رنگ های سلطنتی: چگونه اشتیاق مادام العمر ملکه اسب دوانی را مرتبط نگه می دارد | مسابقه اسب دوانی

مرگ ملکه الیزابت دوم به این معنی است که مسابقات اسب دوانی یکی از فداکارترین و مشتاق ترین حامیان سلطنتی این ورزش را در چهار قرن ارتباط بین سلطنت و زمین از دست داده است.

چارلز دوم نیومارکت را در قرن هفدهم به خانه مسابقات تخت بریتانیایی تبدیل کرد، ملکه آن در سال 1711 اسکوت را تأسیس کرد و ادوارد هفتم مالک Minoru، برنده دربی در سال 1909 بود. با این حال، هیچ پادشاه یا ملکه ای تا به حال علاقه ای به مسابقه و پرورش نداشته است. نژادهای اصیل برای مقایسه با فداکاری مادام العمر الیزابت دوم.

اسب و سوارکاری بخش مهمی از زندگی او از دوران کودکی بود، پس از هدیه پگی، یک اسب تسویه حساب شتلند، در جشن تولد چهارمش از پدربزرگش جورج پنجم. قلعه ویندزور در سال 1952، زمانی که او سهام مسابقه و پرورش پدر مرحومش، جورج ششم، را به ارث برد، او یک سوارکار بسیار ماهر بود.

ملکه همچنین رنگ‌های مسابقه‌ای پادشاه فقید را به ارث برد – همان ارغوانی و ارغوانی با قیطان طلایی و کلاه سیاه که توسط مینورو حمل می‌شد – و صدها نژاد اصیل در طول سلطنت طولانی او آن را حمل می‌کردند.

در سال 1953، اورئول شاه بلوط پر زرق و برق، که توسط جورج ششم پرورش داده شد، در 2000 گینه پنجم شد و سپس، چهار روز پس از تاجگذاری خود، یک ثانیه چهار طول در دربی. Choirboy، در جام سلطنتی هانت، اولین برنده او در جلسه سلطنتی در Ascot دو هفته بعد بود.

دربی تنها کلاسیکی بود که از او دور شد، اگرچه در سال 2011 کارلتون هاوس کمتر از یک برنده عقب بود. با این حال، چهار اثر کلاسیک بریتانیایی باقی مانده – 1000 گینه، 2000 گینه، اوکس و سنت لجر – همگی توسط رنگ‌های سلطنتی برنده شدند، در حالی که پیروزی استیمیت در جام طلا در رویال آسکوت در سال 2013، اولین برنده ملکه در این دیدار بود. رویداد نمایشی، اوج دیگری بود.

در مجموع، 23 برنده با رنگ های ملکه در جلسه ای حضور داشتند که تا زمانی که ویروس کرونا مجبور به مسابقه دادن پشت درهای بسته شد، او حتی یک روز را در طول دوران سلطنتش از دست نداد.

هنگامی که روز دوم در اسکوت با گشایش پارلمان در سال 2017 درگیر شد، دنیس اسکینر، مدافع سرسخت حزب کارگر به بلک راد گفت: «بهتر است اسکیت خود را بپوشید. مسابقه اول دو و نیم است.»

در حالی که برخی از اسب های مسابقه ملکه، از جمله کارلتون هاوس، هدیه بودند، اکثریت آنها توسط صاحب آنها، پس از تجزیه و تحلیل دقیق شجره نامه ها و بررسی دقیق نتیجه احتمالی ارسال یکی از مادیان هایش به یک اسب نر، پرورش داده شدند. سپس مادیان‌ها قبل از اینکه به‌عنوان یک ساله به گل میخ خصوصی ملکه در همپشایر فرستاده شوند، در گل‌میخ سلطنتی در ساندرینگهام به دنیا می‌آیند، جایی که برای آموزش آماده می‌شوند.

گفته می‌شود که رویال اسکوت اولین نامزدی رسمی است که هر سال به دفتر خاطرات او اضافه می‌شود و در بیشتر سال‌ها دربی در اپسوم از نزدیک دنبال می‌شود. گفته می‌شود که یک کپی از Racing Post همراه با صبحانه هر روز صبح، بخشی ضروری از برنامه روزانه او نیز بوده است، و یک سفر محتاطانه به مسابقات نیوبوری در صورتی که یک دونده داشته باشد، یکی دیگر از خوراکی‌های معمولی او بود. یک نگهبان امنیتی که بیرون در صندوق سلطنتی نصب شده بود، عموماً تنها نشانه حضور پادشاه بود.

