“من ده ساله شدم”: اوکراینی ها در استرس جنگ و ترک مادربزرگ ها

یلیزاوتا پولواس، 23 ساله، در روزهای پس از حمله روسیه به اوکراین، از مادربزرگش التماس کرد که کیف را ترک کنند، اما فایده ای نداشت.

او گفت که مادربزرگ‌های 86 و 88 ساله‌اش نمی‌خواستند به غرب سفر کنند، زیرا می‌گفتند کیف خانه آنهاست و آنها را ترک نمی‌کنند.

“من تکانشان می دادم و می گفتم وای خدای من، تو نمی فهمی اینجا می میری. می دانی که موشک به خانه ات اصابت می کند و مادربزرگ برای من نخواهد بود و من تو را دوست دارم. این کار را با من نکن. پولواس گفت، اما آنها گفتند نه.

او درباره تصمیم خود برای فرار از کشور با مادرش افزود: “تو همه چیز را رها می کنی، خانه ات را ترک می کنی، زندگی ات را رها می کنی، همه چیز را رها می کنی.”

این متخصص ارتباطات اکنون در رومانی و یکی از بیش از دو میلیون اوکراینی که از زمان شروع جنگ کشور را ترک کرده اند، امن است.

بر اساس آمار سازمان ملل متحد، حدود 1.7 میلیون نفر از آنها به کشورهای همسایه اتحادیه اروپا رفتند.

Svitlana Maistruk، یک کارشناس ارتباطات 33 ساله نیز پس از شروع جنگ از کیف گریخت و اکنون در تلاش است تا پس از سال ها تلاش برای ارتقای اصلاحات دموکراتیک در اوکراین به تلاش های ورشو، لهستان، کمک کند.

شوهر و برادرش برای کمک به انتقال کمک‌های بشردوستانه در سراسر کشور و رساندن مردم به امن باقی ماندند.

در میان دوستان Maistruk، اغلب پدر و مادر بزرگتر و پدربزرگ و مادربزرگ پشت سر می ماندند و نمی خواستند خانه های خود را ترک کنند.

مادر Maistruk و همچنین والدین شوهرش که در نزدیکی خط مقدم در شرق زندگی می کنند در اوکراین اقامت دارند.

“این یک مشکل مشترک برای همه دوستان من است، زیرا والدین آنها نمی خواستند خانه های خود را ترک کنند. البته، این انتخاب آنهاست و ما باید به آن احترام بگذاریم، اما ما امیدواریم که ارتش اوکراین مقابله کند.”

پناهگاه در کیف

هنگامی که جنگ در پایان فوریه آغاز شد، پولواس سه روز را در پناهگاهی در کیف گذراند و سپس به کشور همسایه رومانی فرار کرد.

من حدود چهار، پنج، 10 سال بزرگتر شدم. من حتی می توانم آن را در چهره خود ببینم زیرا هرگز فکر نمی کردم این اتفاق بیفتد. او افزود: «این یک واقعیت موازی است.

پولواس گفت وقتی بخش‌هایی از بیانیه دو هفته پیش ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را دید که اعلام کرد روسیه «عملیات نظامی» را در اوکراین آغاز خواهد کرد، خواب نداشت. مدت کوتاهی بعد، او به یاد می آورد که هنگام شروع جنگ صدای انفجارهایی را شنید.

او گفت: “من می لرزیدم و نمی توانستم خودم را جمع و جور کنم و چند قرص آرام بخش مصرف کردم زیرا فهمیدم پدرم دور است… پس فقط من، مادر و مادربزرگم هستم.”

او افزود: «تمام مسئولیت خانواده من بر عهده من است.

ترسناک ترین قسمت در آن زمان پناه گرفتن در پناهگاهی در کیف و شنیدن صدای انفجار بود، اما حتی در آن زمان، چیزی که او را در مورد جنگ تحت تاثیر قرار داد، انسانیت مردم بود.

«یک چیز در مورد پناه دادن این است که مردم بسیار متحد و خوب بودند. ما همه چیز را به اشتراک می گذاریم. پولواس گفت: هیچ کس نگفت: “این آب یا غذای من است”.

او گفت که این انسانیت مردم بود که او را لمس کرد زیرا او و مادرش 36 ساعت بدون خواب رانندگی کردند تا اینکه به مرز رسیدند.

ما خیلی متاثر شدیم. ما در این جنگ دو سه بار گریه کردیم و فقط به خاطر لطف مردم بود.»

ما یک برنامه داشتیم

مایستروک شروع به این باور کرد که در فوریه یک تهاجم تمام عیار انجام خواهد شد و پس از شنیدن سخنرانی پوتین در مورد تاریخ اوکراین، طرحی برای تخلیه و تهیه کیسه ای با اسناد و دارو ارائه کرد.

پس از شنیدن صدای انفجار در کیف در 24 فوریه، او، همسر و دوستانش بلافاصله آنجا را ترک کردند.

تقریباً پنج روز طول می‌کشد تا آنها در سراسر کشور رانندگی کنند و قبل از عبور مادرش از مرز با لهستان، در راه توقف کنند تا مادرش را ببینند.

او درباره احساس آن روزهای اولیه گفت: «نمی‌دانم می‌توانیم آن را افسردگی توصیف کنیم، زیرا کاملاً از دست رفته، ویران و ناراحت بودیم.

حتی گاهی می خواستیم گریه کنیم اما به خاطر این همه فشار روحی نمی توانستیم گریه کنیم. با این حال، او فکر می کند خوش شانس است که آنها زودتر از موعد پایتخت را ترک کردند و برنامه ای داشتند.

بستگان روسی در انکار کامل

مایستوک گفت که افراد زیادی از جمله خودش را می شناسد که در زمان شروع جنگ از بستگان خود در روسیه خبری نداشتند.

او گفت: «می‌دانم که آنها می‌ترسند زیرا رژیم کاملاً متفاوتی دارند و ما نمی‌توانیم بفهمیم که چگونه در کشوری که آزاد نیست زندگی کنیم.

“اما در همان زمان، (عموی من) فقط می تواند یک پیام بفرستد و بپرسد که حالت چطور است؟”

پولواس گفت در حالی که در ابتدا بستگان او در روسیه فکر نمی کردند که در اوکراین جنگی وجود داشته باشد، اما از آن زمان به او اعتماد کردند.

«اول، آنها در انکار کامل بودند. و بعد روزها گذشت و فهمیدند که هر چه می گوییم درست است.

پولواس متوجه شد که تلویزیون روسیه از زمان الحاق کریمه در سال 2014 و آغاز جنگ در دونباس، تمرکز زیادی بر اوکراین داشته است. به عنوان یک متخصص ارتباطات، او می‌گوید که می‌داند تبلیغات چقدر خوب کار می‌کند.

من هیچ تجاوزی به مردم روسیه ندارم. من فقط از یک نفر که ولادیمیر پوتین است عصبانی هستم.

اما برای او، هنوز امیدی برای اوکراین وجود دارد، حتی اگر در حال حاضر، او نداند آینده چه خواهد شد.

ما نمی خواهیم در روسیه پوتین زندگی کنیم. بنابراین ما از دموکراسی محافظت می کنیم و اساساً از کل اروپا در حال حاضر محافظت می کنیم.