پوتین در حال جنگ اقتصادی با اروپا است. طرح انرژی پوچ انگلیس به درد او می خورد | ویل هاتون

تیآزادیخواهان برگزیت حداقل برای دو سال آینده کنترل سرنوشت ما را در دست دارند و در حال حاضر میزان تهدیدی که آنها برای رفاه و امنیت ما ایجاد می کنند آشکار شده است. نخست‌وزیر، لیز تراس، ممکن است سخنان یک ماه پیش خود را که مخالف «دستورالعمل» برای راه‌اندازی بزرگ‌ترین کتاب تاریخ ما است، بلعیده باشد، اما این برای او و همراهانش فضای تنفس سیاسی برای راه‌اندازی آنها بود. برنامه ها. سقف قیمت انرژی ممکن بود یک چرخش نفس گیر باشد، اما هدف تیره تری داشت.

اخراج سر تام اسکالر، یکی از بهترین و فداکارترین کارمندان دولت ما، که اکنون وزیر دائمی سابق خزانه داری است، توسط صدراعظم کواسی کوارتنگ، خیانت شد. تفکر کوارتنگ زمانی آشکار شد که او «همان مدیریت اقتصادی قدیمی» را به خاطر ترک بریتانیا با «اقتصاد راکد و رشد کم خون» سرزنش کرد.

او پیشنهاد کرد: «اقدام جسورانه برای رهایی از این «ترکیب سمی» ضروری است: «کاهش مالیات، بازگرداندن پول به جیب مردم و رها کردن مشاغلمان از مالیات‌های سنگین و مقررات نامناسب». تنها در این صورت می توان سرمایه گذاری و رشد را باز کرد. او افزود که بهتر از این است که «سرهایمان را در یک جنگ توزیعی بر سر آنچه باقی مانده دفن کنیم».

پیروز شدن ایمان ایدئولوژیک بر شواهد و عقل است. در این شرایط، محقق، نمونه مديريت گرایی اقتصادی قدیمی، باید می رفت. ما در یک نمایشگاه اقتصادی هستیم که توسط پری ها و احمق ها رهبری می شود.

البته سقف قیمت 2500 پوندی دو ساله قابل استقبال است. خطر انتخاب ناامیدکننده برای گرما یا غذا را از بین میلیون ها نفر برمی دارد. همچنین نرخ تورم اوج را تا 4 درصد کاهش می دهد و بنابراین هزینه های خدمات بدهی را در یک سال کامل حدود 20 میلیارد پوند کاهش می دهد – یک چهارم بدهی ملی ما توسط اوراق قرضه نمایه شده با سطح تورم نشان داده می شود. همچنین تا حدی از خطر مارپیچ خطرناک قیمت دستمزد جلوگیری می کند. اما اینها دلایلی بود که حزب کارگر برای اولین بار از سقف قیمت حمایت کرد. آزادیخواهان تنها زمانی تغییر روش دادند که متوجه شدند مقاومت و پایبندی به واکنش ترجیحی خود در کاهش مالیات و تخفیفات حداقلی، خطر غرق شدن سیاسی آنها را در پی دارد.

اما شما در جنگ ها پیروز نمی شوید و اقتصادها را با آزادی خواهی نابسامان تنظیم نمی کنید. اروپا در یک جنگ واقعی با روسیه بر سر اوکراین است، زیرا تهدیدی برای سقف قیمت گاز روسیه است. پوتین در پاسخ در ولادی وستوک گفت که روسیه در حد مجاز هیچ چیزی – نه گاز، نه نفت و نه غذا – به اروپا صادر نخواهد کرد. این جنگ اقتصادی است تا جنگ میدانی، اما با این وجود جنگ است. سیاست انرژی بریتانیا جدی نیست، به علت خیانت می کند.

سیاست انرژی در زمان اختلال بالقوه طولانی مدت عرضه باید برای بلندمدت طراحی شود. باید به اندازه مصرف کنندگان از کسب و کار محافظت کند. باید از نظر مالی پایدار باشد و از خطر خاموشی جلوگیری کند. طرح دولت از همه لحاظ شکست خورده است.

مهمتر از همه، از نظر مالی پایدار نیست: بدهی ملی بریتانیا، همانطور که تروسی ها مدام می گویند، کمترین میزان در گروه G7 آلمان است، بنابراین امکان وام گرفتن وجود دارد. اما دلار، ین و یورو ارزهای ذخیره جهانی هستند و کانادا مازاد تراز پرداخت ها را دارد. بریتانیا، خارج از هر یک از بلوک های تجاری بزرگ، تنها با اقتصاد ضعیف و میراثی است و کسری مزمن پرداخت های بین المللی این کشور نمی تواند حداقل 100 میلیارد پوند از بدهی عمومی اضافی را در سال برای محافظت از استانداردهای زندگی به جای افزایش سرمایه گذاری بدون خطر ضعف بیشتر پوند یا جهش اجباری در نرخ بهره بفروشد.

