دستاوردهای اوکراین متجاوزان روسی به شدت پراکنده را در معرض دید قرار می دهد – ممکن است تعداد بیشتری در پی داشته باشند | اوکراین

در پنج روز، ضد حمله شمال اوکراین همه چیز را تغییر داده است. به گفته مؤسسه مطالعات، آنچه به عنوان یک فشار در بخشی از جبهه آغاز شد که عمدتاً توسط تحلیلگران نظامی نادیده گرفته شد، پیشروی 43.5 مایلی (70 کیلومتری) بود که “بیشتر از آنچه نیروهای روسی در تمام عملیات خود از آوریل به تصرف خود درآورده اند” بود. جنگ

قبل از چهارشنبه، اوکراین با عملیات تهاجمی برای پیشرفت زیادی تلاش کرده بود. با این حال، در جنوب شرقی خارکف، کیف نشان داده است که می تواند به طور پویا از شرایط نظامی به نفع خود بهره برداری کند – چشم انداز دستاوردهای بیشتر و چشمگیر را قبل از اینکه زمستان در آن مستقر شود، باز کند.

روسیه هزاران نفر از بهترین نیروهای رزمی خود را برای دفاع از شهر جنوبی خرسون در پاسخ به حمله اوکراینی که گفته بود از چند هفته پیش آغاز شده بود، منحرف کرده بود. کرملین که از ماه‌ها جنگ مستمر خسته شده بود، بخش جنوب شرق خارکف را به آرامی ترک کرد.

حمله اخیر به نظر می رسد مرحله دوم است یک ضد حمله دو طرفه، خرسون سپس خارکف. در هر صورت، اوکراین در طول هفته گذشته یا بیشتر، بی سر و صدا نیروها را در شمال جمع آوری کرده بود – تجمعی که به طرز فاجعه آمیزی توسط اطلاعات نظامی روسیه از دست رفته است – تا به مدافعانی که بخشی از گارد ملی Rosgvardia، نیروهای جدایی طلب تحت فشار مطبوعات از لوهانسک بودند، حمله کند. به نظر نمی رسد که ذخایر روسیه در تئاتر حضور داشته باشند.

نیروهای اوکراین ابتدا بالاکلیا را در 45 مایلی جنوب غربی خارکف محاصره کردند، سپس به شمال آن فشار آوردند تا به رودخانه عریض اوسکیل در جنوب راه آهن و مرکز تدارکات کوپیانسک برسند و پس از آن وارد شهر شدند. آن ایزیوم، یک مرکز نظامی کلیدی، در جنوب قطع شد و روس ها را وادار کرد تا شهری را که در پایان ماه مارس تصرف شده بود، رها کنند.

موفقیت اوکراین تا حدی با استفاده از تانک ها و پیاده نظام، در جبهه ای که دشمن در اثر حملات توپخانه دوربرد (به احتمال زیاد از سوی ایالات متحده و سایر توپخانه های موشکی MLRS) ضعیف شده بود، به دست آمده است. این کشور به خوبی از هوش برای شناسایی نقطه ضعف روسیه استفاده کرد – و از جغرافیا – رودخانه – حداکثر بهره را برد. اما مهمتر از همه، استفاده از بازوهای ترکیبی را با قدرت مناسب نشان داد که قبلا دیده نشده بود.

روسیه با این فرض پیش می رفت که می توانست با استفاده بی وقفه از توپخانه سنگین – 15000 تا 20000 گلوله در روز – مسیر خود را به سمت شرق بشکند. اکنون ناگهان به نظر می رسد که روسیه ماه ها را درگیر یک درگیری فرسایشی کرده است که در ابتدا فقط دستاوردهای محدودی را برای آن به ارمغان آورد – Sievierodonetsk – و سپس تقریباً هیچ چیز را به همراه نداشت زیرا نتوانست باخموت را تصرف کند.

آخرین نبرد برای ایزیوم نشان می دهد که مهاجمان چقدر گسترش یافته اند. کیفیت کلی نیروی روسیه به تدریج تنزل پیدا کرده است و حدود 100000 سرباز دارد که به ندرت برای احیا به بیرون چرخانده می شوند و مجبورند جبهه وسیع اوکراین را پوشش دهند. استفاده آن از نیروی هوایی محدود است. در همین حال، از آنجایی که کرملین از برچسب زدن به جنگ خود در اوکراین امتناع می ورزد، مسکو می تواند منابع اضافی محدودی را بسیج کند.

با این وجود، مشخص نیست که اوکراین تا چه حد می تواند حرکت خود را حفظ کند. ترکیب اطلاعات، تسلیحات و آموزش ارائه شده توسط غرب، در نهایت به نظر می رسد که به ثمر می رسد، اما پیشروی بیش از حد در یک حرکت می تواند خطرات خود را به همراه داشته باشد. از سوی دیگر، نقشه های منتشر شده وزارت دفاع روسیه روز یکشنبه اعلام کرد که قصد دارد تا خط رودخانه اوسکیل به طول استان خارکف عقب نشینی کند – و مشخص نیست که آیا جبهه در آنجا تثبیت خواهد شد یا خیر.

اوکراین اکنون می تواند خطوط تامین را به استان لوهانسک شمالی هدف قرار دهد. از دست دادن ایزیوم فشار بر اسلوویانسک از شمال غرب را کاهش می دهد و به اوکراین اجازه می دهد تا برای جبران خسارات وارده در دونباس – نام جمعی استان های دونتسک و لوهانسک – از جهت لیسیچانسک تلاش کند. در عین حال، اکنون ممکن است فرصتی برای پیشرفت در اطراف خرسون در جنوب، جایی که روسیه احتمالا مجبور به عقب نشینی نیروها باشد، وجود داشته باشد.

در حال حاضر، مهم این است که این چه تأثیر سیاسی خواهد داشت. بعید است که اوکراین قبل از شروع زمستان، بدون اتفاقات خارق‌العاده در میدان نبرد، بتواند روسیه را به طور قطعی شکست دهد. این زمستان.

روحیه در اوکراین همچنان بالاست و همینطور است اهداف سیاسی گسترده است: بازپس گیری تمام اراضی، درخواست غرامت از روسیه و اطمینان از برگزاری دادگاه جنایات جنگی.

اینها نکاتی نیستند که فعلاً توسط کرملین پذیرفته شوند. اما ولادیمیر پوتین و رهبری ارتش روسیه – موضوع انتقاد نادری از سوی رمضان قدیروف، رهبر چچن، در روز یکشنبه – با سؤالات جدی روبرو هستند. نحوه پاسخ آنها می تواند تعیین کند که آیا جنگ آنها هنوز قابل پیروزی است یا خیر.