت عقب افتاد. در حالی که او و جانیک سینر به مدت پنج ساعت و 15 دقیقه تا ساعت 2:50 بامداد در مرحله یک چهارم نهایی با یکدیگر ضربه زدند، او در ست چهارم در سرویس سینر با امتیاز 5-4 روبرو شد. در نیمه نهایی مقابل فرانسیس تیافو، این مرد آمریکایی چندین بار او را به عقب برد. هر بار بهبود می یافت و ادامه می داد.

در طول هر لحظه سخت در زمین، آلکاراز سه کلمه ساده را با خود تکرار می کند – سه C:سر، قلب، توپ” سر، قلب و توپ. پدربزرگ او، کارلوس آلکاراز لرما، از زمانی که هنوز کودکی بود و رویای موفقیت های آینده را داشت، این کلمات را در طول هر تورنمنت تکرار می کرد. او تا به حال نمونه‌ای از هر ویژگی در حرفه‌اش بوده است و تازه شروع شده است.