رز از دورتموند انتقام می گیرد اما هنوز چیزهای زیادی برای اثبات در لایپزیگ دارد | بوندسلیگا

منباید شیرین بوده باشد، حتی اگر آن را به خوبی پنهان کرده باشد. مارکو رز 114 روز پس از جدایی از بوروسیا دورتموند، برای رویارویی فوری با کارفرمایان سابقش، به مربیگری با RB Laipzig بازگشت. اگر قبل از شروع بازی، با سلف و جانشین او، ادین ترزیچ، آغوش ملایمی ناخوشایند وجود داشت، بقیه بعدازظهر شنبه نمی توانست برای رز نرمتر باشد.

پس از شروع سخت فصل، با شکست‌های متوالی 4 گل توسط آینتراخت فرانکفورت و شاختار دونتسک که پرده‌های دوران دومنیکو تدسکو را کشیده بود، لایپزیگ به پیروزی 3-0 رسید و اولین بازی عالی را روی نیمکت رز به ارمغان آورد. او اغوا نمی شد که در مورد هیچ خصومتی دائمی بحث کند، و اصرار داشت که با وجود زمان نسبتاً کوتاهی که از جدایی می گذرد، هیچ خصومتی وجود نداشت (“من در آنجا دوستان خوبی پیدا کردم”. او به اسکای گفت: «در نهایت، دیگر با هم جور نشد و من مجبور شدم بروم. اما زندگی ادامه دارد.»

واضح است که وقتی کسی به آن کارفرمایان سابق درس می دهد، بزرگوار بودن آسان تر است، حتی اگر به ندرت شبیه نمایش «نگاهی به آنچه از دست می دهی» باشد. فصل رز در دورتموند با انتظارات زیادی آغاز شد و آسان نبود. او به حالت دفاعی رسید. سه ماه خدمت او در بهار و تابستان در بوروسیا مونشن گلادباخ ناراحت کننده و حتی در مرز ناخوشایند بود. کارفرمایان جدید او 5 میلیون یورو پرداخت کرده بودند تا او را از گلادباخ بیرون بیاورند و اگر انتظار قهرمانی در بوندسلیگا را نداشتند، منتظر چیزی بودند – جهت، رانندگی، برنامه.

بنابراین در حالی که BVB پس از بایرن در رده دوم قرار گرفت، به نظر می رسید که کمپین حداقلی است. تیم رز در لیگ قهرمانان اروپا توسط آژاکس و اسپورتینگ متواضع شد، در خروج از لیگ اروپا به رنجرز، به نظر یک خروار به نظر رسید و از DfB Pokal – که ترزیچ در فصل قبل به آنها کمک کرد به سبکی عالی برنده شوند – توسط تیم رده دوم سنت سنت، کنار گذاشته شدند. پائولی

شرایط تسکین دهنده ای وجود داشت. بریدگی تیم برای یک که فاقد تمرکز و تعادل بود. انگار رز رفته بود تا گاراژی را مرتب کند که تار عنکبوت و جعبه‌های قدیمی بازشده آن بیشتر از آنچه او چانه زده بود داشت. به طور گسترده ای انتظار می رفت که او سریال دوم خود را دریافت کند، اما زمانی که او برای جلسه استعاری خود در بی بی سی حاضر شد، تونی هارس – یا مدیر عامل هانس-یواخیم واتزکه – ایده های متفاوتی داشت. چت پس از فصل شکاف های غیرقابل پر کردن را نشان داد و رز از بین رفت.

برخی که می‌خواهند تأثیر او را در این پیروزی اولیه به چشم بیاورند، به کمبود تهدید از سوی حریفان اشاره می‌کنند. شکی نیست که این یک BVB ضعیف در آن روز بود، هنوز در جستجوی یک هویت متمایز زیر نظر ترزیچ است، که وارث مشکلات به جا مانده از مربی است که یک سری مسائل را از او گرفته است، و ما دور و بر می رویم. دورتموند در دفاع و هافبک تنبل و تنبل بود و در یک بازی بوندسلیگا برای اولین بار در سه سال گذشته نتوانست یک شوت به سمت دروازه بزند.

با این حال، لایپزیگ از شدت، ذهنیت و انرژی، همانطور که دومینیک زوبوسلای، زننده گل دوم تماشایی پس از خماری که جود بلینگهام را از دست داد، می گوید. سخنان او (شاید ناخواسته) همه چیزهایی را که در دوره تدسکو گم شده بود، آشکار کرد، جایی که مالکیت توپ ارزش زیادی داشت، اما چیزی معمولی تر از این باشگاه و مدل آنها گم شده بود. این توپ کمتر بود، پویایی بیشتر.

