ناظران آمریکایی می گویند مرگ ملکه مارپیچ نزولی بریتانیا را در عرصه جهانی عمیق تر می کند | ملکه

دیدگاه غالب آمریکا از بریتانیای پس از برگزیت، پس از الیزابت، اساساً یکی از کشورهایی است که در حال کاهش نفوذ است که در نتیجه بحران‌های عمدتاً خودساخته، در معرض خطر غرق شدن در صحنه جهانی قرار دارد.

پوشش خبری ایالات متحده در مورد روز مرگ ملکه بسیار محترمانه بود، اما تا روز جمعه واکنش‌های شدیدی به وجود آمد که به پیوند ناگسستنی بین خانواده سلطنتی و گذشته امپراتوری این کشور اشاره کرد.

مایا جاسانوف، پروفسور تاریخ در هاروارد، استدلال می‌کند که ملکه چهره متحجر و سنت‌گرای «تاریخ خونین استعمارزدایی» بوده است که نسبت‌ها و میراث آن هنوز به‌اندازه کافی مورد تأیید قرار نگرفته است.

جاسانوف در نیویورک تایمز می‌نویسد: «ممکن است هرگز یاد نگیریم که ملکه در مورد جنایاتی که به نام او انجام شده یا نمی‌دانست.»

او این جانشینی را به پادشاه چارلز سوم به عنوان فرصتی برای انتقال به سلطنتی به سبک کمتر امپریالیستی ارائه کرد و به عنوان مثال، به دستور امپراتوری بریتانیا (OBE) تغییر نام داد. اما او گفت که دولت‌های برگزیت بوریس جانسون و لیز تراس ممکن است در جهتی دیگر فشار بیاورند و تصویری از «بریتانیا جهانی» را ترویج کنند که «غرق در حقیقت‌های نیمه‌حقیقت و نوستالژی امپراتوری» است.

در واشنگتن پست، ایشان ثارور، ستون نویس، همچنین مقصر بودن الیزابت را برای سوء استفاده از بقایای امپراتوری پس از جنگ جهانی دوم در دوران سلطنتش سنجید و به این نتیجه رسید که «شاید از تمام جزئیات ناپسند عملیات های انجام شده برای حفظ او مطلع نباشد. امپراتوری». اما او استدلال کرد که او خود را به عنوان “مشاور خوشبخت مشترک المنافع” مستعمرات سابق معرفی کرده است، و اشاره کرد که “تاریخ آن به سختی خوش خیم بوده است”.

ثارور گفت که پس از از دست دادن یک امپراتوری و سپس کنار گذاشتن جایگاه خود در اتحادیه اروپا، بریتانیا با “لحظه ای از انقباض و عدم اطمینان با “کاهش موقعیت جهانی آن” در پایان دوره الیزابت مواجه بود.

قبل از مرگ الیزابت – و در برخی از پوشش‌های پس از آن – داستان‌های رسانه‌های ایالات متحده درباره بریتانیا بر بحران‌های متوالی متمرکز شده‌اند: بحران‌های سیاسی مکرر دولت بوریس جانسون، بحران انرژی، بحران هزینه‌های زندگی، و سقوط چشمگیر در ارزش پوند، که برخی پیش‌بینی می‌کنند تا سال آینده برابری با دلار داشته باشد.

الیزابت کارتر، استادیار علوم سیاسی، با پیشنهاد تثبیت قیمت انرژی توسط دولت به عنوان مثال، گفت: “من واقعا فکر می کنم که برای خروج از این مسیر نزولی عمیق، باید نوآوری قابل توجهی وجود داشته باشد.”

کارتر افزود: «ادامه با ابزارهای قدیمی و بازی بر اساس قوانین قدیمی بازی منجر به افول درازمدت می‌شود» و پیشنهاد می‌کند «این کاهش می‌تواند تندتر از هر چیزی باشد که بریتانیا از زمان جنگ جهانی دوم تجربه کرده است».

او استدلال کرد که ماندن در همان مسیر نزولی به نوبه خود احتمال رای دادن به استقلال اسکاتلند را بیشتر می کند، که ضربه ای ویرانگر خواهد بود و مارپیچ نزولی بریتانیا در عرصه جهانی را تسریع می بخشد.

دانیل سرور، دیپلمات سابق ایالات متحده، گفت که اعلام استقلال اسکاتلند را اجتناب ناپذیر می داند.

سرور که اکنون یکی از اعضای ارشد دانشکده مطالعات بین المللی پیشرفته در دانشگاه جان هاپکینز است، گفت: «بریتانیا دچار افت ناگهانی قدرت و نفوذ خود شده است. او فریب یک توافق تجاری ایالات متحده و بریتانیا را که به نحوی زیان های خروج از بازار اتحادیه اروپا را جبران می کند، “حمله کامل و مطلق” توصیف کرد، در زمانی که خود ایالات متحده بیشتر حمایت گرایانه می شود.

سرور گفت: «بریتانیا اهرمی را که اتحادیه اروپا در مذاکرات تجاری دارد، ندارد. در ایالات متحده وابستگی بسیار زیادی به بریتانیا وجود دارد، اما با نگاه سرد واقع‌گرایانه به آن نگاه می‌کنیم، این شریک سابق نیست.»