“من متحجرم”: لیدز با بحران هزینه زندگی تا زمستان روبروست | فقر

تیاین روزها در اینجا مکان های بسیار کمی در بریتانیا وجود دارد که با 2 پوند یک نان تست پنیر به شما می دهد. اما در کافه میتینگ پوینت، در بخش متنوع داخلی شهر Harehills در شمال لیدز، قیمت‌ها بر اساس توانایی‌های مشتریان است – که در بسیاری از موارد، خیلی زیاد نیست.

پائولین بارو، مدیر کافه، گفت: «ما افرادی داریم که در خیابان ها می خوابند و در ساعت هفت صبح منتظر ما هستند، وقتی که ما باز می کنیم و وقتی زمستان فرا می رسد، آنها به چیزی گرم برای خوردن نیاز دارند. کلیسای متدیست این یک “فضای امن” برای غذا خوردن، گفتگو با چهره ای دوستانه و مهمتر از همه در این زمستان، گرم نگه داشتن است.

قبلاً میزبان جلسات هفتگی قطره‌ای بوده است که وعده‌های غذایی رایگان را برای هر کسی که به آن نیاز دارد ارائه می‌دهد، اما به کمک مالی وابسته است و زمستان امسال هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد.

بارو در 28 سالی که کافه را اداره می کند، هرگز چنین فقری را ندیده است و به شدت نگران زمستان است. او گفت: “این غم انگیز است.” “من فکر می کنم مردم یا از گرسنگی می میرند یا از سرما می میرند.”

سلما عارف، یکی از اعضای شورای کارگری در اینجا گفت که به عنوان یکی از محروم ترین مکان ها در بریتانیا، بحران هزینه های زندگی به ویژه در هارهیلز شدید است.

او گفت: “اگر من واقعاً صادق باشم، من را متحجر می کند. من از اتفاقی که قرار است بیفتد می‌ترسم – این بی‌سابقه خواهد بود.»

او گفت در حال حاضر، مردم به مدت سه ساعت قبل از باز شدن بانک مواد غذایی در صف هستند و او اخیراً با یک فروشنده خودرو صحبت کرد که گفت مردم قبلاً اتومبیل های خود را می فروختند تا قبوض خود را پرداخت کنند.

مرکز کامپتون، یک مرکز اجتماعی بزرگ در وسط هارهیلز، یکی از مکان‌های بسیار زیادی در سراسر لیدز است که به گفته شورا، مکانی گرم برای نشستن افراد، همراه با نوشیدنی‌ها و فعالیت‌ها فراهم می‌کند. این مرکز که قبلاً به عنوان مرکز مشاوره، کتابخانه، ورزشگاه، آموزشگاه زبان، ایستگاه پلیس، مرکز جوانان و کافه خدمت می‌کرد، همچنین پناهگاهی برای افرادی خواهد بود که قادر به پرداخت هزینه گرمایش نیستند.

یکی از افرادی که از بدترین ترس می ترسد، میشل تامپسون است که چند خیابان آن طرفتر زندگی می کند. او اعتبار جهانی دارد و به دلیل COPD و آسم شدید باید گرم بماند.

تامپسون از یک کنتور برق پیش‌پرداخت استفاده می‌کند که گران‌تر است و معمولاً برای افرادی است که از نظر مالی ناامن هستند. او گفت: “من فقط 25 پوند گذاشتم و حتی یک هفته هم دوام نیاوردم.” “من حتی چیزهای زیادی ندارم، فقط در حال تمام شدن است. خیلی بد می شود – نمی دانم چه کار کنم.»

مانند بخش بزرگی از جمعیت هارهیلز، او در یک خانه پشت به پشت با آجر قرمز زندگی می کند، نوعی مسکن با تراکم بالا که آنقدر سرد و مرطوب است که اکثر آنها در دهه 1950 تخریب شدند.

در نتیجه، در Harehills، 96٪ از خانه ها دارای رتبه بهره وری انرژی D یا کمتر هستند، در حالی که این رقم در بریتانیا 63٪ است.

بر اساس تحقیقات موسسه مشاوره اقتصادی Cebr که توسط خرده فروش Kingfisher انجام شده است، رساندن این خانه ها به هدف دولت C می تواند سالانه 706 پوند در قبوض انرژی صرفه جویی کند.

اما از آنجایی که دو سوم خانه‌ها در Harehills متعلق به صاحبخانه‌های خصوصی یا انجمن‌های مسکن است، مستاجران کنترلی بر کارایی انرژی خانه‌های خود ندارند و باید هر کاری که می‌توانند برای آماده‌سازی از راه‌های دیگر انجام دهند.

الی براون گفت: «ما قبلاً خانواده‌هایی داشتیم که برای فرزندانشان کت و کلاه گرم درخواست کرده‌اند، و این حتی در ماه‌های تابستان است، و من فکر می‌کنم که ما درخواست‌های بیشتری برای این نوع چیزها خواهیم داشت. مدیر بانک لیدز بیبی، که پنج سال پیش برای ارائه اقلامی مانند لباس، پوشک، غذا و لوازم بهداشتی و همچنین مبلمان و تجهیزات به نیازمندان راه اندازی شد.

براون گفت که این موسسه خیریه ماه به ماه شاهد افزایش تقاضا بود، اما با وجود داشتن ارتش کوچکی از مردم که برای کودکان پتو و کلاه می‌بافند، با افزایش کمک‌های مالی مواجه نشد.

او گفت: “من فکر می کنم یکی از اثرات بحران هزینه زندگی این است که افرادی که ممکن است در گذشته کمک مالی کرده باشند، ممکن است به جای آن چیزهایی بفروشند.”

این یک داستان تا حدودی مشابه در کلیسای سنت آیدان است، جایی که داوطلبان هر پنجشنبه یک غذای گرم سه وعده ای رایگان برای بیش از 30 نفر سرو می کنند. این سازمان توسط FoodCycle، یک موسسه خیریه ملی، که به مجموعه‌ای از مواد غذایی اضافی از خرده‌فروشان برای تهیه وعده‌های غذایی متکی است، اداره می‌شود.

در حالی که افراد بیشتری هر هفته به آنجا می آیند و خیریه ظرفیت فیزیکی میزبانی از آنها را دارد، رقابت به این معنی است که به دست آوردن ضایعات مواد غذایی سخت تر می شود.

آلانا مک گاورن، رهبر پروژه در لیدز، می‌گوید: «حدس می‌زنم مردم غذاهای بیشتری می‌خرند که کاهش یافته است – ممکن است یکی از دلایل آن باشد – یا [supermarkets are] اهدای آن در جای دیگر، به موسسات خیریه دیگر.»

در طول تعطیلات مدرسه، آنها توانسته اند از یک Waitrose در نزدیکی غذا جمع آوری کنند، که در عوض به یک مدرسه ابتدایی محلی می رود. او گفت: “من جزئیات را نمی دانم، اما گمان می کنم که آنها آن را به والدین و خانواده ها می دهند.”

عارف گفت که گروه های اجتماعی، موسسات خیریه و شورای هارهیلز تمام تلاش خود را انجام می دهند، اما به کمک دولت به شدت نیاز است. ما اهرم هایی نداریم که مردم را از فقر بیرون بیاوریم، یا جلوی بحران هزینه های زندگی را بگیریم. این تنها بر دوش دولت است.

آنها باید به زودی اقدام کنند، در غیر این صورت ما در یک مکان بسیار تاریک خواهیم بود.