به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آتقریباً یک دهه پیش، محافظهکاران فکر میکردند که توقف قیمت انرژی توسط حزب کارگر بخشی از «جهان مارکسیستی» است که حزب در آن زندگی میکرد. اکنون نخست وزیر، لیز تراس، خود را در آنجا می یابد. کارگران و محافظهکاران به دلیل افزایش سرگیجهآور صورتحسابهای انرژی داخلی، نیاز به مداخله در بازارهای انرژی را چشم در چشم میبینند. از دهه 1970، سیاستمداران خود را در مرکز بازار انرژی قرار نداده اند.
منجمد کردن میانگین قبض انرژی سالانه خانوار در 2500 پوند از اکتبر سیاست خوبی است، اما برای جلوگیری از آن به اندازه کافی خوب نیست. 6.7 متر خانه خود را در فقر سوختی می بینند پاسخ می تواند افزایش مزایا باشد، اما خانم تراس با «دستورالعمل» مخالف است. با این حال، سیاست او صورتحسابها را 1000 پوند کمتر از آنچه تنظیمکننده پیشبینی کرده بود، میگذارد. کسبوکارها کمکی با اندازه مشابه دریافت خواهند کرد. انتظار می رود این بسته تورم را تا 5 درصد کاهش دهد.
تضمین قیمت انرژی به دلایل اشتباه سیاست درستی است. اگر به هزینه های انرژی اجازه داده شود به مارپیچ ادامه دهد، بسیاری از خانوارها بدبخت خواهند شد – و این تهدیدی است که رکود را به افسردگی تبدیل می کند. مشکل بریتانیا این است که تحت تاثیر قیمت های بی ثبات بین المللی گاز قرار گرفته است که قیمت برق را نیز تعیین می کند. راه حل این است که از فضای تنفسی حاصل از فریز کردن قبض های خانگی به مدت دو سال برای بهبود بهره وری انرژی و ایجاد منابع سبزتر تولید برق استفاده شود. این همچنین به معنای بازگشایی تأسیسات ذخیرهسازی گاز است که در سال 2017 تحت حکومت محافظهکاران بسته شدند تا نوسانات قیمتها را محدود کنند.
در عوض، خانم تروس برنامههای خود را برای بازنگری در وعده خود برای رسیدن به هدف خالص خود اعلام کرد و به حفاری برای نفت و فراک برای گاز چراغ سبز نشان داد. مخالفت های محلی و فقدان ذخایر قابل دوام شیل به معنای ادعای خانم تراس است گاز ممکن است در جریان باشد در شش ماه کمی بیشتر از آرزوی آرزو است. نفت دریای شمال کمکی نخواهد کرد: از صدور مجوز تا تولید به طور متوسط 28 سال طول می کشد. در حالی که نخستوزیر به انرژیهای تجدیدپذیر اشاره کرد، تاکید او بر سوختهای فسیلی نشان داد که رهبری او به محافظهکاران راستگرا بدهکار است. بریتانیا نباید بیشتر به نفت و گاز متکی شود. سوزاندن سوخت های فسیلی دارد کمک کرد به خشکسالی در اروپا در تابستان امسال که تولیدکنندگان انرژی با کربن صفر مانند هیدرولیک و هستهای را بدون آب مورد نیاز برای کارکرد باقی گذاشت – در نتیجه با افزایش وابستگی به گاز در بدترین زمان ممکن، بحران انرژی قاره را بدتر کرد.
امتناع نخستوزیر از گفتن این که بزرگترین بسته نجات مالی از زمان جنگ جهانی دوم چقدر هزینه خواهد داشت، نشان میدهد که این اقدام چقدر تجدیدنظرطلبانه است. محافظهکاران، از سال 1979، اقتصاد کینزی را رد کردهاند – اما خانم تراس مایل است مسیر خود را تغییر دهد، زیرا از نظر انتخاباتی برای او مناسب است. نخست وزیر گفته است که می خواهد اقتصاد را با کاهش مالیات به جای هزینه های عمومی تحریک کند. محافظهکاران نگران بدهی نیستند، بلکه نگران تمایل مردم برای مراقبتهای بهداشتی، آموزش و حملونقل عمومی بهتر هستند. آنها می ترسند که وقتی رای دهندگان طعم مخارج دولتی را بچشند، آن را از دست ندهند.
مثلاً وام 150 میلیارد پوندی معادل بیش از دو طرح مرخصی کووید است. ایجاد فضا برای چنین حجم زیادی از بدهی ها در بازارهای طلا احتمالاً مستلزم کند کردن برنامه های کمی بانک انگلستان است که خانم تراس در کمپین خود به عنوان رهبر حزب محافظه کار به آن اشاره کرد. دولت تنها بازیگری است که می تواند در این مقیاس وام بگیرد. با این حال، یک گذار سبز باید هزینه ها را متوجه تولیدکنندگان سوخت فسیلی کند نه مصرف کنندگان انرژی. این به معنای وضع مالیات بادآورده بر سود اضافی سوخت فسیلی است، نه هزینه های انرژی سبز بالاتر. این کشور ممکن است تا حد زیادی فقیرتر شود زیرا خانم تراس در سمت راست حزب محافظه کار قرار دارد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.