“ترک بی سر و صدا؟” همه چیز در مورد این به اصطلاح روند مزخرف است | تایو برو

دبلیوکیم کارداشیان گفت به نظر می رسد هیچ کس دیگر نمی خواهد کار کند، او یک اعصاب خام خورده است. به این دلیل است که مردم هستند کار کردن. و برای چندین سال گذشته ما مجبور بوده ایم از طریق یک بیماری همه گیر مرگبار، یک اقتصاد بد، از بین رفتن آزادی های مدنی و فروپاشی آهسته دموکراسی کار کنیم.

اتفاقی که در حال رخ دادن است این است که افراد خسته، کار زیاد، فرسوده طبقه کارگر نمایندگی خود را پس می گیرند و از مشاغل و شرایط کاری که برای ما نامناسب است سر باز می زنند.

آخرین مورد از این اقدامات مقاومتی به اصطلاح «ترک بی سر و صدا» است: اصطلاحی که به تازگی ابداع شده است برای زمانی که کارگران فقط کاری را انجام می دهند که برای انجام آن دستمزد دریافت می کنند، بدون اینکه هیچ وظیفه اضافی را بر عهده بگیرند، یا در برنامه های فوق برنامه در محل کار شرکت کنند.

به دست آوردن محبوبیت در پاسخ به فرسودگی شغلی ناشی از بیماری همه گیر، ترک بی سر و صدا قطعا یک لحظه است. به ویژه در میان جوانانی که به جهات مختلف از بدترین دوران سورئال رنج برده اند.

و همه اینها عالی است، با این تفاوت که «ترک بی سر و صدا» چیزی نیست… حداقل نباید اینطور باشد. مفهوم ترک بی سر و صدا نشان دهنده هنجاری است که در آن افراد مجبورند کارهای اضافی و اغلب نامطلوب را خارج از شرح شغل خود انجام دهند و انجام ندادن آن کار اضافی نوعی “ترک” شغل شما در نظر گرفته می شود.

مجبور کردن کارمندان به انجام این کار اضافی و بدون دستمزد اشتباه است، اما بحث در مورد “ترک بی سر و صدا” همچنین سوالات مهمی را در مورد اینکه چه کسی واقعاً این کار بدون مزد را انجام می دهد ایجاد می کند. به عنوان مثال، طبق کتاب The، برای مثال، به طور نامتناسبی از زنان خواسته می شود و انتظار می رود کارهایی را انجام دهند که هیچ کس دیگری نمی خواهد انجام دهد، مانند برنامه ریزی برای مهمانی اداری، رسیدگی به آن مشتری وقت گیر، پیگیری تاریخ تولد کارمندان و غیره. No Club: توقف کار زنان در بن بست. لیز وسترلوند یکی از نویسندگان این مقاله به بوستون گلوب گفت: از سوی دیگر، «نه گفتن برای مردان بسیار آسان است، زیرا هیچ عواقبی ندارد».

زنان نژادپرستانه بار سنگین این کار اضافی را متحمل می شوند، با مطالعات نشان می دهد که زنان رنگین پوست بیشتر «کارهای خانه» را انجام می دهند و دسترسی کمتری به «کارهای جذاب» دارند (یعنی کارهایی که شما را مورد توجه افراد بالاتر قرار می دهد و می تواند منجر به کارهای بعدی شما شود. ترفیع) نسبت به مردان سفید پوست.

همین زنان رنگین پوست نیز بیشتر از همتایان سفیدپوست خود دچار فرسودگی شغلی می شوند و کمتر احساس راحتی می کنند که در مورد سلامت روان خود در محل کار صحبت کنند. و کنایه بی رحمانه ترک آرام در آن نهفته است. افرادی که بیشتر دچار سوختگی می شوند، افرادی هستند که کمترین احتمال را دارند که به مهلتی مانند ترک بی سر و صدا احساس کنند.

آزادی بازگرداندن سرمایه خود در محل کار و عدم نگرانی در مورد امنیت شغل خود یک امتیاز است و بسیاری از افراد از هویت های حاشیه ای احساس نمی کنند که نمی توانند از آن لذت ببرند، حتی با تغییر فرهنگ کاری.

نقطه ضعف دیگر این مقاومت خاموش این است که وجود دارد است چیزی که فقط با مشت زدن به داخل و خارج از کار از بین می رود. بسیاری از مردم در واقع از مشارکت در فرهنگ کاری خود خارج از موارد قابل تحویل لذت می برند.

کاهش مشارکت در کار تا حد وظایف مشخص شده به این معنی است که بیش از آنچه باید انجام نمی دهید، اما همچنین به این معنی است که بسیاری از چیزهایی را که می توانند در وهله اول یک محیط کار را غنی تر کنند، از دست می دهید. سازماندهی جلسات اجتماعی، به یاد آوردن روز تولد مردم، آوردن خوراکی ها در مناسبت های خاص.

با این حال، مردم نباید بیشتر از آنچه که باید کار کنند. و فقط انجام کاری که برای آن پول می گیرید باید معیار باشد، نه یک اقدام شورشی.