اما اهمیت ملکه در ورزش مسابقه‌ای بسیار فراتر از نقش او به‌عنوان یک مالک قدیمی بود. طی چندین دهه تغییرات عظیم اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، و از آنجایی که ارتباطات منظم بین جمعیت شهرنشین و اسب‌ها تقریباً به هیچ‌وجه کاهش یافت، اشتیاق او به اسب‌دوانی یک واقعیت در زندگی بریتانیا باقی ماند. این مسابقه همچنان مرتبط بود، محبوبیت دربی و رویال اسکوت را حفظ کرد و جایگاهی را برای مسابقه در آگاهی عمومی حفظ کرد.

شاید تصادفی نباشد که در حالی که برای مثال، در 50 سال گذشته شرکت در مسابقات درجه یک در فرانسه به سرعت کاهش یافته است، مسابقه در بریتانیا با نزدیک به 6 میلیون نفر در سال گذشته دومین ورزش محبوب تماشاگران باقی مانده است.

مشارکت ملکه مزیت بسیار زیادی برای جذب مالکان جدید به این ورزش داشته است. مسابقات مسطح به تعداد ثابتی از مولتی‌میلیونرها و میلیاردرهایی بستگی دارد که مایلند مبالغ هنگفتی را در سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاری کنند، بدون توجه به اینکه در چند مسابقه برنده می‌شوند، هیچ امیدی به کسب سود بلندمدت ندارند. از آنجایی که ماهیت مالکیت اسب‌های مسابقه از آغاز دهه 1980 تغییر کرد، شانس ملاقات و تصویر با ملکه در جلسه‌ای مانند رویال اسکوت و شاید حتی اشتراک در کالسکه در صفوف سلطنتی، جذابیت بزرگی برای نژاد جدید بود. مالکان با ثروت عظیم مستقل، حتی اگر پول جایزه بریتانیا، که با استانداردهای بین المللی نسبی ضعیف است، نبود.

اگر مزایای مشارکت نزدیک به 70 ساله ملکه در مسابقات اتومبیلرانی برای این ورزش غیرقابل محاسبه بوده است، پس از مرگ بزرگترین سفیر آن نیز احساس از دست دادن خواهد بود. در حالی که امپراتوری خون او، طبق استانداردهای مدرن، نسبتاً متوسط ​​بود، با حدود دوجین اسب در هر سال در فصول اخیر آموزش می‌دادند، رنگ‌های سلطنتی برای چندین دهه یک رشته ثابت بوده است. تعداد کمی از جلسات مهم بدون یک دونده سلطنتی سپری شده اند، حتی اگر به جای رویداد ویژه، در یک معلولیت باشد.

در زندگی خدمت، زمان کمی برای سرگرمی یا نیاز به سرگرمی وجود داشت. آنچه وجود داشت، ملکه روی اسب‌هایش سرمایه‌گذاری کرد و به نظر نمی‌رسد هیچ پادشاهی دوباره همین کار را انجام دهد. شاهزاده چارلز و دوشس کورنوال در فصول اخیر تعداد انگشت شماری دونده در پیست های بریتانیا داشته اند و پادشاه جدید نیز در جوانی خود یک جوکی آماتور بود، اما اگرچه او رنگ های سلطنتی را مانند مادرش قبل از خود، پرورش و پرورش به ارث خواهد برد. و سپس مسابقه 25 یا بیشتر اسب در هر سال بعید به نظر می رسد ادامه یابد.

جایی که رویال اسکوت برای ملکه فقید سال برجسته بود، به نظر می‌رسد جانشین او بیشتر از سر احساس وظیفه در این مراسم شرکت می‌کند تا هیجان و انتظار. ویلیام که اکنون وارث تاج و تخت است، به هیچ وجه علاقه ای به مسابقه و پرورش و نژاد نشان نداده است. احتمال ورزش پادشاهان این است که بزرگترین حامیان سلطنتی چمن نیز از مهم ترین جهات، آخرین آنها بوده است.