پایداری مالی را می‌توان به روش‌های مختلفی مورد بررسی قرار داد. می‌توانست مالیات بادآورده دیگری بر سودهای فوق‌العاده در بخش انرژی اعمال شود. علاوه بر این، در طول مدت جنگ اوکراین، تمام گاز و نفت از میادین بریتانیا باید به جای قیمت‌های مخدوش بین‌المللی، بر مبنای هزینه به‌علاوه به دولت فروخته شود. می‌توانست به مصرف‌کنندگان گفته شود که کمربندهای خود را با وزرا محکم ببندند و در صورت نیاز، یک سیستم جیره‌بندی اجرا شود. باید یک برنامه تصادف تحت رهبری دولت برای ساخت مزارع بادی خشکی و فراساحلی، – سریعترین و کم هزینه ترین مسیر برای افزایش منابع انرژی – همراه با تسریع برنامه عایق کاری خانه وجود داشته باشد.

برای آزادیخواهان، هر اقدامی از این دست در خروش آنها می ماند. بنابراین، آنها کمک های غیرهدفمند و سخاوتمندانه را برای خانوارها پیشنهاد می کنند، اما از آنجایی که حتی آنها هزینه های نزدیک به پایان باز را تشخیص می دهند، کمک را به تجارت به شش ماه محدود کرده اند. از ترس آنچه ممکن است در پی داشته باشد، کسب و کار دریچه ها را از بین خواهد برد به طوری که کوارتنگ افزایش پیشنهادی مالیات شرکت را لغو می کند، تاثیری بر سرمایه گذاری ندارد. این کشور همچنین از خطر خاموشی در زمستان امسال آگاه است، چرا که چشم انداز نامشخص گاز شکسته در جریان در یک دهه کاهش نیافته است.

حداقل زمانی که بریتانیا در بازار واحد بود، از طریق اتصالات زیردریایی به شبکه های ایرلندی، هلندی، فرانسوی و بلژیکی متصل بود. همچنین در یک قرارداد ویژه با نروژ مرتبط بود. قیمت در بازار واحد تعیین شد و برق آزادانه با کاهش ظرفیت و جریان بین شبکه‌ها جریان داشت.

اکنون بریتانیا برگزیت به جای آن یک سیستم حراج بوروکراتیک و گران قیمت طراحی کرده است که قیمت برق را افزایش داده و ما را در معرض شوک های عرضه قرار می دهد. علاوه بر این، جنیفر گرانهولم، وزیر انرژی ایالات متحده، از تمام پالایشگاه‌های ایالات متحده که بنزین، گازوئیل و عرقیات صادر می‌کنند، خواسته است تا به جای صادرات، ذخایر خود را افزایش دهند – همزمان با تعطیلی روسیه. این یک تهدید دیگر برای عرضه است.

قبل از این چالش ها، اتحادیه اروپا ذخایر گاز خود را در فرآیندی ایجاد می کرد که ما باید در آن شرکت می کردیم. اما تنها در اواخر آگوست بود که سانتریکا مجوز بازگشایی تاسیسات ذخیره گاز راف خود در دریای شمال را گرفت. و این فقط می تواند به آرامی به خدمت بازگردد. این زمستان فقط کمکی جزئی خواهد بود.

بنابراین آزادیخواهان بحران های انرژی را مدیریت می کنند و با جنگ می جنگند. برنامه ریزی، استفاده از قدرت دولتی، مالیات گرفتن، تنظیم مقررات، ایجاد ذخایر و کار با اروپاییان همگی مضحک است. همان فلسفه‌ای که به جایی نمی‌رسد، «رویداد مالی» کاهش مالیات را در اواخر این ماه نشان می‌دهد که بدهی ملی ما را بدون هدف افزایش می‌دهد. رشد نتیجه سرمایه‌گذاری کاملاً متمرکز و تخیلی بخش دولتی و خصوصی در رابطه‌ای وابسته به یکدیگر است – نه اینکه از طریق کاهش مالیات، به اصطلاح «آفرینندگان ثروت» فردی را ثروتمندتر کند.

کل پروژه شکست خواهد خورد. حیف این است که هر آسیبی که به حزب محافظه کار وارد کند، بقیه محکوم به زندگی در همان فاجعه هستیم.