مطالعه ایالات متحده نشان می دهد که فقیرترین مناطق بیشترین آلودگی هوا را تحمل می کنند | آلودگی هوا

مدتهاست که شناخته شده بود که فقیرترین و آنهایی که از جوامع قومی اقلیت هستند، بیشترین بار آلودگی هوا را بر دوش می کشند – و اکنون یک مطالعه شواهد قانع کننده ای ارائه کرده است.

محققان از حسگرهای نصب شده بر روی ماهواره ها و هواپیماها برای نقشه برداری دی اکسید نیتروژن در 11 شهر بزرگ ایالات متحده استفاده کردند. ابرها و برف روی زمین در بسیاری از روزها از اندازه گیری جلوگیری می کرد، اما محققان توانستند میزان قرار گرفتن در معرض آلودگی را به اندازه کافی برای مقایسه با داده های سرشماری ترسیم کنند.

فقیرترین مناطق در نیویورک و نیوآرک – که به عنوان مناطقی که بیش از یک پنجم خانوارها زیر سطح فقر تعریف می شوند – حدود 26 درصد بیشتر از مناطق ثروتمندتر آلودگی هوا داشتند.

در لس‌آنجلس، جوامع سیاه‌پوست، اسپانیایی و آسیایی با پایین‌ترین وضعیت اجتماعی-اقتصادی، میانگین آلودگی را تحمل کردند که 38 درصد بیشتر از همتایان سفیدپوست غیر اسپانیایی‌شان بود – بیشترین تفاوت در بین شهرهای مورد مطالعه.

پروفسور سالی پوزید از دانشگاه ویرجینیا، که این مطالعه را به همراه محقق ایزابلا درسل انجام داد، گفت: «ما مشاهدات روزانه از فضا را می‌یابیم که بخش عمده‌ای از نابرابری‌های دی‌اکسید نیتروژن را علی‌رغم کاهش جزئیات فضایی آن‌ها توصیف می‌کند. این فرصت‌های جدیدی را برای مشاهده اینکه چگونه نابرابری‌های دی اکسید نیتروژن با سایر آسیب‌های زیست محیطی متفاوت است، باز می‌کند.

علیرغم افزایش سطح دستور کار دولت بریتانیا، اطلاعات دقیقی در مورد آلودگی هوا و نابرابری در شهرهای بریتانیا وجود ندارد، اما تحقیقات قبلی به مشکلاتی مشابه با مشکلات موجود در ایالات متحده اشاره می کند. تجزیه و تحلیل داده های اوایل دهه 2000 نشان داد که تنوع قومیتی و فقیرترین مناطق انگلستان بیشترین آلودگی هوا را دارند.

تحقیقات با استفاده از داده‌های سال‌های 2001 تا 2011 نشان داد که مناطقی با خانواده‌های فقیرتر و آن‌هایی که بیشترین نسبت کودکان را داشتند، بیشترین آلودگی ترافیکی را داشتند. مردم در فقیرترین مناطق کمترین سهم را در مشکلاتی که تجربه کردند داشتند.

خانوارهای فقیر کمترین آلودگی هوا را در مقایسه با خانواده های ثروتمندترین مناطق منتشر می کنند. آنها همچنین خودروهای کمتری داشتند و به ازای هر کیلومتر رانندگی آلودگی کمتری تولید می کردند. شکاف بین آلودگی هوا در ثروتمندترین و فقیرترین مناطق در دهه اول قرن افزایش یافت.

علاوه بر آلودگی هوا، مردم در مناطق فقیرتر احتمالاً با نابرابری‌ها و آسیب‌پذیری‌های زیادی مانند مسکن بد و بیماری طولانی‌مدت زندگی می‌کنند و همچنین بار عمده بحران هزینه‌های زندگی را متحمل می‌شوند.

برایان کاستلانی، استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه دورهام، که بخشی از این مطالعات نبود، می‌گوید: «افرادی که در مناطق شهری فقیر زندگی می‌کنند، اکثریت آلودگی هوا را که از آن رنج می‌برند، تولید نمی‌کنند.

به جای اینکه همیشه سعی کنیم عادت ها یا رفتارها را تغییر دهیم، باید به این موضوع بپردازیم که مکان هایی که مردم در آن زندگی می کنند چگونه نابرابری ها و آسیب پذیری هایی را که تجربه می کنند ایجاد می کند. ما باید در وهله اول سیستم هایی را که این مشکلات را ایجاد می کنند، اصلاح کنیم.»