به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مرگ ملکه الیزابت دوم، خاندان سلطنتی و بسیاری از کشور را با بازوبندهای سیاه و پرچمهای نیمه افراشته در یک دوره ماتم فرو برد.
در حالی که ممکن است چنین سنت هایی از تجربیات روزمره سوگ دوری به نظر برسند، کارشناسان می گویند آیین ها می توانند به ما کمک کنند تا با مرگ کنار بیاییم.
دکتر لوسی سلمان، دانشیار در پایان سال، گفت: “سوگ نقش مهمی در سوگ بازی می کند، زیرا راهی برای بیرونی کردن احساسات و افکار غم و اندوه و از طریق آن، گنجاندن فقدان در زندگی شما و شروع درمان است.” مراقبت از زندگی در دانشگاه بریستول و مدیر موسس جشنواره غم خوب.
دکتر مری فرانسیس اوکانر، دانشیار روانشناسی در دانشگاه آریزونا و نویسنده کتاب «مغز غمگین»، موافق است که سنت ها مهم هستند.
او گفت: «آیینهای عزاداری میتوانند ثبات و آرامش را در لحظهای که همه چیز بسیار نامطمئن به نظر میرسد، ارائه دهد. با پیوند دادن ما به آیینهایی که صدها سال وجود داشته است، به ما یادآوری میشود که کسانی که پیش از ما آمدهاند غم و اندوه و بلاتکلیفی را تجربه کردهاند و زندگی معنادار را ادامه دادهاند و احیا کردهاند.»
سلمان گفت که نشانههای عزاداری مانند بازوبند میتواند به شناسایی کسانی که سوگوار هستند کمک کند و به عنوان شاخصی برای دیگران برای احترام و ارائه آرامش یا حمایت از سوگوار عمل کند.
او گفت که این می تواند مفید باشد. بر اساس نظرسنجی YouGov که در ژانویه منتشر شد، 30 درصد از بزرگسالان در بریتانیا که سوگوار شده بودند دریافتند که دیگران اصلاً به ضرر خود اشاره نمی کنند. “اگر ما بازوبند یا موارد مشابه داشتیم، شاید نادیده گرفتن غم و اندوه کمتر آسان بود؟” گفت سلمان.
اوکانر همچنین گفت که نشانههای فرهنگی بیرونی عزاداری میتواند مفید باشد، اما او خاطرنشان کرد که نحوه ابراز غم و اندوه ما در طول زمان و در بین فرهنگها بسیار تغییر میکند.
او گفت: «آنچه مهم است ابراز غم و اندوه است که برای شما، خانواده یا جامعه شما معنادار باشد. موارد زیادی وجود دارد که بازوبندهای مشکی مناسب است، اما ابراز تسلیت در توییتر کاملاً مدرن است، اما کم معنا نیست.»
دکتر چائو فانگ، محقق مرکز مرگ و جامعه در دانشگاه باث، گفت که سنتهای عزاداری که توسط خاندان سلطنتی به کار میرود، بستری مشترک و شخصی برای ابراز غم و اندوه فراهم میکند و امکان گذار آرام از دست دادن را فراهم میکند. او افزود که این امر آنها را راهی ارزشمند برای تشویق پیوندها و همدلی در میان خانواده، جامعه و جامعه گسترده تر در مواجهه با مرگ می کند.
او گفت، اما با تنوع روزافزون جامعه، کشف آداب و رسوم و آیین های جدید مهم است.
فانگ میگوید: «مهم نیست که از سنتهای گذشته استفاده کنیم یا آیینهای جدید و شخصی ایجاد کنیم، در قلب تلاشهای ما برای سوگواری و سوگواری عشق، یادآوری و در نهایت یافتن راه خود برای زندگی با از دست دادن است.»
اندی لانگفورد، مدیر بالینی موسسه خیریه Cruse Bereavement Support، گفت که اختلال در مراسم تشییع جنازه و سایر نقاط عطف ناشی از بیماری همه گیر برای ابراز اندوه، سوگ را برای هزاران نفر بسیار دردناک تر کرده است.
اگرچه این آیین ها بازگشته اند، لنگفورد گفت که می توان کارهای بیشتری انجام داد.
او گفت: «یک دوره عزاداری ثابت برای هر کسی که سوگواری شخصی را تجربه میکند بعید است که هر احتمالی را پوشش دهد، اما این امر کمک زیادی به مهربانی جامعه با کسانی است که سوگوار هستند.»
«این انتظار که غم و اندوه یک جدول زمانی کوتاه دارد و ما باید چند هفته دیگر سوگ خود را از بین ببریم، منسوخ شده است. این دوره صبح که شاهد آن هستیم برای اعلیحضرت نشان می دهد که نیاز به وقت مناسب برای عزاداری است. اما ده روز فقط شروع روند غم و اندوه است.»
لنگفورد گفت که حمایت عاطفی بیشتری برای کسانی که سوگوار شدهاند، از جمله از طریق خدمات تخصصی تامین مالی شده، و همچنین سیاستهای بهتر سوگ برای کارمندان، مرخصی قانونی گستردهتر و کاهش چشمگیر بار اداری پس از فوت شخصی مورد نیاز است.
اوکانر همچنین بر لزوم حمایت کارفرمایان از کارکنان داغدیده تاکید کرد.
«در دنیای 24 ساعته ما، برای بسیاری از مردم وقت گذاشتن برای سوگواری دشوار است – یا قادر نیستند. با این حال، ما به عنوان انسان، هنوز به زمان و مکان نیاز داریم تا مکث کنیم، عزاداری کنیم، تا خودمان را با آنچه که برای ما معنی دارد، تطبیق دهیم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.