نمایندگان مجلس و مردم در سنت پل برای مراسم شکرگزاری ملکه گرد هم می آیند | ملکه

آن‌ها در سکوت گوش می‌دادند – برخی با نوزادان در آغوش، برخی با لباس عزاداری مشکی، برخی دیگر با تی‌شرت و شلوار جین زندگی روزمره – در حالی که صدای شاه چارلز سوم در اطراف کلیسای جامع سنت پل طنین انداز می‌شد.

از آنجایی که مراسم شکرگزاری همزمان با اولین سخنرانی عمومی پادشاه جدید بود، سخنان او در مورد “مامان عزیز” او بود که بیش از هر چیز در یک مراسم رسمی که شامل مرثیه ای از یک پیپر تنها اسکاتلندی بود و به پایان رسید، مورد توجه قرار گرفت. اولین آواز خدا نجات پادشاه.

اسقف لندن، Rt Revd و Rt Hon Dame Sarah Mullally DBE به جماعت بیش از 2000 نفر – از جمله صدها نفر از مردم – گفته اند: “بیشتر ما زندگی بدون ملکه را نمی شناسیم.”

زمانی که او به سلطنت رسید، جهان و کشور هر دو مکان‌های بسیار متفاوتی بودند. برای هفت دهه، اعلیحضرت در زندگی میلیون‌ها نفر ثابت ماند: نمادی از اتحاد، قدرت، بردباری و انعطاف‌پذیری.»

اسقف تأمل کرد که ملکه “در زمان های پیشرفت، شادی و جشن و همچنین در فصول بسیار تاریک تر و دشوارتر” ضربان قلب اشتباه یک ملت بوده است.

او گفت: «همه ما در غم از دست دادن رئیس دولت، رئیس کشورهای مشترک المنافع و فرماندار عالی کلیسای انگلستان هستیم. اما خانواده سلطنتی در غم از دست دادن یک مادر، یک مادربزرگ، یک مادربزرگ غمگین هستند. نحوه زندگی با مرگ یکی از عزیزان ما برای هر یک از ما متفاوت است، اما همه ما باید راهی برای غم و اندوه پیدا کنیم.

کسانی که در تخته‌ها بودند به موسیقی‌ای که توسط گروه کر کلیسای جامع سنت پل به رهبری اندرو کاروود خوانده می‌شد گوش می‌دادند و گاهی آشکارا گریه می‌کردند. شامل O God Defender Our By Herbert Howells, Bring Us, O Lord God بود، در آخرین بیداری ما توسط ویلیام هریس، و نونک دیمیتیس از سرویس عصرانه در جی توسط چارلز ویلیرز استنفورد.

سرودها تمام امید من به خداست، ای که از بالا آمدی، و خداوند شبان من است، که گفته می شود مورد علاقه ملکه بوده است. همانطور که در عروسی او با شاهزاده فیلیپ در سال 1947، آن ​​را به آهنگ کریموند بود توسط جسی اروین

پیش از این، نخست وزیر، لیز تراس، کتاب مقدس را قرائت کرد، رومیان 14:7-12. ما نه برای خودمان زندگی می کنیم و نه برای خود می میریم. اگر زنده باشیم برای خداوند زندگی می کنیم و اگر بمیریم برای خداوند می میریم. پس، چه زنده باشیم و چه بمیریم، از آن خداوند هستیم.»

دیگر شخصیت های سیاسی حاضر شامل شهردار لندن، صادق خان، رهبر حزب کارگر، سر کیر استارمر، صدراعظم، کواسی کوارتنگ، و وزیر امور خارجه، جیمز کلورلی بودند. آنها قبل از ایستادن برای سرود ای تو که از بالا آمدی، با دقت به خواندن تراس گوش دادند.

2000 صندلی عمومی موجود در این سرویس بر اساس اولویت اول تخصیص داده شد. در میان شرکت کنندگان، دانش آموز دانیل کارینگتون، وکیل دادگستری بود، که ملکه را به خاطر «شأن و وقار» او در حالی که با مادرش بیرون سنت پل در صف ایستاده بود، تمجید کرد.

این جوان 20 ساله که توسط شاهزاده رویال بورسیه تحصیلی اعطا کرده بود، گفت: “در تمام نسل ها واقعاً ملکه آن آرمان های کشور ما، صداقت، وقار و فضل را تجسم می بخشد، و به هر حال از دیدگاه من بسیار مهم است که به آن احترام بگذار.»

مادر کارینگتون، لیندسی، گفت که این از دست دادن “مثل یک غم خانوادگی، یک اندوه شخصی” بود نه برای یک پادشاه و افزود: “ما می دانستیم که همیشه می توانیم به او وابسته باشیم. [the Queen] در هر شرایط دیپلماتیک.»

در جایی دیگر در میان هزاران نفر از خیرخواهانی که از کلیسای جامع تا خیابان های ایستگاه مترو دورتر، خطی را تشکیل داده بودند که منتظر نشستن روی صندلی های خود بودند، برخی از آنهایی که در جمعیت بودند، از «اندوه شخصی» صحبت کردند که احساس می کردند ملکه را می شناسند. بدون اینکه هرگز او را ملاقات کرده باشم

کارن ویلسون، مترجمی از ساری، «حس واقعی وقار» را که وقتی ملکه را در مراسم نامزدی در دهه 1990 دید، به یاد آورد. او گفت که پادشاه هنگام عبور از کاخ باکینگهام از کنار فرزندان خردسالش لبخند زده و برای آنها دست تکان داده است، لحظه ای که آنها «همیشه به یاد خواهند داشت».

من فقط تحت تأثیر حس تاریخ و مناسبت قرار گرفتم. فکر می کنم تا دیروز متوجه نشده بودم که چقدر او را دوست دارم.» او به یاد می آورد.

هنگامی که در پایان مراسم تاریکی بیرون آمد، این جاستین ولبی، اسقف اعظم کانتربری بود که برکت را ارائه کرد.

«خداوند به زندگان، فیض، به رفتگان، آرامش، به کلیسا، پادشاه، به کشورهای مشترک المنافع و همه مردم، صلح و وفاق و به همه بندگانش، زندگی جاودان و برکت خداوند متعال عطا فرماید. پدر و پسر و روح القدس در میان شما باشند و همیشه با شما باشند.»