رز همیشه می توانست خیلی سریع این کار را انجام دهد. این مرد جدید که در لایپزیگ متولد شد، سرمربی سابق RB Salzburg قبل از ادامه کار خود در آلمان بود، لحن و کتاب بازی را درک می کند. واضح است که ورود او، و حس آشنا، در رختکن محبوب است. بازگرداندن امیل فورسبرگ به یازدهم برای اولین بار در این فصل بی اهمیت نبود. رز نیز از این موضوع غافل نیست. او اذعان کرد: “ما از یک روش خاص برای بازی در RB دفاع می کنیم.” پسرها آن را در تانک دارند. آنها می دانند که چگونه این کار را انجام دهند و چگونه کار می کند. همه آنها قبلاً این کار را کرده اند.»

سوال در مورد رز کوتاه مدت نیست بلکه میان مدت است. به نظر می رسید لایپزیگ در حال ایجاد تغییراتی در مدل خود است، هزینه ای نزدیک به 30 میلیون یورو را برای دیوید راوم می پردازد و تیمو ورنر، یک ستاره شناخته شده را باز می گرداند. آیا آنها به دنبال تضمین کوتاه مدت با رز هستند، یا واقعا معتقدند که می توانند رشد کنند و به سطح بعدی برسند؟ او در مورد آینده خود واقع بین خواهد بود، اگرچه جمعیتی که پس از پیروزی برای او در روز شنبه شعار می دادند نشانه محبتی بود که او به ندرت در دورتموند دریافت می کرد.

البته لایپزیگ هرگز ثابت نمی‌ماند، و اگر سلطنت تدسکو به طور ناگهانی از نظر عمومی سقوط کرد، باشگاه مدتی بود که این انتقال را بررسی می‌کرد. اولیور مینتزلاف، مدیر عامل باشگاه، همین موضوع را تایید کرد و خود تدسکو را به خاطر فروپاشی تدریجی در ابتدای این فصل – پنج امتیاز از پنج بازی بوندسلیگا قبل از رسیدن به انتهای جدول مقابل شاختار – مقصر دانست، اما اعتراف کرد که این بذرها در گذشته کاشته شده بودند. هفته های پایانی فصل

اگر مینتزلاف موفق شد با همتای خود استفان شیپرز (ابرل هنوز با بوروسیا پارک قرارداد دارد) به توافق برسد، باشگاه همچنین در حال انتصاب یک مدیر ورزشی جدید است، با مکس ابرل، بازیکن سابق گلادباخ که آماده است از خدمت خارج شود. Eberl باهوش است و به طور گسترده ای مورد تحسین قرار می گیرد، و به عنوان فویل قبلی رز در گلادباخ، باید به خوبی کار کند.

این زیرساخت جدید برای تدسکو خیلی دیر است، همانطور که جذب هوشمندانه دورتموند در تابستان امسال چیزی بود که رز دوست داشت از آن لذت ببرد. او اکنون شروع جدید خود را در شرق آغاز کرده است – اما اولین برداشت قوی او را فریب نمی دهد تا اینکه چقدر فشارها واقعی هستند و چقدر باید ثابت کند.

نکات صحبت

علیرغم بعدازظهر بد دورتموند، آنها روز شنبه را با تساوی چهار جانبه با بایرن، هوفنهایم و فرایبورگ به پایان رساندند. بایرن برای سومین تساوی متوالی متوقف شد و سرهو گیراسی از اشتوتگارت گل تساوی را از روی نقطه پنالتی در آلیانز آرنا به ثمر رساند که در مجموع باعث می شود قهرمانان هنوز شکست ناپذیر در بدترین شروع داخلی خود در 12 سال گذشته باشند. این کمترین چیزی بود که میهمانان سزاوار آن بودند، هر چند آنها هنوز هوشیار بودند که اعتصاب قبلی توسط گیراسی پس از مشورت VAR مردود اعلام شد، که باعث شد سون میسلنتات، مدیر ورزشی آنها درباره تماس های مثبت بایرن ناله کند. او در این زمینه از حسن صالحیمیجیچ همتای خود کوتاه آمد، که او همچنین از جولیان ناگلزمن حمایت کرد، زیرا او تلاش می کند تا به طور موثر در یک برنامه مملو از چرخش بچرخد.

آفرین به ماتیس تل، نه تنها جوانترین گلزن تاریخ بایرن، بلکه اکنون جوانترین گلزن آنها در بوندسلیگا با 17 سال و 136 روز پس از اولین بازی با اعتماد به نفس او.

ما در مجموع در دو بازی یکشنبه فقط یک گل داشتیم، اما گل بسیار مهمی بود. تساوی بدون گل فرایبورگ مقابل گلادباخ – میهمانان متعهد دانیل فارکه احتمالاً بازی را تحت الشعاع قرار دادند – آنها را در رتبه دوم قرار داد و بعد از پیروزی چشمگیر در کولن، یونیون برلین را در صدر جدول قرار داد و آنها باید بیشتر از گل به خودی اولیه تیمو هوبرز می زدند تا گل خود را تایید کنند. برتری

شالکه که بوخوم را برای اولین برد خود در بوندسلیگا در 483 روز شکست داد، نه چندان خوشحال، اما بسیار آرام شده است. دنیل ریس اکنون دومی را ترک کرده است زیرا آنها در رده‌های آخر باقی مانده‌اند.